Became A Fairy Tale

~5~Analairel~

Ik word heerlijk wakker van de vogeltjes die fluiten en het zonnetje dat tussen de gordijnen door schijnt. Heerlijk dit. En het leuke is: het is geen droom! Ik word hier echt wakker in dit paradijs! En ik mag er nog lang blijven ook. 

Ik stap mijn bed uit en rek me goed uit. Ik loop naar de keuken en pak een glaasje melk en een sneetje brood. Aan de keukentafel eet en drink ik het op, waarna ik naar de badkamer loop om mijn haar bij de wastafel te fatsoeneren en me om te kleden. 

Terwijl ik bezig ben met mijn haar, wordt er op de deur geklopt. 

'De deur is open!' roep ik. Ik hoor de deur opengaan en iemand door de woonkamer richting mijn slaapkamer lopen. Ah daar komt Cildan. 

'Hey, ben je bijna klaar? We moeten trainen.' hoor ik hem zeggen. 

'Oh, is het al zo laat? Ik ben bijna klaar. Eeeenn... Ja ik ben klaar.' zeg ik, waarna ik na de woonkamer loop. Cildan loopt achter me aan, en als we buiten zijn, vliegen we razendsnel naar de trainingszalen en gaan we bij de rest van de groep staan, zodat Svenna de dag kan openen.

'Hallo allemaal, vandaag weer een nieuwe trainingsdag, we gaan er weer hard tegenaan en meer heb ik niet te zeggen. Ga allemaal naar jullie eigen element behalve IJs. Bij IJs zal ik niet altijd aanwezig kunnen zijn, vanwege een privéles voor Analairel. Ik wil graag nog een vrijwilliger die mij daarbij gaat helpen. Iemand?' begint Svenna, als we allemaal in de zaal staan. Verschillende elfen steken hun hand op, en hij kiest een jongen met blond haar en grote vleugels. 

'Jij, jij bent wel goed, je hebt niet zoveel training meer nodig, jij kan haar wel helpen. En nu iedereen aan het trainen.' de jongen grijnst en loopt naar me toe. Ook komt er een tenger meisje naar me toe. Ze komt heel dichtbij staan en fluistert iets in mijn oor. 

'Pas op, hij heeft een groot ego en neemt graag meisjes mee naar zijn habitat... Kijk voor zijn charmes uit, ik ben er al ingetrapt. Mij heeft hij ook extra les gegeven. Eerst komt hij achter je staan en ademt hij diep uit in je nek, met zijn handen doet hij de bewegingen voor. Hij kijkt je de hele tijd diep in je ogen, met een ''super schattige''  glimlach, geeft heel veel lieve complimentjes en hij raakt steeds ''per ongeluk'' je arm of iets aan. Na de training vraagt hij je eerst een keer op drinken, daarna ga je mee naar zijn huis en later op stap. Zo wint hij je vertrouwen en slaat hij toe. Raak serieus niet te gehecht, je gaat er echt spijt van krijgen. Advies van Anesdiriel...' fluistert ze. 'Hij leek zo perfect...' zegt ze er nog achteraan. Met een bemoedigende glimlach neem ik haar in mijn armen, als ik zie dat ze traanogen heeft. 

'Het spijt me voor je, maar het leven is nog jong, je vind een prachtige vriend waarmee je trouwt en lieve kinderen mee krijgt. Laat je verleden je niet dwars zitten, en accepteer het. Je kan er nu toch niets meer aan veranderen.' fluister ik haar terug. 

'Maar ik was zo naïef! Was ik dat maar niet, dan had ik niet al mijn vrienden voor hem laten zitten! Ik ben er gewoon ingetrapt, alsof je een schaal met boomschorskoekjes voor je krijgt, je ziet de binnenkant niet en eet ze gewoon op! Zonder erover na te denken! Zonder eerst te inspecteren! Dat is gewoon dom!' zegt ze steeds harder tegen me. 

'Laat het gewoon. Je hebt er nu van geleerd, je weet nu wat je moet doen. Fouten maken zit gewoon in ons, dat doet iedereen. Achteraf was het een domme keus, daar draai ik niet omheen. Maar je kan er toch niets meer aan veranderen, je moet het accepteren. Nu kan je andere helpen, zoals je nu bij mij doet.' zeg ik. Tranen lopen over haar wangen, van boosheid, verraad, verdriet, van alles. 

'Hé, niet huilen voor hem, dat verdient hij niet. Zet je erbovenop. Wees sterk en laat hem je gevoelens niet zien, dat wilt hij juist. Praat niet meer met hem, maar ontloop hem niet. Dat valt ook weer op. Leef je leven.' geef ik haar als advies.