NOT ABOUT THE UNIVERSEㅣVMIN

11.5

side story:
the earth and the moon

"พอก่อน" ตะโกนบอกคนในสนามว่าการฝึกซ้อมจบลงแค่นี้ เพื่อนในทีมเข้ามาบอกลาสั้น ๆ ยุนกิพยักหน้ารับพลางกวาดสายตามองรอบ ๆ โรงยิมไปด้วย เมื่อสบตากับใครบางคนที่เดินผ่านหน้า รอยยิ้มบางที่หาได้ยากก็ปรากฏขึ้นช่วงสั้น ๆ และหายไปอย่างรวดเร็ว

การซ้อมอันยาวนานเพิ่งจบไปเมื่อครู่ ยุนกิเข้าไปในห้องล็อกเกอร์เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักเรียนเหมือนตอนมา วันนี้แทฮยองมีธุระทำให้ต้องมาใช้ห้องล็อกเกอร์ที่ไม่ได้เข้ามานานอีกหน เก็บของและจัดการเช็คข้าวของเครื่องใช้ว่าครบสมบูรณ์หรือไม่ก่อนออกมาจากห้องเป็นคนสุดท้าย

ทันทีที่เดินไปยังบริเวณที่จอดจักรยานแถวโรงยิม คนที่ยืนพิงจักรยานคันสีน้ำตาลเก่าๆอยู่ท้ายสุดก็โบกไม้โบกมือเรียก เผยรอยยิ้มกว้างๆ พร้อมกับชูถุงในมือขึ้นมาเหนือหัว

คนในที่จอดเข็นจักรยานออกมา หยิบกล่องน้ำผลไม้เย็นๆยื่นมาให้ ยุนกิดูดเข้าไปอึกนึงตามความเคยชิน แล้วรีบกระตุกมือออกเมื่อสัมผัสถึงรสชาติที่แตกต่างไปจากทุกวัน

"ลิ้นจี่?"

"สตรอวเบอร์รี่มันหมดอะ" เจ้าของรอยยิ้มฟันกระต่ายตอบพลางจับท้ายทอยอย่างไม่มั่นใจ

มองคนข้างๆที่ทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม แล้วเลื่อนสายตาลงมามองน้ำผลไม้อีกกล่องที่ตะกร้ารถด้านหน้า

"แอปเปิ้ลก็หมดหรอ" เอ่ยถามออกไปอย่างแปลกใจเมื่อเห็นกล่องที่ลอยวืดมาอยู่ในมือจองกุกเป็นน้ำผลไม้ชนิดเดียวกับตัวเอง คนข้าง ๆ ส่ายหน้าปฏิเสธ เรียกให้คนผิวขาวขมวดคิ้วสงสัยขึ้นมาทันที

"รสที่พี่ชอบหมด ให้ผมกินคนเดียวได้ไง"

"บอกกี่รอบแล้วว่าไม่ต้องเรียกพี่"

"ก็พี่เป็นพี่นี่ ผมเรียกพี่เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอก"