Πριν Από Την Αρχη

Κεφάλαιο 10 : Αποκαλύψεις πίσω από την πόρτα

Με το που έλαβα το γράμμα απο την Ανδρομέδα πάγωσα , δεν έλεγε τι ακριβώς είχε συμβεί στον Άλμπους και βρισκόταν στο αναροτιρειο μόνο με παρακαλούσα να πάω το συντομότερο κοντά του.
Πάτι : πηγενε ...
Κάθριν : Και εσείς ;
Πάτι: θα είμαστε μια χαρά , σου το υποσχόμε .
Κάθριν: Πάτι εγώ...
Πενι: Κάθριν πήγαινε θα μείνω εγώ με την αδερφή σου.
Με βαριά καρδιά έφτιαξα τα πράγματα μου και κατέβηκα στο σαλόνι φίλησα τα κορίτσια και την μαμά μου και στραφικα στην Πάτι
Καθριν: ότι και να χρειαστείς μπορείς να μου στείλεις μήνυμα και θα έρθω αμέσως πίσω εντάξει ;
Πατι : Ναι
Αρχεισα να σχημάτιζω τον ρούνο της μεταφοράς όταν με σταμάτησε ξαφνικα.
Πάτι : Κάθριν δεν το εννοούσα αυτό που είπα για εσένα και τον Αλπους.
Κάθριν : το ξέρω.....Να προσέχετε.
Της φώναξα ενω η γνωστή λάμψη εμφανίστηκε και σε κλάσματα δευτερολέπτων βρέθηκα έξω από την μεγάλη καγκελόπορτα του σχολείου.

Ο φρουρός της πορτας - ενας χρισουχος από το Υπουργείο - μου άνοιξε να περάσω ενώ με κοιτούσε επίμονα , εγώ τον αγνοείσα και ξεκίνησα να ανεβενω το δρομάκι που οδηγούσε στην κεντρική αυλή και από εκεί στο αναροτιριο. Σταμάτησα μπροστά από μια πέτρινη καλύβα από όπου ερχόταν μια έντονη μυρωδιά κοπριάς .
Στην αυλή της καλύβας υπήρχαν τεράστιες κολοκύθες στοιβαγμένες η μια επάνω στην άλλη ετσι που θύμιζαν τοίχο, ενώ κοντά στην πόρτα της καλύβας υπήρχε ένα γάντζο που κρεμόταν νεκρές νιφητσες .
Χαγκριτ : μπορώ να βοηθήσω σε κάτι;
Κάθριν : ψάχνω .... το αναροτιριο.
Χαγκριτ: Κάθριν ; τι κάνεις εδώ;
Γύρισα και είδα τον Χαγκριτ να με κοιτάει σαστισμένος και βιαστικά να του εξηγήσω .
Κάθριν : Μου έστειλε γράμμα η Ανδρομέδα και μου ειπε να έρθω γρήγορα γιατί ο Άλμπους....Ο διευθυντής εννοώ είναι στο αναροτιριο.
Χαγκριτ : Ναι κάτι μου είχε πει η Μινερβα οτι θα ερχόσουν αλλά δεν περιμενα να είναι σε μια τέτοια περίοδο .... με τόσους μαθητές να τριγυρνάνε και.. εσυ... ξέρεις τώρα ... συγγνώμη δεν ήθελα να φανώ αγενείς .
Όσο μηλουσε έκανε μεγάλες χειρονομίες με αποτέλεσμα να αρχείσω να γελάω.
Κάθριν : καταλαβαίνω Χαγκριτ και δεν με πειράζει καθόλου, ίσα και ίσα με κολακεύει που ενδιαφέρεσαι για εμενα .
Του είπα ακόμα γελωντας και θέλοντας να ελαφρυνω την ατμόσφαιρα τον σκουντιξα στον ωμό - η εκει που έφτανα τελος παντων , γιατί είχε και δύο μέτρα ύψως - ώσπου άρχισε να γελάει και αυτος , με πήρε από το χέρι και καθώς ανεβαίναμε της αυτοσχέδιες σκάλες του λόφου μου έλεγε για τα καινούρια του καθικοντα ως δασοφιλακας του Χογκουαρτς και φροντιστής διαφόρων πλασμάτων που ζούσαν στην αρχή του δάσους.
Κάθριν : Και η μυροδιά από καπριά το ειναι ;
Τον ρώτησα καθώς περνούσαμε απο την μεγάλη ξύλινη γεφύρα που οδηγούσε στην κεντρική αυλή .
Χαγκριτ : εκτρέφω οπισθοεκρικτικες σκουλικαντερες για να της στυλώ στην Ολλανδία , ενώ εκείνοι θα μας δώσουν μανδραγορες για το μάθημα της βοτανολογιας.
