The game is over

hoofdstuk 7

(POF May)

Een vervloekte bel maakt mij wakker. 

"May opstaan! Het is bijna tijd oor de volgende opdracht. Als je niet op schiet heb je straks geen eten gehad." Zegt Leon. 

"Ik hoef geen eten." Zeg ik eigenwijs. 

"Beste mensen! Jullie krijgen ene nieuw pak voor vandaag aangezien de pakken van gisteren niet allemaal meer zo goed zijn. Ga de kamer die aangewezen wordt. Jullie kleden je gezamenlijk om! Hierna krijgen jullie eten en begint de volgende test!" Wordt er door de speakers geroepen.  

Een diepe zucht verlaat mijn mond. Ik loop naar de aangewezen kamer en zie dat de andere jongens er al zijn. Ik ben het enigste meisje hier. Er staat rechts in de hoek een kleding rek met alle kleding. Er liggen ook handdoeken en er staan 2 aparte douches. Één voor de meiden en één voor de jongens. 

Zonder twijfel pak ik een handdoek en een setje ondergoed. Ik ga onder de douch en na 5 minuten ben ik al klaar en heb het ondergoed aan. Ik loop snel naar de kamer toe om een pak te pakken. Ik had alleen verwacht dat iedereen nu aan het douche zou zijn. Helaas heb ik pech en staat iedereen daar. Ze halen geschrokken adem als ze mijn lichaam zien. Ik loop stug door en keer hun mijn rug toe. 

"May?" Vraagt Leon stotterend. 

"Wat?" Vraag ik terwijl ik mijn maat  zoek. 

"Hoe komen die krassen op je rug?" Vraagt hij onzeker. Mijn lichaam verstijfd door deze vraag. Helemaal vergeten! Kut. Hoe leg ik dit uit? 

'Gewoon niet, het gaat hun niks aan.' Zegt een stemetje in mijn hoofd.

"Gaat je niks aan." Zeg ik bot en trek snel het pak aan. De rits zit op de rug, maar ik wil niemand vragen om hem dicht te doen. Net wanneer in mijn rits zelf dicht wil doen staat er iemand achter mij. Ik sta verstijfd stil. Er gaat een hete adem langs mijn nek wat kippenvel geeft. 

"Laat mij het maar doen prinses." Hoor ik Heath hees zeggen. 

"Flikker op klootzak." Sis ik naar hem en in een soepele beweging trek ik mijn rits op. Ik draai mij naar hem om en hij kijkt mij geamuseerd aan. 

"En blijf voortaan uit mijn buurt wil je." Zeg ik geërgerd. Hij krabt in zijn nek als teken dat hij iets moet vertellen, maar het nu niet uit komt omdat ik nogal geïrriteerd ben. 

"Ja dat gaat een beetje moeilijk." Zegt hij en zijn amuserende gezicht is weer terug. Hij deed dus alsof hij nerveus was. Leuk we hebben een actrice hier zo. 

"Hoezo?" Vraag ik verder als ik door krijg dat hij het niet zelf gaat vertellen voor ik verder ga vragen.. 

"Wij zijn zeg maar samen een nieuw team." Zegt hij weer vrolijk.  Ik daar in tegen kijk niet meer zo blij.

"Meen je dit! Haat hij mij zo!" Roep ik woest. 

"Ben ik zo erg?" Grinnikt hij. 

"Ja!" Roep ik naar hem. 

"Ah maar schatje, wij kunnen toch leuke avontuurtjes beleven. Je slaapt nu toch bij mij. Waarom maken wij er dan niks leuks van?" Zegt hij met een grijns en pakt mij bij de heupen vast. 

"Laat mij los klootzak." Sis ik naar hem, maar in plaats dat hij mij los laat drukt hij mij tegen de muur en drukt zijn lichaam tegen het mijne. 

"Blijf met je smerige poten van mij af gek!" Roep ik. Waar zijn de anderen als je die nodig hebt? Oh ja die zijn al weg gegaan. Lekker handig weer van mij om ze weg te gaan jagen. Ze gaan nu namelijk elke keer weg als ik bot doe. Dat zien ze als waarschuwing en dat hebben ze gelukkig ook door, want het is een waarschuwing. 

"Ah kom op may. We zitten hier nog een tijd. Laten we het gewoon wat spannender maken." Fluistert hij hees bij mijn oor waar hij vervolgens zacht in mijn oorlel bijt. 

"Ik zei blijf van mij af!" Roep ik en haal uit met mijn vuist tegen zijn hoofd. Hij valt met een harde klap op de grond. Ik draai mij om en zie dat de rest geschrokken in de deur opening staan. 

"Hoelang staan jullie daar al?" Vraag ik. Ze geven geen antwoord en kijken beschaamd naar beneden.  

"Ik weet genoeg." Zeg ik en ren weg van hun de kamer uit. Niemand is hier te vertrouwen. Dat weet ik nu ook weer. Ik wou ze nog helpen, maar dit hebben ze zelf zo ver gekregen. Het is hun eigen schuld nu ook. 

Als ik in mijn kamer kom zie ik dat iemand bezig is met de zoutzak weg te halen. Ik leun tegen de deurpost staan en kijk naar wat hij doet. Dan valt mijn oog op een nieuw stoot kussen.

  Hij loog dus niet. Wow de eerste persoon hier die zich aan zijn woord houd. Helaas moet hij die klootzak zijn die mij hier gebracht heeft. 

"Niet handig he, een stootkussen vervangen wanneer mensen gewoon naar hun kamer kunnen." Zegt ik met een grijns. De man draait zich geschrokken om, maar nu pas zie ik dat hij niet eens oud is. Ik gok een jaar of 20. Hij kijkt mij smekend aan met een sprankje angst. 

Hij denkt dat ik hem in elkaar ga slaan of niet soms? Hij heeft gezien wat ik met de andere mensen deed. Grappig dat het zo'n effect heeft. 

"Rustig ik doe je niks en ik ga je ook niet verraden. Jij bent hier vast ook niet voor de lol." Zeg ik kalm en loop naar het bed toe. Ik kijk toe terwijl hij de stoot kussen probeert op te hangen. Even voor de duidelijkheid, probeert. 

"Hulp nodig?" Vraag ik hem. Hij knikt twijfelend. 

"Als jij op mijn schouders gaat zitten kan jij hem op het haakje doen?" Vraagt hij zacht. Ik knik goedkeurend en spring sierlijk op zijn schouders zitten. Hij tilt de stootkussen op en ik doe hem aan het haakje. 

"Klaar." Zeg ik en hij laat de stootkussen los. 

"Laat mijn benen maar los." Zeg ik tegen hem. Hij twijfelt, maar doet het toch. Ik laat mij naar achter vallen en beland op mijn handen, ik draai verder in de handstand zodat ik nu op mijn voeten terecht komt. Die gast kijkt mij verbaasd aan en ik schenk hem een glimlach. Ik loop naar hem toe en steek mijn hand uit. Hij neemt hem twijfelt aan, maar glimlacht ook. 

"May." Zeg ik met een grote glimlach. 

"Rens." Zegt hij nu ook vrolijk. 

"Leuk kennis te maken."  Zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. 

Aan hem zou ik vast iets kunnen hebben. Je kunt beter iedereen bevriend houden. Soms kun je ze maar al te goed gebruiken.