whats wrong | vkook

35

Yarım saattir koltuğa yaslanmış öylece tavana bakıyordum. Dışarıda 1-2 saat oyalanmıştım. Taehyung'un sevdiği yemeklerden alıp masayı güzelce kurmuştum.

Yorgun olacaktı ve hoşuna gider diye düşündüm. Elimi koltuğun üzerinde gezdirip telefonu buldum ve kaldırıp saati kontrol ettim. Kapı çaldığında hemen telefonu olduğu yere bırakıp saçlarımı düzelttim ve kapıyı açtım.

Taehyung'un solgun teni ve kurumuş dudaklarını şimdi daha iyi görüyordum. Yüzümdeki gülümseme kaybolmuştu. Kenara çekilip içeri geçmesi için yol açtım.

Bir kaç adımdan sonra durup masanın üzerindekilere baktı.

"Senin için hazırladım."

"Aç değilim."

"T-tamam."

Oturduğunda montunu ve atkısını çıkarıp bana uzatmasını beklemiştim.

"Oturabilirsin, böyle iyiyim."

"Üşüyor musun? Yüksek dereceye çıkarmıştım sen gelmeden, sıcak değilmi içerisi?"

"İyi Jungkook."

"Öyleyse seni dinliyorum."

"Ne söylememi istiyorsun?"

"Neden böyle davranıyorsun Taehyung?"

Ayağa kalkıp yanına oturduğumda yüzüme bakmamak için direniyordu. Çenesinden tutup kendime çevirdiğimde gözlerime uzunca bakıp başını tekrar yere eğmişti.

"Sorun ne? Bana anlat. Senin için her şeyi yaparım. İyi olmanı istiyorum."

Konuştuktan sonra dizlerinin üzerindeki soğuk ellerini sıkıca tuttum. Biraz sonra oda benimkileri daha sıkı tutmuştu.

"Jungkook."

Titreyen sesiyle sessizce konuştuğunda kafasını kaldırdı ve gözünden bir damla yaş aktığını gördüm. Kendimi o kadar kötü hissettmiştim ki. Neden bu halde olduğunu bilmiyordum ve işe yaramaz hissediyordum.

Bana sarıldığında bedenini sıkıca sardım. Saçlarını öpüp sessizce konuştum.

"Ne oldu Taehyung? Anlat bana sevgilim."

"B-ben."

"Ağlama, lütfen."

Onun titremesi ve soğukluğu içimi daha da acıtıyordu. Hala sebebini bilmiyordum ve çıldırmak üzereydim.

"Beni bırakma, yalvarırım."

"Seni neden bırakayım Taehyung? Birbirimizi seviyoruz. Seni seviyorum. Seni her şeyden çok seviyorum."

Benden ayrılıp bir anda kollarını çekti ve başını ellerinin arasına alıp sıktı.

"Sana dokunamam, bunu yapamam."

"Anlat Taehyung."

Başını kaldırıp boş boş yüzüme baktı ve gitmek için ayağa kalkacakken onu durdurdum.

"Hiçbir yere gidemezsin, benimle kalacaksın."

"H-hayır Jungkook."

"Neden?!"

Kendimi tutamayıp bağırmıştım. Onu bu şekilde görüp öylece izlemek içimin parçalanmasına sebep olmuştu ve sinirlenmiştim.