SESSİZLİK TANRIÇASI

9.Bölüm

Enes hoca ile olan konuşmayı anlattım odaya gidince.
Oda benim gibi düşünüyordu.
Aynı sebzeyi farklı şekillerde pişirip yemek yapıyormuşum gibi hissediyorum.
Kendimden sıkıldım.
Ama insanlara "hayır" demeyi de öğrendim.
Eskisi gibi kimseye taviz vermiyorum.
Hedefime ulaşmak istiyorum bu aralar hiç bir çaba da harcamıyorum.
Hep yorgunum.
Elvin ve iki hocam dışında kimseyi düşünmüyorum.
Çünkü beni hayata bağlayan küçük ailemdi onlar.
Anlık hareket ediyorum.
Bir nebze olsada iyi hissettiriyor.
Ama annemi özlemekle başa çıkamıyorum?
Olmuyor geçmiyor.
Acısı hala bende.
Unutmak o kadar zor ki alışmak gerekiyor bazen ama ben alışamıyordum.
Belki de alışmak istemiyordum.
Yarın 18 olacak kızı ama annesi yanında olmayacak.
O kadar güçsüz biriyim ki gözlerim izinsiz kapanıyor.
Sabah saatleri kabuslarım beni bırakmıyor.
Düzenli bir şekilde benimleler.
Uyurken ağlıyorum artık ben bu bir huy oldu belki.
Çoğu gece yatağımı bile ıslatırdım.
Annemi ilk kaybettiğim yıl.
Burukluk mu desem,kocaman bir boşluk mu bilemiyorum.
Benim bu denli gözlerimi dolduran,ağlamayayım diye yanak içlerimi kanattıran şey gecelerce uyutmuyor.
Yön veremiyorum bazen de.
Yerimde sayıyorum.
Bu son belki mahvedecek bilmiyorum.
Ufacık bir şeyler yeni güne bağlarken sarsılmaya başladım.
Elvin uyan diyordu gözyaşlarım için bir kez daha kızdım kendime.
Saatler geçiyordu bugün cumartesiydi.
Doğum günüm için pelin hoca ile konuşmuştuk.
Yurttan ayrılmadan kızlarla veda gibi olur dedi.
Bizde onayladık.
Enes hoca ise bize bir apart ve ikimize de iş bulmuştu.
Minnettardık ikisine de.
Bize kızsalar da onlar da çok üstümüze gelmeden kabul ettiler.
Zaten apartı satın almışlardı.
Annemden kalan para ve pelin hoca annemin evini satmıştı.
Duyduğumda kendimi  tutmuştum.
Üzülmüştüm gereksiz bir kırgınlıkta vardı.
Sonra haklı olduğunu saptayıp onayladım.
Olaylar hızlı gelişiyordu.
İşte akşam olurken artık yurtta kimse kalmamıştı.
Benim doğum günüm Enes hocanın bi arkadaşının kafesinde olacaktı.
İlk defa böyle birşey olacaktı mutluydum.
Artık kendi ayakları üstünde duracağım yaşım için mumları üfledim...