NOT ABOUT THE UNIVERSEㅣVMIN

22 (END)

แด่ดวงอาทิตย์

ปาร์คจีมิน

แสงสีทองคล้อยต่ำ เงามืดของต้นไม้ทอดโย้เย้ ช่องว่างระหว่างกิ่งก้านประกายระยิบระยับ ลมร้อนชื้นผ่านหน้าต่างปลุกให้แทฮยองลืมตาขึ้นช้า ๆ เสียงจอแจสะท้อนเข้ามาในหูจากอื้ออึงจนแจ่มชัด ยกตัวขึ้นนั่งจากท่าฟุบนอนก่อนหันไปรอบตัว คนตัวสูงหยิบแว่นที่วางไว้ใต้โต๊ะขึ้นมาใส่

เพื่อนคนสุดท้ายเพิ่งเดินพ้นขอบประตูออกไปพร้อมกับเสียงไม้เลื่อนกระทบปิด กระดานสีเขียวเข้มมีข้อความอำลาเขียนไว้จนล้นไปยังกำแพง โต๊ะเก้าอี้กระจัดกระจายไร้ทิศทาง เศษขนมและกลีบดอกไม้หกหล่นเลอะเทอะไปทั่วห้อง ช่องเก็บของด้านหลังว่างเปล่าไร้หนังสือกองหนาหรือชุดพละที่ยัดเก็บไว้อย่างลวก ๆ

แทฮยองผุดตัวลุกขึ้นไปที่ห้องใต้บันได นำอุปกรณ์ที่คิดว่าจำเป็นต่อการทำความสะอาดกลับมาเท่าที่พอคิดได้ คนตัวสูงหยุดยืนที่ประตูหน้าห้อง มองหาสิ่งที่คิดว่าควรทำก่อนลงมือจัดการกับโต๊ะพวกนี้ และแทฮยองก็เดินตรงไปที่กระดานที่สีชอล์คหลายสีขีดเขียนไว้เป็นอันดับแรก

เขาหยิบแปรงลบกระดานขึ้นมา แทฮยองอ่านทุกประโยคที่มือตัวเองกำลังลบออกไป คำว่าแล้วเจอกันใหม่ขยุกขยุยที่มั่นใจว่าต้องมาจากผู้ชาย ประโยคที่เขียนด้วยลายมือสวย ๆ แบบผู้หญิงว่าขอให้โชคดี ผ่านสายตาแทฮยองไปโดยถูกจดจำไว้ขึ้นใจ

ประตูไม้ถูกเลื่อนออก จีมินโผล่หน้ามาทางประตูพร้อมกับช่อดอกไม้เต็มอ้อมแขนทำท่าประหลาดใจนิดหน่อย คนตัวเล็กคิดว่าตัวเองเป็นคนสุดท้ายที่เหลืออยู่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากสนามแล้วเห็นว่าไฟกับพัดลมในห้องถูกปิดไปแล้ว พวกเขาไม่ได้คุยอะไรกันเช่นเคย แทฮยองกวาดขยะที่เกลื่อนกลาดเรี่ยราดโดยมีจีมินกำลังช่วยจัดโต๊ะให้เข้าที่กระทั่งเป็นระเบียบอย่างตอนเช้า