Του χαμογελουσα ακόμη καθώς διασχιζαμαι την μεγάλη ξύλινη γέφυρα και χάζευα μαγεμένη την υπέροχη θέα που απλώνονταν τριγηρο μας
Κάθριν: πότε δεν θα μπορέσω να την συνήθεισω .
Χαγκριτ: Ναι ειναι ένα από τα πλεονεκτήματα το Χογκουαρτς.
Κάθριν : Και σίγουρα έχει πολλά! Τη συμβαίνει με τον διευθυντή Χαγκριτ; Ποιος θα μπορούσε να κάνει κακό στον Νταμπλιντορ;
Ο Χαγκριτ ανασικοσε τους τεράστιους ώμους του και με σοβαρό ύφος με κοίταξε στα μάτια .
Χαγκριτ : κανένας δεν ξερει πως κατέληξε στο αναροτιριο , τον τελευταίο καιρό όμως ο Νταμπλιντορ είναι πολύ ανισιχως , περνάει της ώρες του κλεισμένος στο γραφείο του και δεν αφήνει κανέναν να τον πλησιάσει , ακόμα και η Μαγκονακγαλ δεν μπορεί να του βγάλει κουβέντα .
Κάθριν : Καλά όλα αυτά αλλά εγώ γιατί ειμαι εδώ ;
Χαγκριτ : Αυτό δεν μπορώ να στο απαντήσω , μάλλον θα σου τα πει ο ίδιος ο διευθυντής .
Το μεγάλο άγαλμα σε σχήμα αγγέλου στεκόταν αγέρωχο στην μέση της αυλής και κοιτούσε τους περαστικούς που σκορπιζοταν χωρίς να του ρίξουν ούτε μια μάτια καθώς τραβούσαν ο καθένας τον προορισμό του. Ο Χαγκριτ έσπρωξε την βαριά ξύλινη πόρτα και μπήκαμε στον κιριο διάδρομο του σχολείου όταν μια μαθήτρια μας πλησίασε και χαιρέτισε.
Άννα : Γεια σου Χαγκριτ γεια σου...
Κάθριν : Κάθριν
Άννα : Κάθριν ! Χαγκριτ η Κ.Σπραουτ σε θέλει στα θερμοκήπια σε δέκα λεπτά.
Ο Χαγκριτ φάνηκε να παραξενεβετε και να προσπαθεί να πει κάτι όμως το αυστηρό ύφος της Άννας δεν του άφηνε και πολλά περιθώρια για αντιρρήσεις.
Χαγκριτ: Κάθριν το αναροτιριο είναι στο τέλος αφότου του διαδρόμου ....
Κάθριν : θα το βρω , πηγεναι .
Περπατούσα παρατηρώντας της πανοπλίες του διαδρόμου και σκεφτόμουν όλα αυτά που μου είπε ο Χαγκριτ όταν τελικά βρήκα την είσοδο του αναροτιριου. Στάθηκα στην μησανοιχτη πόρτα και προσπαθεισα να ακούσω τη γυνεται μέσα .
Άντρας: ώστε για χάρη της μπήκες εδώ μέσα Άλμπους.
Άλμπους : νομίζω ότι πλέων είναι πολύ αργά για αυτό Νικόλας, έχω πάρει ήδη την απόφαση μου.
Η φωνή του Άλμπους ήταν βραχνή και πρόδιδε κούραση όμως τα λόγια του έκανα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά που αναροτιομουν πως και δεν με ειχαν ακούσει ακόμα .
Νικολας : ξερεις τι κάνει το υπουργείο σε τετιες περιπτώσεις .
Άλμπους: εσύ δεν θα έκανες τα πάντα για να μην χάσεις της σύζυγο σου Νικ;
Νικόλας: την Περενελ μου ; ναι θα έκανα τα πάντα για να μην την χάσω και το έχω αποδηξει αλλωστε αυτά τα 420 χρόνια γάμου . Όμως ανησυχώ και για εσένα καλέ μου φίλε.
Άλμπους : Πάντα το ήξερα ότι εσείς οι Φλαμέλ εισαστε καλοκαρδοι αλλά δεν περίμενα να σε επηρεάσει τόσο η επιλογή μου.
Νικόλας: είσαι ο μόνος καλός μου φίλος από τότε που απέκτησα την λίθο δεν μπορώ όμως να σε κάνω αθάνατο Άλμπους...
Άλμπους : δεν σου ζήτησα κάτι τέτοιο Νικ και δεν θα σου το ζητήσω πότε . Ο λόγος που σε φώναξα εδώ είναι για να σε προειδοποιήσω ότι ο Βολτεμορτ θα την ψάξει κάποια στιγμή και τότε εσύ και η Περενελ θα διατρεχετε μεγάλο κίνδυνο.
