NOT ABOUT THE UNIVERSEㅣVMIN

08

ดาวหางเฉียดดวงอาทิตย์มีอัตราการคายฝุ่นและแก๊สสูงมาก จึงมักสว่างมาก

แทฮยองจำไม่ได้แล้วว่าเขาตอบตกลงอีกฝ่ายไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็มานั่งแหมะอยู่ในโรงยิมฝั่งสนามบาสของโรงเรียนแล้ว

เพื่อนโต๊ะข้างๆจัดการมัดมือชกลากเขามานั่งเฝ้ากระเป๋าให้ตั้งแต่เลิกเรียน จะลุกไปไหนก็ไม่ได้เพราะคนที่อยู่ในนั้นก็มีแต่พวกนักกีฬาที่ซ้อมอยู่ ไม่มีใครมาว่างนั่งเฝ้ากระเป๋าแทนตัวเองชั่วคราวสักคน

คนตัวสูงหยิบหนังสือการ์ตูนที่ค้างไว้ขึ้นมาอ่านแล้วล้มตัวลงนอน หยิบหูฟังขึ้นมาใส่กลบเสียงรองเท้าเอี๊ยดอ๊าดกับเสียงตะโกนโวยวายของการซ้อมเบื้องล่างน่ารำคาญหู

ลำแสงแยงตาทำหน้าที่ของมันได้ดีจนต้องหามุมตะแคงพลิกตัวหลบไปมาจนเจ็บหลัง กว่าจะนึกได้ว่าแค่ยกหนังสือในมือขึ้นสูงๆลำตัวและช่วงแขนก็ระบมไปหมดแล้ว

แทฮยอง

แทฮยอง

นี่

"แทฮยอง!" เสียงข้างหูดังแข่งกับเสียงเพลงสะดุ้งซะจนทำหนังสือการ์ตูนหล่นใส่หน้าตัวเอง ดึงหูฟังออกแล้วค่อยๆยกหนังสือขึ้นมาหวังจะต่อว่าคนที่ปลุกเขาออกจากโลกส่วนตัว แต่น่าเสียดายที่คำต่อว่าของแทฮยองต้องเป็นหมัน

คนที่คิดว่าอาจเป็นเพื่อนโต๊ะข้างๆที่ชอบมาชวนเถียงตลอดเวลากลายเป็นฝุ่นปลิวหายไป มีเพียงเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งที่ออกจะพิเศษกว่าการเป็นเพื่อนร่วมห้องกันธรรมดาสักหน่อย คนตัวเล็กทรุดตัวนั่งลงขัดสมาธิกับพื้นแล้วมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจเล็กๆ

"เปิดเพลงดังไปแล้ว" ถอดสายกระเป๋าออกจากหัวแล้วถามต่อ "แทฮยองมาทำอะไร"

"รอเพื่อน"

"จีมินล่ะ"