#ชดเชยเนื้อเรื่องของตอนที่สิบที่หายไป#
ร้านไอติม
ตู่ดุ่งงง~~~~
ร้านไอติมรึเซเว่น
ผมกับไอ้ต้นเดินเข้ามาในร้านก็เจอกับไอ้เสือเเละไอ้สิงโต"เอ่อ พอดีกูชวนพวกมันมาด้วยอะมึง"
ไอ้ต้นสกิดบอกผม"เออไม่เป็นไรดีออก กินกันเยอะๆสนุกดีเเล้วไอ้ไปรท์ละไม่มาด้วยหรอ"
ผมถาม"มันไปห้องน้ำเหดียวมันก็มาน่า"
ไอ้สิงโตตอบผม"เเหมๆ เค้าไปเข้าห้องน้ำเเปปเดียวมีคนคิดถึงเค้าด้วย"
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาพร้อมกับมีมือมากอดที่เอวผมจากด้านหลัง"เเหมไอ้ห่าปล่อยเพื่อนกูเลย"
ไอ้ต้นว่าไอ้ไปรท์"เพื่อนมึงกะเพื่อนกูปะสัส ไม่สินี่ที่รักเค้าน้อตัวเอง จุ๊บๆ^3^ "
มันหันไปบอกไอ้ต้น ก่อนที่จะมาพูดกับผมทีหลัง"จุ๊บพ่อง"
ผมว่ามันไปเเบบขำๆ"งือออ ใจร้ายยยย มาให้เค้าทำโทษเลยมามะ มาให้เค้าจุ๊บทำโทษเยย"
มันยังกวนตีนได้อีกไลน์~~~~~
เสียงไลน์ขอมผมดังขึ้น
ผัว: ใคร!?
อ้อไม่ต้องสงใสนะว่าใครก็พี่ทามนั้นเเละไม่รู้ไปเปลี่ยนชื่อในเเชตของผมตอนไหนเเถมมีการบอกว่าถ้าเปลี่ยนจะโดนทำโทษอีก
น่ากลัวจริงเเฟนใครน้อ
(หราาาา/คนเขียน)เมีย: ใครไหน
ผมถามกลับตอนนี้ผมนั่งที่โต๊ะด้านในมีกระจกกันในตัวร้านกับข้างนอกเห็นวิวข้างนอกด้วยถึงจะมีเเต่ถนนก็เถอะเเต่ในร้านเนี่ยเเต่งสวยมากๆเลยละ
ผัว: นั่งกอดกับใครอย่าว่ากูไม่เห็น บอกมามันเป็นใคร
อ้าวๆ นี่หึงเค้าหรอ เเล้วพี่เเกมองมาจากตรงไหนว่ะ ผมมองไปรอบๆร้าน
ผัว: ถามว่าใคร?!
เชื่อได้เลยพี่เเกต้องโมโหเเน่ๆเเกล้งอีกหน่อยดีกว่า
YOU ARE READING
เเวมไพร์ ที่รัก
Actionรู้อะไรมั้ยอะไรที่น่าตลกที่สุด เเวมไพร์ไง มันมีจริงสะที่ไหนละจริงมั้ย ใครๆก็คิดว่ามันไม่มีจริง เเต่!!! สิ่งที่ผมเจออยู่ตอนนี้มันคิอเรื่องตลกเเละน่ากลัวในเวลาเดียวกัน ใช่มันคือเเวมไพร์ที่ใครๆก็บอกว่ามันไม่มีจริง เเต่ตอนนี้ สิ่งๆนั้นได้อยู่ตรงหน้าผมเ...