O gece her tarafı kaplamakta olan ak örtüye süzülen kızıllık.O gece her tarafa çökmekte olan müzlim.O gece her tarafı kaplayan sükun.
O ne iyi biriydi, ne de kötü.O ne güzeldi, ne de çirkin.O ne gençti, ne de yaşlı.
O aslında iyiydi içinden.O aslında çirkindi içinden.O aslında gençti ama yaşlıydı içinden.
O içeriden.
O ağlıyordu.O çürüyordu.O eskiyordu.
Akmakta olan al her saniye artıyor, yağmakta olan ak örtünün üzerinde ince bir tabaka oluşturarak ilerlemeye devam ediyordu.
Müzlimi bozan uzaktaki sokak ışıklarıydı.
Sükunu bozan yerde hareket etmeden uzanan bedeninden gelen kahkahasıydı.
Bu onun bitimimiydi ?
Onun şuan düşündüğü tek şey geçmişiydi.
Ne kadar kalıplaşmış değilmi ?
Dışlanılmıştı.Atılmıştı.Satılmıştı.
Sevdiği şeyler gözleri önünde ölmüştü.
Değer verdiği herşey gitmişti.
Ve şimdi de o gidecekti.
Ama kim bilir kimse üzülmeyecekti.
Kimse onu anmayacaktı.
Yine Müzlime bürünecekti ruhu.
Hafifçe bilinci kararmıştı.
Neredeydi ? Ne yapıyordu ? Nasıldı ?
Tabaka halinde akan allık minik bi göle dönmüştü.
Yağan aklık gitdikçe çoğalıyor uzanan bedeni ve kızıllığı kapatıyordu.
Araz ve sükun işlemişti o geceye.
Doğarkenki yağıp kuruyan ıslaklık yerini aklığa bırakmış uğurluyordu onu.
Etrafındaki herşey kararmıştı onun için yüzüne düşen beyaz taneleri bile hissetmiyordu artık.
Etrafındaki çember gülüyormuydu, acıyormuydu ona ?
Artık umrunda değildi.
Gülümsedi.
Kalbini boşalttı.
"Sonunda sana katılıyorum..."
İçinde yankılanan sözler son bir şeye daha izin vermişti.
" ..."
Bu isim zihninde yankılanırken o mutlak müzlime girmişti.
Gerçekten bu bir bitimmiydi ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonun Beyaz Çiçekleri
FantasyO gece her tarafı kaplamakta olan beyaz örtüye süzülen kızıllık.O gece her tarafa çökmekte olan karanlık.O gece her tarafı kaplayan sessizlik. O ne iyi biriydi, ne de kötü.O ne güzeldi, ne de çirkin.O ne gençti, ne de yaşlı. O aslında iyiydi içinden...
