Πρωτόπλαστοι;

Κεφάλαιο 1

1.

Ο

νομάζομαι Κώστας Βεργόπουλος και αυτήν την στιγμή όλη μου η προσοχή βρίσκεται στο πώς θα εξακοντίσω με την σωστή δύναμη και τον ανάλογο παλμό ένα ξύλο στην καταγάλανη θάλασσα της πανέμορφης ακτής του Καϊάφα στην Κυπαρισσία.

Αυτό κάνω, και μάλιστα με την άνεση ανθρώπου που έκανε αυτή τη δουλειά για χρόνια, αυτό το καλό έχουν οι διακοπές.

Βρίσκομαι μάλιστα στο πιο έρημο σημείο της τεράστιας παραλίας προς το κοντινότερο χωριό, την Ζαχάρω.

Πλάφ! άκουσα αμέσως το πάφλασμα των νερών καθώς το καμάρι μου ένα περίφημο Αλσατικό λυκόσκυλο βούτηξε στα καταγάλανα νερά πίσω από το ξύλο.

Στα ηλιοκαμένα χαρακτηριστικά μου απλώθηκε ένα χαμόγελο ευχαρίστησης καθώς το παρακολουθούσα.

Ήμουν μακριά από τις έγνοιες της δουλειάς μου μακριά από εργαστήρια αστροφυσικής και αστεροσκοπεία. Το Χιούστον και ολόκληρη η πολιτεία του Τέξας έμοιαζαν μ' ένα μακρινό όνειρο.

Θάλασσα, ήλιος, ησυχία και γαλήνη με περιτριγύριζαν μόνο.

«Άντε Αρίωνα θα φύγω», φώναξα γελώντας στον σκύλο μου που μόλις είχε πατήσει στην άμμο της δαντελένιας ακρογιαλιάς και ετοιμαζόταν να κάνει το πρώτο άλμα για να φθάσει δίπλα στον αγαπημένο του φίλο και αφέντη.

Ξαφνικά μαρμάρωσα και το γέλιο πάγωσε στα χείλη μου. Η έκπληξη πήρε την θέση της στο πρόσωπο μου που σοβάρεψε στην στιγμή.

«Τι διάβολο...μέρα μεσημέρι....», άρχισα να λέω καθώς ένα τεραστίων διαστάσεων αντικείμενο έκρυψε με τον όγκο του τον Ήλιο.

Η σκηνή θύμιζε ταινία του Σπίλμπεργκ μόνο που ήταν πραγματική.

Το ¨Α.Τ.Ι.Α.¨ στάθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ακίνητο ρίχνοντας την σκιά του επάνω μας. Ο Αρίωνας άφησε να του πέσει το ξύλο και στράφηκε προς το ¨Α.Τ.Ι.Α.¨ έχοντας σηκώσει το τρίχωμα στο σβέρκο του και γρυλίζοντας απειλητικά.

Ένα γυαλιστερό αντικείμενο που θύμιζε κάψουλα γλίστρησε από κάποιο άνοιγμα του Α.Τ.Ι.Α. και έπεσε στο νερό.

Το σκάφος εντελώς αθόρυβα διέγραψε μια καμπύλη τροχιά και χάθηκε με ιλιγγιώδη ταχύτητα από το οπτικό μου πεδίο.

Ύστερα τίποτα, απόλυτη ησυχία απλώθηκε και πάλι στην έρημη ακρογιαλιά.

Δεν μπορεί μέρα μεσημέρι να μου συμβαίνουν τέτοια περίεργα, τουλάχιστον στις ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας ο ουρανός είναι γεμάτος αστέρια, σκέφτηκα.