1-1. Uyanış

39 6 6
                                    

"Üzgünüm, ama bu sana bişey ifade etmiyor...Özür Dilerim..."

Rüzgar hafifçe kağıt tekniğiyle kaplanmış cama çarptıkça tatlı bir ses çıkarıyordu.

Yağan kar heryeri kapatmıştı.

3 Ocak

3 Perinin uyandığı vakit başlayacak.

"Canuda"
"Ranuda"
İkizler
Ve
"Ahri"

Karanlığın arasından akan kan mümkünatı yıkıp parlıyordu.

°

Bütün şehirde gizli bir kaos vardı.
etrafta kimsenin olmadığı sakin bir odada masanın üstünde duran çeşitli kavanozlar, ibrikler, tüpler, aletler bu küçük odayı gizemli kılarken eski oymalı kestane rengi baza peri masallarındaki bir mekanda olduğunu hissettiriyordu.
Bu küçük ve sakin odada yatakta uyuyan pembeyaz tenli, siyah saçları inci gibi parlayan, kirpikleri yanağına uzanan bir kız vardı.

Bu soğuk ama güneşin sınırlarını zorladığı gün kıyametin mi yoksa mutlu bir hikayenin mi başlangıcıydı ?

Soğuk rüzgar odaya doluyordu.
odanın kare ışığına asılmış olan çanlı süs esen rüzgarla tatlı bir melodi çıkarıyor, sarayın "asilzade konağı" denilen bölümünün duvarlarında yankılanıyordu.

Çoğu kişiye göre bu melodi ölüm meleğinin tiz sesi çoğu kişiye göreyse de mutlu bir haberi anımsatıyordu.

°

Hissetmediğim vücuduma kıyasla ruhum oldukça sakindi.

Neler olmuştu ? Neredeydim ? Kimdim ?

Hatırlayamıyorum.

Hatırladığım anılar benimmiydi ? buraya aitmiydi ? ruhumun sakinliği bu anıları kabul edememesiyle anılarını aramasıyla ara sıra kesiliyor, kalbimin atışını dinlerken yeniden sakinleşiyordu.

Neden ?

Haşinle gözümü açmamla bütün düşüncelerim uçmuştu.

Çalan çanın sesin dinledim. Yağan karın getirdiği tazelik kokusunu içime çektim.Yaşamanın verdiği duyguyla doğruldum.

Etrafımı incelemeye o kadar dalmıştımki...İçeriye giren kişinin bana dokunmasıyla bütün konsantrem bozulmuştu.

Zihnimle çelişen hafızayı incelemek o anda aklıma düştü.

Nasıl hala yaşıyorum ? Ve bu beden kimin ?

Daha doğru bir soru :

Yaşıyormuyum ?

°°°

Sonun Beyaz ÇiçekleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin