Became A Fairy Tale

~3~Fay~

Paris is nu hardlopen, wat zal ik nu gaan doen? Meestal maken we samen huiswerk na het eten, maar nu kan dat niet. Misschien moet ik het alleen maken? Maar dan lopen we niet meer gelijk en dat is ook niet handig... Ik kijk wel even tv totdat ze terug is. 

Ik loop naar beneden en zet de televisie aan. Met de afstandsbediening zap ik door de verschillende kanalen, tot ik bij een of ander kookprogramma blijf hangen. Ongeïnteresseerd kijk ik er naar, kijk ook een beetje op mijn telefoon... Soms is relaxen ook even goed. 

~~~

Na een half uurtje op de bank te hebben gehangen, vind ik het eigenlijk wel weer genoeg. Erg lang kan ik mijn aandacht er niet bij houden, want ik zit eigenlijk te wachten op Paris. Hopelijk komt ze snel terug, ik vind het maar ongezellig zonder haar. Altijd kletsen we terwijl we huiswerk maken, ik help haar met wiskunde -daar is zij minder goed in- en zij helpt me met talen, want dat kan zij weer goed. Na een half uurtje huiswerk maken lopen we altijd naar beneden om een kopje thee te drinken en een stukje chocola te eten. 

Laat ik maar een douche nemen, dat wilde ik vanavond toch al doen. 

Als ik boven mijn kleding pak, blijf ik hangen bij de spiegel. Ik bekijk mezelf even goed. Ik lijk echt sprekend op Paris. We hebben allebei bruine ogen en lange bruine haren. Onze neus heeft de vorm van een wipneus en we hebben kleine kuiltjes in onze wangen. Ook qua figuur zijn we gelijk. Allebei zijn we redelijk lang en tenger, wat zo zijn voordelen en nadelen heeft. Een van de voordelen is dat we kunnen eten wat we willen, we komen toch niet veel aan. Het nadeel is dat we vaak uitgemaakt worden voor sprieten en dat soort dingen. Erg vinden we het niet, mensen mogen vinden wat ze vinden.  

Ik loop naar de badkamer, waar ik de douche alvast aanzet om op te warmen en mijn kleding uittrek. Ik wacht even tot de douche helemaal warm is en stap eronder. Een zucht van genot ontsnapt aan mijn lippen als de warme stralen over mijn schouders naar beneden vallen. 

Na zo'n tien minuutjes vind ik het wel weer genoeg en stap uit de douche. Paris zal nu wel thuis zijn onderhand, ze is al bijna 2 uur weg. Dan kunnen we eindelijk aan ons huiswerk beginnen. Maar als ik in de kamer aankom, zit Paris nog niet op haar gebruikelijke plekje achter ons bureau. Misschien is ze beneden. 

Beneden kom ik haar ook nog niet tegen. Raar. 

'Mam?! Heb jij Paris al gezien?' roep ik naar de keuken. 

'Nee, ze zou nu al wel thuis moeten zijn, lijkt mij.' krijg ik als antwoord terug. Misschien als ik haar bel, waar ze blijft. Ik pak mijn mobiel en ga naar haar nummer. Nadat hij een paar keer over gaat, komt mijn moeder met Paris' mobiel binnen. 

'Tevergeefs...' zegt ze hoofdschuddend. 

Nu begin ik wel een beetje bang te worden, ze is nu al dik 2 uur weg. Moet ik haar gaan zoeken? Zal dat nut hebben? Zal ik nog even wachten? Alvast mijn huiswerk maken? Ik weet het niet. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Stel dat er iets gebeurt is, dat ze gevallen is of zo. Wie helpt haar dan? Zal ik ook gewoon naar het bos toe gaan om haar tegemoet te lopen? 

Stressend loop ik heen en weer door de kamer. Mijn moeder komt naar me toe en slaat haar armen om me heen en fluistert in mij oor dat het allemaal goed komt om me te kalmeren. Erg veel rustiger word ik er niet door; in mijn hoofd blijft het doorgaan. 

Na een tijdje zo te hebben gestaan, ben ik wat rustiger geworden. Er is alleen nog één vraag die de hele tijd door mijn hoofd blijft spoken. 

Wat moet ik doen?

~~~

Hallo mensen, soms zal ik kleine hoofdstukjes als deze ertussen plaatsen, zodat jullie ook ongeveer weten hoe het intussen met Fay gaat. Is het nog leuk?