Became A Fairy Tale

~10~Analairel~

'Zouden alle meisjes van zestien jaar zich willen verzamelen op het grote Paleisplein? Ik herhaal, zouden alle meisjes van zestien jaar zich willen verzamelen op het grote Paleisplein?' hoor ik door het bos. Wat is er aan de hand? Zou het erg zijn, is er iets gebeurt? Ik ben zestien, misschien wordt er iets leuks gedaan met ons, maar waarom alleen meisjes? En waarom alleen meisjes die 16 jaar zijn? Maar goed, laat ik maar gaan. Misschien kom ik te laat. 

Ik leg mijn messen neer, en vlieg naar het Paleisplein. Daar staan veel meiden zenuwachtig te wachten en iedereen kibbelt, giechelt en praat door elkaar heen. Het is zeg maar te vergelijken met een kippenhok. 

'Oké dames, rustig aan. Ik snap dat het allemaal heel spannend is, maar er is niets te vrezen.' begint de vrouw die op een klein verhoginkje staat. Het is gelijk stil. 

'Mooi, nu iedereen haar aandacht erbij heeft, zal ik vertellen waarom jullie hier allemaal bijeen zijn gekomen. Iedereen weet vast wel over de verloren prinses, die ontvoert is na haar geboorte. Wij van het Koninklijk Huis hebben jullie allen hier bij elkaar laten komen, om de prinses te vinden. Het zit namelijk zo. Gisternacht begon de kroon van de prinses paars op te lichten. Sindsdien is hij niet meer gestopt. De prinses is dus dichtbij. Iedereen moet de kroon opzetten. Als de kroon paars zal blijven oplichten, zal deze persoon de prinses zijn.' weer begint iedereen door elkaar te gillen en praten. 

'Dames, houd het even rustig graag. Ja... Dank u. We gaan het als volgt doen. We verdelen ons in de elementen. We starten met Vuur, daarna volgt Water, dan Bos, IJs en we eindigen met Zon. Zou u zich willen verdelen?' sust de dame ons. Iedereen komt in beweging en gaat bij haar eigen element staat en het wachten begint. 

Het is nu een kwartier later, en element Vuur is klaar. Water en Bos zijn allebei groter dan Vuur, dus het gaat nog minstens veertig minuten duren tot IJs aan de beurt is. Ughl, ik sta ook nog ergens aan het eind... Wat doe ik met mijn leven?! 

Had ik mijn messen maar meegenomen, dan kon ik die nog wat verbeteren of zo. Maar goed. Ik begin een praatje met het irritante meisje achter me dat denkt dat ze de prinses is. Volgens mij heette ze Minueleiel of zo. 

'Tsss, echt al deze meisjes zijn zo dom! Waarom staan ze hier, ze weten toch dat ík de prinses ben? En die elfen van het koningshuis zijn ook dom. Allemaal dom. Ze moeten mij gewoon koningin laten worden, dan komt het allemaal vanzelf goed.' Dat betwijfel ik... Maar goed. 

Na nog even over alles en niets - Minueleiel dus - te hebben gepraat, ben ik eindelijk aan de beurt. Een beetje onzeker loop ik naar voren. Ik word begroet door de vrouw, en krijg de paars gloeiende kroon aangereikt. Hij voelt warm aan. Voorzichtig zet ik hem op, en de kroon blijft warm. De vrouw begint een beetje geschokt te gillen, en klapt hysterisch in haar handen. Ineens is het helemaal stil en kijkt iedereen ons aan.  

'WAT?!' gilt Minueleiel. Ik weet niet helemaal wat er gebeurt. Misschien heeft het met de kroon te maken? 

Ik probeer een beetje apart de kroon te bekijken, maar het lukt niet echt. Mijn handen reiken naar mijn hoofd, en voel dat de kroon heel warm is. Ik til hem van mijn hoofd, en als ik hem voor mijn gezicht heb, zie ik hem nog een beetje paars nagloeien. Ben ik de prinses? Mijn vermoedens worden bevestigd door de vrouw die zegt:

'Buig voor de prinses! Na zestien jaar, is ze hier weer. Welkom thuis lieverd.' Wat? Nee, dit kan niet! Hoe zit het dan met Fay? Zijn we geen tweeling? We lijken wel op elkaar, heel erg zelfs. En papa en mama, zijn dat niet mijn ouders? Ik lijk ook sprekend op papa. Ik kan niet een prinses zijn, ik kan hier niet geboren zijn. En als het wel zo was, zouden papa en mama het weten? Al deze vragen...

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Minueleiel die de kroon uit mijn handen rukt en hem op haar eigen hoofd zet. De kroon begint weer paars te gloeien. Iedereen hapt naar adem. Is zij ook een prinses? Wie is dan de echte prinses?