Νικολας: μην ανησυχείς για εμάς , όπως λέει και η Περί εισαστε φτιαγμένοι για να επιβιώνουμε στα δίσκολα .
Σιωπή έπεσε ανάμεσα στους δύο άντρες και εγώ κράτησα τρομαγμένη την ανάσα μου για να μην με ακούσουν , όταν αυτός που αποκαλούνταν Νικόλας ξαναπήρε τον λόγο.
Νικόλας : πες μου Άλμπους τι το ξεχωριστό έχει επιτέλους αυτή η μάγισσα ;
Αλπους: Η Κάθριν ; δεν μπορώ να σου το εξηγήσω ακριβώς .... Είναι έξυπνη και ....
Νικόλας: επαναστάτρια ;
Αλμπους : ναι . το χαμόγελο της και τα μάτια της .....
Δακρια άρχισαν να κυλανε από τα μάτια μου γιατί επιτέλους το όνειρο μου έβγαινε αληθινό , Ο άνθρωπος που αγαπούσα τόσα χρόνια μόλις έλεγε στον καλύτερο του φίλο ότι με αγαπάει και αυτος - και εγώ κριφακουγα - Ο Νικόλας άρχισε να περπατάει πέρα δοθε και από την χαραμάδα μπόρεσα επιτέλους να δω το πρόσωπο του .
Είχε πυκνά καστανά μαλλιά με μεγάλο μέτωπο και αρχή φαλακρας ενώ τα μάτια του είχαν ένα παράξενο πράσινο χρώμα . Εάν δεν είχα ακούσει αυτά που έλεγε προηγούμενος θα τον έκανα περίπου στην ηλικία τον 50 χρόνων ίσως και λιγότερο.
Νικόλας : θα ήθελα πολύ να γνωρίσω αυτήν την κοπέλα που σε έκανε να την ερωτευτείς Άλμπους.
Άλμπους : " το υπέρτατο καλό" μπορεί να περιμένει .
Τα τελευταία λόγια του πνίγηκαν σε έναν άγριο βήχα και τότε άκουσα γρήγορα βήματα , μάλλον γυναικια και το ποιο πιθανό πανό σε τακούνια , να πλησιάζουν το κρεβάτι και δύο αμυγδάλοτα μάτια να κοιτάνε προς την χαραμάδα όπου βρισκόμουνα. Αμέσως τραβήχτηκα και κρηφτικα στην σκια της πόρτας .
Παμφρι : Νικόλας νομίζω ότι είναι ωρα να φεύγεις ο Άλμπους χρειάζεται ξεκούραση .
Άλμπους : Πόπη δώσε μας λίγο χρόνο ακόμα .
Η Πόπη σήκωσε επιτακτικά το χέρι της και ξεφησηξε .
Πομφρι: εντάξει έχετε δέκα λεπτά μέχρι να ετοιμάσω το φίλιτρο σου Αλμπους .
Γέλια ακούστηκαν από μέσα και κατάλαβα ότι η Πόπη έφυγε - επιτέλους - όποτε έσκυψα για να ξανακυταξω από την χαραμάδα.
Ο Νικόλας έκανε μια παράξενη γκριμάτσα και ο Άλμπους άρχισε να γελάει πάλι.
Άλμπους : Έτσι είναι όταν σε προσέχουν πολύ. Όμως δεν έχω κανένα παράπονο.
Η δυνατή φωνή της Πόπη ακούστηκε από το άλλο δωμάτιο καθαρά σαν να ήταν δίπλα μας
Πόπη : Αυτό μας έλειπε να έχεις παράπονο κιόλας .
Οι δύο άντρες βάλανε ξανά τα γέλια και χωρίς να το καταλάβω γέλασα και εγώ ποιό δυνατά από ότι θα έπρεπε. Πανικόβλητη έψαχνα μια καλή κρυψώνα για να μην με πάρουν χαμπάρι όμως η πόρτα άνοιξε τόσο ξαφνικά που παρόλο που ήμουν όρθια κόντεψα να βρεθώ στο πάτωμα φαρδιά πλατιά αλλά με πρόλαβε ο Νικολας. Με βοήθησε να σηκωθώ, εγώ τιναξα τα ρούχα μου βιαστικά και προσπάθησα να διώξω το ξαφνικό κοκκίνισμα από τα μάγουλα μου .
