He Taught Her How To LIVE,She Taught Him How To LOVE [COMPLETE]

23

Zeryz's POV

Pagkalipas ng isang linggo, masaya ako dahil hindi na masyadong nag-aaway sina Daniel at Steven. Minsan kapag napapansin ko na nagkakatinginan sila ng masama,tinatarayan ko nalang sila. Hindi na sila bata para sa ganong pag-uugali.

"Andyan ba si Ace?" Tanong ko.

Sabado ngayon. Napag-pasyahan ko na dalawin yung kapatid ko.

"Si Ace? Last week pa po sya wala dito simula nung nakabuntis sya.---"

Nanlaki ang mata ko.

"NAKABUNTIS SI ACE!?" Sigaw ko.

"Ay opo. Yun po yung sabi. Tsaka may narinig din po akong nag-drop po sya sa school. Hindi ko po alam kung totoo." Dagdag nya pa.

Naguguluhan ako. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako o hindi. Kilala ko ang kapatid ko, hindi sya ganon.

Bigla akong naka-ramdam ng hilo.

"A-asan si Ace? Alam mo ba kung nasan sya?" Tanong ko.

"Ang sabi sumama daw po sya sa babaeng nabuntis nya." Sagot nya.

Napahawak ako sa sentido ko. Sobrang naguguluhan na ako. Hindi ko alam kung anong pinasok ng kapatid ko.

"Salamat. Aalis na ako." Sabi ko.

Habang nag-lalakad ako, tinawag ko si Ace. Hindi rin nagtagal at sinagot nya ito.

[Hello ate. Napatawag ka?]

"Uhm nasan ka? Balak ko sanang puntahan ka sa dorm nyo."

[WAG! A-Ahh... Ano kasi...uhm nasa bahay ako ng classmate ko. Nag-sleep over kami dito kagabi dahil kakatapos lang ma-renovate ng kwarto nya.]

"A-aah ganun ba...."

[Ako nalang pupunta sa apartment mo----]

"Hindi na. Okay na sakin na malaman ko kung nasan ka."

[A-aahh sige ate babye muna. Matutulog uli ako. I love you. Ingat ka.]

"I love you too."

Dumeretso ako sa pinaka-malapit na restaurant na nakita ko.Umupo ako sa bakanteng table na nakita ko.

Gusto ko munang mag-isip. Hindi ko talaga alam  kung sino ang paniniwalaan ko. Iba si Ace. Alam kong di nya gagawin yon. Kahit papaano, napalaki ko din sya ng maayos.

"Two order of carbonara and three slice of cake. And I'll have a bottle of the hardest drink you have." Sabi ko sa waitress.

Ikakain ko nalang 'to. Wala akong lakas na loob na kausapin at magalit kay Ace. Ayokong sumama ang loob nya sakin.

Daniel's POV

I went to Zeryz's apartment but she was not there. I realize that she could've go to her brother's dorm. So I also went to his brother dorm. But sad to say, she wasn't there also.

I decided to call John. I told him to meet me in the restaurant near the university.

As I went inside, I saw a familliar girl drinking from a bottle. As I went closer I realize that it was Zeryz! Fuck! I immidiately ran towards her. I get the bottle from her hands and put it on the table.

"What the hell is wrong with you Buenavista!?" I said angrily.

What if I didn't went to the restaurant? What if I didn't saw her? She might be in danger----

I stopped for a moment when I realize that she was already crying.

"Are you okay?" I asked.

"Hindi! Hindi ako okay! Ikaw ba? Anong gagawin mo kung malam mo na nakabuntis yung kapatid mo? Tapos nag dropnpa sya sa school? Tapos *huk* yung mga pera na pinapadala ko sakanya, ginagasto na nya ata sa nabuntis nya imbes na ipinag-aaral nya! Kasama nya daw yung nabuntis nya." Buong lakas nyang sinabi kahit naiyak na sya.

"San ba ako nagkamali ha? Lahat naman ginawa ko! Tumigil ako non sa pagaaral para sya ang makapag aral. Nag trabaho ako para may pera sya! Kung hindi ko pa sya pinuntahan kanina, hindi kopa malalaman!"

I stood up from my chair and held her hands.

"Well I can't answer your question. Besides, I'm just an only child. And even if I had a brother, I won't even fucking care. I won't give a damn about his life. But in your situation, maybe it'll hurt. Of course it will. You spend almost your entire life working for him, and this is how he'll repay you? That's bullshit." I said. I suck at giving advice.

Bigla syang tumayo. Sa sobrang kalasingan nya, matunkan na syang matumba, mabuti nalang at nasalo ko sya agad.

"Ppfft salamag sa pag-salo mo." Nakangiti nyang sabi.

I'm willing to catch you. You don't have to say it.

"Wala yon. " sagot ko.

Bigla syang tumawa. Amoy na amoy ko ang alak na ininom nya.

"Pffft. Minsan sa mga oras na lashing kah....*huk*....ang sharap pag-usapan ng mga bagay bagay no?..... Kasi pag-gising mo ang gaan sha pakiramdam..... Hindi mo alam na nailabash mo na pala yung *huk* sama ng loob mo. Yun bang 'let's talk about life'." Marihin syang tumawa pagkatapos.

Kinuha ko yung bag nya at sinabit sa balikag ko.

"Teka! Bag ko yan ahhh, *huk* san mo ko dadalhin?" Pagtataka nya.

"You wanna talk? Fine. We'll talk..........in my room."

~*~*~*~*~*~*~

Votes and comments 😘