De Donees University

Hoofdstuk 6

Zoey keek me aan alsof ik zojuist een grapje had gemaakt. Alsof er iemand 'Stop!' had geroepen, was ze midden in haar beweging stil gaan staan. Normaal gesproken, was ik keihard in de lach geschoten, aangezien ze drie enorme jurken in haar handen had, die stuk voor stuk groter waren dan haarzelf en het hele aanzicht er nogal komisch uitzag.

'Wat bedoel je met 'Is dit niet wat te overdreven?'' foeterde ze.

Hopeloos ging ik naast Rochelle en Brittany op Zoeys bed zitten. Het was een chaos. Je had kunnen denken dat er een bom was ontploft. In Zoeys kamer lagen overal kledingstukken verspreid over de vloer. Hier en daar lagen er nog wat schoenen tussen.

En waarom? Alleen maar omdat vijf simpele woorden had gezegd waardoor Zoey, Rochelle en Brittany helemaal uit hun dak waren gegaan, namelijk: ik ga Caden's familie ontmoeten.

'Weet ik veel,' hulpeloos gooide ik mijn handen omhoog, 'Caden zei dat het een informeel etentje was. Moet ik dan wel een jurk aan?'

Zoey schudde haar hoofd heen en weer. 'Lieve, lieve, lieve Rose. Jongens zeggen áltijd dat het niet zo belangrijk is. Les één van de wijze levenslessen van mij: zie er altijd op je best uit.'

Ik zocht hulp bij Rochelle en Brittany, maar ook zij waren het eens met Zoey.

'Je moet indruk maken,' zei Rochelle vastberaden.

'Ze mogen je altijd wel, maar dit helpt gewoon,' voegde Brittany er liefjes aan toe.

Ik staarde in tweestrijd naar Zoey, die langzaam op me af was komen lopen. 'Oké.' Ik gaf uiteindelijk toestemming.

'Eindelijk!' Opgetogen klapte Zoey in haar handen. 'Ik kan aan mijn meesterwerk beginnen.'

***

Toen ik in de zwarte Bentley van Caden stapte, draaide ik me meteen naar hem om. 'Zie ik er zo goed uit?' vroeg ik bezorgd aan hem.

Caden keek me nieuwsgierig aan. Zijn mond viel iets open toen hij zag hoe ik eruit zag. Ik wist het. Zoey had "haar meesterwerk" overdreven. Ik had een strakke, maar toch chique, zwarte jurk aan waarbij de lange mouwen bezaaid waren Swarovski kristallen. Mijn haar was gekruld en opgestoken in een staart, waardoor de diamanten oorbellen en ketting beter uitkwam. Zwarte hakken maakten het plaatje af. Zoey had me verteld waar alles vandaan kwam en bij wat merk het hoorde, waardoor ik tot het besef was gekomen dat het 'prijsje' wat aan mijn outfit vast zat, waarschijnlijk meer was dan het maandsalaris van mijn ouders.

'We gaan niet meer,' zei Caden schor, hij boog zich voorover en zoende me. Mijn hartslag schoot omhoog en ik voelde zijn hand langs mijn nek gaan.

Ik duwde uiteindelijk tegen zijn schouder aan, waardoor hij zich van me aftrok en me vragend aankeek. Op zijn gezicht was die scheve grijns verschenen die er altijd kwam, als hij wist dat hij me overdonderd had. Ik staarde snel in de spiegel en zag dat mijn wangen een dieprode kleur hadden gekregen.

'Laten we gaan,' zei ik terwijl ik mijn gordel omdeed, 'want we moeten nog een halfuurtje rijden.'

In Caden's ogen verscheen een twinkeling. 'Kunnen we niet onderweg stoppen, ik weet precies wat ik dan met je-'

'Als je het maar laat!'

Hij trok zijn wenkbrauw op.

Ik gaf hem een knipoog waardoor we beide in de lach schoten. Caden's geflirt zou invloed op me blijven hebben, dat we in een relatie zaten, veranderde daar niks aan.