Πριν Από Την Αρχη

κεφάλαιο 5 : οι αδερφές Μπλακ

2 χρονιά μετά - 12 Ιουλίου 1979

Συγγενής και φίλοι είχαν μαζευτεί από πολύ μακριά καθώς σήμερα έκλεινα επιτέλους τα 18. Η Πάτι με την Πρου και το μωρό καθόταν στον καναπέ και συζητούσαν με τα ξαδέρφια μας, η μαμά φρόντιζε να βρίσκονται όλα στην εντέλεια και η απαλή μουσική έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα ποιο ανάλαφρη.
Εγώ στο δωμάτιο έστρωσα για τελευταία φορά τα ακατάστατα μαλια μου και άρχισα να κατέβαινω αργά τα σκαλιά για την τραπεζαρία.
Εκεί που κανονικά βρισκόταν το τραπέζι τώρα υπήρχαν ροδοπέταλα και τέσσερα κεριά σε κάθε σημείο του ορίζοντα.
Η Πάτι στην βάση της σκάλας κρατούσε ένα στεφάνι από χρωματιστά λουλούδια και μου το φόρεσε όταν την πλησίασα, κλίνοντας μου το μάτι.
Εκτός από στην μουσική τίποτα άλλο δεν ακουγόταν σε όλο το σπίτι καθώς πλησίαζα την μαμά μου. Εκείνη κρατούσε ένα ξύλινο μπολ με νερό και λάδι. βουτιξε τα δάχτυλα της μέσα και άρχισε να σχηματίζει ρουνους στα χέρια και στο πρόσωπο μου. Ανατρίχιασα και έκλεισα τα ματιά μου για να απολαύσω την αίσθηση καθώς ένας ήχος θαυμασμού απλωθήκε τριγύρω μου. Ένιωσα ζαλάδα και καθώς παραπατουσα ένιωσα δυο δυνατά χέρια να με κρατάνε καθώς η μαμά μου, μου ψιθύριζε
Πενη: τελείωσε μικρή μου.

Πάτι: Γιατί κάθεσαι μόνη σου;
Κάθριν : Δεν ήρθε ο μπαμπάς
Πάτι: είμαι σίγουρη ότι δεν σε ξέχασε.
Κάθριν : το ξέρω, αλλά ήθελα να είναι εδώ μόνο για σήμερα.
Από τότε που χώρισαν οι γονείς μου , ο μπαμπάς μου ζούσε κάπου στην Αγγλία - σε κανέναν όμως δεν είχε δώσει περισσότερες λεπτομέρειες - αλλά μιλούσαμε συνέχεια μέσο αλληλογραφίας και στο τελευταίο γράμμα του, μου είχε πει ότι θα έκανε ότι μπορούσε για να έρθει, προφανώς δεν τα κατάφερε, αλλά δεν του κρατούσα κακία γιατί από αυτά που μου έλεγε έκανε επιτέλους την ζωή που ήθελε και εκτός από την οικογένεια του είχε και κάτι ακόμα για να αγωνίζεται.
Πάτι: ούτε οι Λανκφορτ ήρθαν!
Κάθριν : η Ανασταζία μου είπε ότι θα πήγαιναν στο Τέξας για να συναντήσουν κάποιες παλιές φίλες και να μιλήσουν για κάτι δουλειές που αφορούν το σχολείο. Μου έστειλαν και δώρο.
Πάτι : πολύ ευγενικό εκ μέρους τους.
Ασυνάρτητα το χέρι μου ανέβηκε στον λαιμό μου και άγγιξα το ασημένιο μισοφέγγαρο που μου είχαν στείλει.
Από τότε που πήγα για πρώτη φορά στο σχολείο που δίδασκαν οι Λανκφορτ είχα αλλάξει πολύ - τουλάχιστον έτσι λέγαν οι άλλοι -και ενώ ο δράκος ήταν δάσκαλος και μέντορας μου, με την Ανασταζία είχαμε μια " τηλεπαθειτική " σχέση. Δεν ήταν λίγες η φορές που η μια συμπληρώνε την άλλη η τυχαίνε να σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα, ενώ μου μάθανε ότι ήξερε για τα βότανα και της ιδιότητες τους και με είχε διδάξει τελετουργίες που αφορούσαν την θέα της, είχα παρευρεθεί σε πολλές συναντήσεις που έκανε το σχολείο, πάντα με την άδεια της μεγάλης ιερέας της, και πάντα είχαμε της καλύτερες θέσεις.
Κάθριν: θα ήθελα να βρίσκονται εδώ και οι τρεις τους.
Η μπαλκονόπορτα άνοιξε και εμφανίστηκε η μαμά μου πανέμορφη καθώς ήταν με το σκούρο φόρεμα της.
Πενι: Κάθριν γλυκιά μου έχεις γράμμα από τον πατέρα σου.
Καθώς άπλωνε το χέρι της για να μου δώσει το γράμμα το χρυσό βραχιόλι της έλαμψε κάτω από το φως του φεγγαριού. Το άρπαξα ανυπόμονα και άρχισα να το σκίζω προσεκτικά ενώ η Πάτι και η μαμά μου πήγαν να κάτσουν με τους καλεσμένους μας μέσα.
Το χαρτί που βρισκόταν μέσα στον φάκελο ήταν μικρό και τα μόνα λόγια που έγραφε  ήταν :
Σε περιμένω αύριο το απόγευμα μόλις πέσει ο ήλιος στο στενό δίπλα από το σπίτι, σου έχω μια έκπληξη
Με αγάπη ο μπαμπάς σου.