Άλμπους: Κάθριν τι κάνεις εδώ ;
Κοιτούσα μια τον Άλμπους και μια τον Νικόλας αλλά δεν τολμούσα να βγάλω αχνά , τι θα έκανα εάν καταλάβαιναν ότι κριφακουγα την συζήτηση τους , στο τέλος ο Νικόλας ήταν αυτός που με έβγαλε από την δύσκολη θέση .
Νικόλας : Αλμπους άσε το κορίτσι να πάρει μια ανάσα ακόμα δεν ήρθε .
Έκανε στην άκρη και μου έδειξε μια άδεια καρεκλα δίπλα στο κρεβάτι του Άλμπους. Αμήχανη σιωπή έπεσε ανάμεσα μας και το μόνο που την χαλούσε ήταν τα βιαστικά βήματα της Πόπη που έφερε ένα πηχτό γαλάζιο φίλιτρο στον Άλμπους .
Πόπη : ορίστε το φιλιτρο σου Άλμπους , Γεια σου Κάθριν , χαίρομαι πολύ που σε ξανά βλέπω .
Την χερετησα με ένα νεύμα και εκείνη ξεκίνησε για το γραφείο της.
Άλμπους : έχεις πολύ ώρα που ήρθες ;
Καθριν: όχι απλά συνάντησα τον Χακγριτ στον δρόμο και μου έλεγε τα νέα του .
Άλμπους : Κάθριν να σου συστήσω τον Νικόλας Φλαμέλ ; Νικόλας από εδώ η Κάθριν Χαλιγουελ.
Ο Νικόλας προχώρησε προς το μέρος μου και μου φίλησε το χέρι κάνοντας μια υπόκλιση.
Νικόλας : γοητευμένος Δις.Χαλιγουελ. Εχω ακούσει τόσα πολλά για εσάς .
Προσπάθησα να σταματήσω το ξαφνικό κοκκίνισμα που ένιωσα να ανεβαίνει στα μαγουλα και του χαμογέλασα .
Κάθριν : και εγώ παρομοίως Κ.Φλαμελ εάν και δεν περίμενα ποτέ ότι θα σας γνώριζα από κοντά.

Το μεγάλο ρολϊο του αναροτιριου έδειξε 10 το απογευμα και ο Νικόλας ετοιμάστηκε να φύγει .
Νικόλας : Είναι ώρα να πηγαίνω καλέ μου φίλε .
Άλμπους : καλώ δρόμο Νικόλας , να δώσεις τα χερερισματα μου στην Περενελ.
Κάθριν: ξέρεις πως να φύγεις έτσι ;
Νικόλας : βέβαιος εάν και έχω χαθεί αρκετές φορές .
Άλμπους : νομίζω Κάθριν ότι πρέπει να τον συνοδεψεις μέχρι έξω γιατί η Πόπη έχει αρχειση να νευριάζει .
Μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι η νοσοκόμα περνούσε σχεδόν κάθε 10 λεπτά από την "παρέα " μας για να δει ποτέ θα φύγουμε .
Άλμπους : Κάθριν η Μινερβα σε περιμένει στο γραφείο για να σου δωσει μερικά πράγματα για το δωμάτιο σου .
Κάθριν : εντάξει θα περάσω να της μιλήσω , θα σε δω αύριο , καλώ βράδυ .
Ακολούθησα τον Νικόλας στον άδειο διάδρομο χωρίς να μιλάει κάνεις από τους δύο μας , ώσπου εκείνος έσπασε την σιωπή .
Νικόλας : καμία φορά η μεγαλύτερες αποκαλύψεις γίνονται όταν ο ένας από τους δύο βρίσκετε πίσω από την πόρτα.
Κάθριν : προδοθεικα;
Νικόλας : για την ακρίβεια μέχρι να γελάσεις κανένας δεν σε είχε καταλάβει .
Κάθριν : λες Ο Άλμπους να θυμώσει ;
Νικόλας: όχι δεν νομίζω , σίγουρα κάποια στιγμή θα μαθενες για τα αισθήματα του για εσένα αλλά ο ίδιος το περίμενε κάπως αλλιώς. Ξέρεις έχει περάσει πολλά και ανησυχώ για αυτόν .
Κάθριν : μπορώ να σου πω ότι όσο ειμαι μαζί του κανένας δεν θα τον πηραξει.
Σταματήσαμε μπροστά στην σιδερένια πόρτα από όπου είχα μπει εγώ το πρωί , ο Νικόλας μου φίλησα για μια ακόμη φορά το χέρι και έφυγε μέσα στην νύχτα χωρίς να πει τίποτα .

.....................................................

Να με και εγώ !!!
Αυτό το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στις πολυαγαπημενες μου :
Dontsiou3
maria_kp61
darkside_cookies
IoannaJames
imissyoulol10