Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

CHAPTER THIRTY-TWO (𝙸𝙸)

May tumapik sa likod ko, dahilan upang magising ako sa pagkakatitig sa isang pinto at ako'y mapaharap rito, at nakitang ito'y si Farrah.

"Are you okay, best?" She asked, the concern is visible on her face. I bit my lower lip and nodded my head.

I shouldn't think about it in a time like this, it fact, I should move on. Sasha don't want me to blame myself even that was really my fault. Kung mabilis lang ako nung araw na 'yon, kung magaling lang ako, edi sana-

"Best, I know you're thinking about Sasha again. And no, it's not your fault," Maang na napatingin ako kay Farrah.

How did she know-

"It's obvious," She said, stating the fact. I rolled my eyes.

"Alright, alright. I'm sorry," I smiled to her- genuinely. I know she's just worried, and I'm thankful because I have someone like her on my side. She knows me more than myself, perks of being my best friend.

I do appreciate her, and I know it isn't the time for something like that. We're in the middle of the battle after all.

"Just don't think about it 'coz you know, Sasha's soul is already in peace. Mamaya baka magpakita sya sayo," She tried to scare me but sad to say, I don't believe in ghost. Muntik lang dahil sa kanya noon.

"But if that happens, then, I must be the happiest," That has no joke. I will be happy if she'll meet me, even in just my hallucinations, so that I could say sorry to her.

"You're creepy, best," Ngumiwi ito. Duwag talaga. Inirapan ko lamang sya sa kanyang sinabi. "Anyway, let's go," Nginuso niya ang nasa harapan. Oops, tapos na pala sila.

Naglakad kami papalapit sa mga ito. They're just waiting for us to finish talking. Paglapit namin sa mga ito ay walang nagtanong, kumbaga, parang alam na nila ang aming pinag usapan dahil imbis katanungan, nagbiro pa ang iba ng palihim para gumaan ang pakiramdam ng lahat, lalo na ng pakiramdam ko. Nakangiti ko silang pinanuod habang naglalakad.

I'm fortunate to have them as a family.

"Wala roon," Mula sa isang pintuan, lumabas si Farrah kasama si Shan. Tumingin kami rito ni Zoe bago tumango.

Napagpasyahan naming maghiwa-hiwalay upang mapabilis ang paghahanap sa bagay na hindi namin alam. Oo, hindi namin alam ang hinahanap namin. Basta, makakapagbigay lamang ng clue kung saan o ano ang logo ng lugar na aming hinahanap.
Some proceeded to the control room that Nathan advices. Sya rin ang nagsasabi ng coordinates sa amin na hindi ko alam kung paano nya nalalaman, ngunit sabi nya'y hindi iyon accurate dahil binabase nya mismo iyon sa technologies na nadedetect sa loob.

If how that laptop could locate the zombies? That's what I don't know.

Nandito kami sa pinaka-office ng laboratory. Sobrang daming pinto kaya kinailangan naming maghiwa-hiwalay. Iniiwasan namin ang mga may nakasaradong pinto-na para bang sinadyang isarado ng mga nauna sa amin rito. Ang mga lalaki ay nasa labas ng pinto at nagbabantay habang kaming mga babae ang naghahalungkat ng kung ano rito sa loob. Pero sa tingin ko'y kami'y mabibigo muli dahil kanina pa kami naghahanap pero wala pa rin kaming nakikitang kung ano.

Si Farrah at Lorraine nalang ang hinihintay namin rito at ng makita namin silang walang dala ay sa tingin ko'y tama ako. Wala rito ang aming hinahanap.

"Let's go," Sabi ko sa mga ito at naunang tumalikod. Hindi pa man ako nakakahakbang ng tatlong beses ng marinig ko ang tunog ng mike mula sa wireless headset ko na siyang nakapagpatigil sa amin. Mukhang narinig rin ito ng iba.