De Donees University

Hoofdstuk 1

Mijn koffer voelde steeds zwaarder aan naarmate ik verder de campus van de Donees University opliep. De drang om terug te rennen naar de limousine die me hier had afgezet, werd steeds groter. Een knoop vormde zich in mijn maag.

Waar was ik eigenlijk bang voor?

Ik had een ontvoering overleefd, had tegen levensgevaarlijke criminelen gevochten en was in meerdere vuurgevechten terecht gekomen. Anders gezegd, ik had wel voor hetere vuren gestaan.

En toch, was mijn eerste dag op de universiteit behoorlijk beangstigend.

Mijn ogen scanden het enorme klassieke gebouw af. In zekere zin leek het erg op de Donees Academy. Dezelfde groene tuinen, mooie fonteinen, grote ramen en bouwstijl.

Het enige opvallende verschil was dat het op de universiteit leefde. Dat kon natuurlijk liggen aan het feit dat dit de eerste dag was. Verschillende studenten, liepen rond op de campus. De eerstejaars herkende je aan hun normale kleding, want de andere studenten hadden het typische blauwe uniform van de Donees University aan. Het was er een drukte van belang. Eerstejaars praatten met laatstejaars, een groepje waterstuwers en vuurstuwers speelden met hun Gaven, mensen stonden flyers uit te delen en veel eerstejaars hadden koffers vol met bagage bij zich.

Ik probeerde iemand van mijn vrienden te herkennen, maar ik zag niemand. Na diep adem te hebben gehaald, liep ik verder naar de ingang toe.

'Hallo! Welkom op de Donees University,' zei een blond meisje tegen me, op haar borst zat een button waar met koeienletters 'vraag het aan mij' opstond.

'Hallo,' zei ik glimlachend.

'Ik ben Feline. In welke kamer zit je? Dan wijs ik aan waar je naartoe moet gaan,' zei ze opgewekt terwijl ze van de kraam achter haar een mapje pakte die ze opende.

'Kamer C230,' zei ik uit mijn hoofd. Ik had zo onderhand zo vaak naar mijn welkomstbrief gekeken dat ik dat wel wist.

Feline knikte en sloeg de map open. Ze pakte een pen en omcirkelde een bepaald gebouw. 'Kijk,' zei ze terwijl ze zich naar me toe draaide zodat ik de plattegrond kon zien, 'je hebt gebouw A, B, C en D waar studentenkamers zitten. Net zoals alle andere eerstejaars zit je in gebouw C, op de tweede verdieping. Alle jongens zitten op de derde en vierde. Je kamernummer is 30, wacht heel even, dan haal ik de sleutel voor je.'

Feline rende er vandoor. Haar energie was aanstekelijk en ik voelde me een stuk minder nerveus. Toen Feline terugkwam, overhandigde ze me een sleutel.

'Hier, je krijgt het hele mapje mee. Daarin heb je dus een plattegrond en ook een boekje met wat algemene informatie. Het programma voor de introductieweek zit er ook bij. Ben ik wat vergeten? Oja! De belangrijkste gebouwen zijn het hoofdgebouw, de bibliotheek, de winkels en... sport je? Ja, je ziet er echt uit als een tennisser, daar heb je dus de velden,' brabbelde ze door terwijl ze alles aantikte op de plattegrond.

Toen Feline besloot dat ze me wel genoeg overspoeld had met informatie, schonk ze me een brede glimlach. 'Als er nog iets is, kan je het aan me vragen! Dus dan kom je om 10 uur naar het hoofdgebouw voor meneer Griffin zijn welkomsttoespraak? Hopelijk zie ik je dan.'

Ik zwaaide haar gedag en volgde de route die Feline voor me had uitgetekend richting gebouw C. Met mijn richtingsgevoel zat het wel goed, dus ik bereikte zonder al te veel problemen het gebouw.