NOT ABOUT THE UNIVERSEㅣVMIN

10

แรงโน้มถ่วงทำงานอย่างไร

ปกติแทฮยองมักหอบเอาหนังสือมานั่งอ่านหน้าบ้านเป็นประจำ แต่อากาศที่ค่อนข้างร้อนบวกกับไม่มีลมเย็นพัดมาทางหน้าบ้านเขาเลยสักนิด ทำให้การอ่านหนังสือในวันนี้สิ้นสุดลงแค่ตอนบ่ายๆและทบไว้ช่วงดึกไปในที่สุด คุณแม่ของเขาดีใจออกนอกหน้านอกตาเสียเหลือเกินที่เห็นเขายกหนังสือกลับเข้าไปในบ้าน แถมยังไล่ให้ออกไปเดินเล่นนอกบ้านแล้วค่อยกลับมาค่ำๆอีก วันนี้อากาศแย่เกินกว่าจะออกไปเดินเล่นที่ไหน ได้แต่นั่งดูรายการแข่งฟุตบอลกับคุณพ่อบนโซฟากลางบ้าน โดยมีเจ้าน้องสาวตัวแสบยืนกอดอกทำหน้ายักษ์อยู่ข้างๆ

"แม่คะ พี่แทฮยองแย่งรีโมทหนูอีกแล้วอะ" แทฮยองกับพ่อมองหน้ากันแล้วถอนหายใจอ่อนๆ ในสุดท้ายไม้ตายของสมาชิกคนสุดท้องในบ้านก็เผยออกมา แทมีเดินกระแทกเท้าปึงปังคล้ายเด็กเอาแต่ใจไปหาคุณแม่ที่จัดดอกไม้อยู่หลังบ้าน และสักพักคุณแม่เขาก็จะเดินออกมาต่อว่าเขาสองพ่อลูกว่าทำไมไม่แบ่งน้องบ้าง

"แทฮยอง แบ่งน้องดูบ้างสิลูก" ว่าผิดซะที่ไหน เจ้าเด็กผมเปียเดินกอดเอวคุณแม่แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ โดยมีคุณแม่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรออกโรงปกป้องอีกแรง

ทั้งที่คุณพ่อเขาเป็นคนดูทีวีอยู่ก่อนแท้ๆ แทฮยองเพิ่งทรุดตัวลงนั่งได้ไม่กี่นาทีที่แล้วนี้เอง แล้วทำไมเขาถึงโดนดุอยู่คนเดียวละเนี่ย

นิสัยหนึ่งที่เขากับคุณพ่อมีเหมือนกันคือขี้เกียจต่อปากต่อคำ คุณพ่อเขาเดินออกไปนอกบ้าน คาดว่าคงออกไปดูไร่เร็วกว่าเวลาปกติสักหน่อย แทฮยองลุกออกมาโดยไม่ลืมฝากรอยแดงไว้ที่หน้าผากน้องสาวหนึ่งที และรีบขึ้นบันไดไปบนห้องก่อนจะโดนเจ้าหล่อนวิ่งเข้ามาชาร์จตัวเหมือนทุกที

"แม่คะพี่แทฮยองดีดหน้าผากหนู!" ส่ายหัวให้ความขี้ฟ้องของน้องสาวตัวเองแล้วปิดประตูห้อง ในเมื่อไม่มีอะไรทำ เตียงนุ่มๆเป็นสิ่งสุดท้ายที่แทฮยองเห็นประโยชน์ที่สุดนอกจากเวลากลางคืน ไหนๆก็จะอ่านหนังสือดึกอยู่แล้ว นอนพักเอาแรงไว้ก่อนตอนนี้คงจะดีกว่า คิดได้ดังนั้นก็ล้มตัวลงใส่เตียงดังปุ โดยไม่ลืมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คก่อนนอนด้วย