(POV May)
Ik ben nog nooit zo blij geweest om zijn stem te horen nu, maar kom op moest hij dat perse zeggen? Kan hij niet gewoon voor een keer daar niet aan denken?
"Moest dat?" Zucht ik, maar een lach kan ik toch niet verbergen.
"Ik kan nu ook wel weggaan hoor. Is geen probleem." Zegt hij en wilt zich al omdraaien. Een zucht van vermoeidheid.
"Nee, Heath kom terug please." Smeek ik zonder dat ik het door heb. Ik wil mij op men voorhoofd slaan, maar besef dat ik nog steeds vast zit. Verdomme het gaat ok nooit makkelijk.
"Smeekte je nou net om me?" Vraagt hij met een grijns. Hij vind dit blijkbaar helemaal geweldig denk ik. Nou ja ik weet het wel zeker aan zijn grijns te zien. Hij geniet er gewoon volop van.
"Nee." Zeg ik koppig.
"Oh oké, dan ga ik maar is. Ik zie je nog een keer denk ik." Zegt hij en draait zich weer om.
"Nee wacht. Oké ja" Zeg en ontwijk zijn blik.
"Ja wat?" Gaat hij uitdagend verder.
" Ja ik smeekte!" Roep ik met tegenzin.
"Goed zo prinses." Zegt hij met een grijns. Hij loopt op mij af en gaat naar het touw waar ik aan vast zit met mijn handen. Als hij het bijna los heeft stopt hij plots en kijkt mij grijnzend aan.
"Wacht eens. Je zit vast en kunt niks tegen mij doen. In principe zou ik nu gewoon alles met je kunnen doen. " Zegt hij en streelt mijn wang. Ik schud zuchtend met mijn hoofd.
"Dat doe je niet en maak me los ik voel mijn armen niet meer." Zeg ik enkel. Hij geeft een klein kusje op mijn wang en maakt dan het touw los. Hij loopt al weg en ik blijf verward tegen de paal staan. Mijn hand gaat naar mijn wang waar hij een kusje op gaf. Het tintelt. Wat is hier aan de hand?
"Hey kom je nog of blijf je als een griezel staren naar niks." Haalt een stem mij uit mijn gedachten.
"Eh ja ik om al." Zeg ik stotterend. Waar zouden de rest eigenlijk zijn? Zouden die oké zijn? Hoelang was ik eigenlijk buiten bewustzijn?
Ik begin te lopen, maar na 3 passen begeven mijn benen het en val ik met een doffe klap op de grond. Ik hoor iemand op mij af rennen en voel al snel armen die mij omhoog halen. Als ik omhoog kijk zie ik dat het Heath is die mij bezorgd aankijkt.
"Wat kijk je me nu aan? Help me gewoon omhoog" Zeg ik en Heath doet meteen wat ik zeg, maar doet er dan nog een schepje boven op. Hij tilt me op in bruid stijl en lijkt de weg gelijk te weten, want we komen gelijk in de gezamenlijke kamer uit.
"Hoe?" Vraag ik verward, maar Heath wuift het weg. Ik kijk om mij heen en merk de rest op. Ze komen naar me toe en zien dat ik uitgeput ben.
"Gaat het wel goed met je?" Vraagt Amber vlug.
"Ja het gaat perfect met. Ik word gedragen omdat ik wil vliegen. Jezus heb jij wel hersens?" Vraag ik bot en ze kijkt mij geschrokken aan. Heath kijkt mij waarschuwend aan. Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Zeg nou niet dat hij aan die wijf zijn kant staat.
"Wat?" Vraag ik kortaf.
"Waarom moest je dat nou weer zeggen?" Vraagt hij alsof die zogenaamd gevoelens heeft. Hij weet niet eens wat gevoel inhoud.
"Zeg nou niet dat je aan haar kant staat."
"Doe ik ook niet, maar je had wel anders kunnen reageren." Zegt hij. Hij staat dus wel aan haar kant. Dat kan hij ook gewoon in één keer doen in plaats van het verdraaien terwijl het toch op hetzelfde neer komt, maar als je geen hersens hebt dan had je gelooft dat hij niet aan haar kant staat.
"Zet me neer." Zeg ik met een angstaanjagend kalme stem en kijk emotieloos voor me uit.
"May doe nou niet zo." Zegt Heath met een zucht.
"Oh? Hoe doe ik dan he? Zeg het me. Wat doe ik nou weer niet goed? Zet me nu gewoon neer. Hoe moeilijk kan het zijn." Zeg ik lichtelijk opgefokt. Heath slaakt een diepe zucht en laat me los. Ik loop met ingehouden woede naar de deur toe. Ik open het en sla het met een klap dicht. Ik slaak een gefrustreerde kreet en laat mezelf op het bed vallen. Met mijn handen trek ik gefrustreerd aan men haar en zie dan een paar messen op het kastje liggen. Precies wat ik op dit moment nodig heb.
Ik pak de messen en gooi ze met al mijn woede in de muur. Het lucht eigenlijk best wel op. Nadat ik al mijn messen in de muur het gehoord hoor ik iets zachts achter mij. Ik doe alsof ik het niet gehoord heb en loop daar de muur, met de messen er in, toe.
Ik hoor luidere voetstappen achter me en wacht tot het dichter bij mij is. Ik draai me in een snelle beweging om en duw hem tegen de muur met het mes dicht tegen zijn keel aan. Ik voel zijn hartslag snel gaan en hij ademt onregelmatig op een hoog tempo. Zijn blik staat geschrokken. Ik scan hem snel, maar herken hem nergens van.
"Wie ben jij?" Vraag ik verward.
JE LEEST
The game is over
Misterio / Suspenso*stukje uit het boek* "Welkom May. Als je meewerkt zal er niets ergs gaan gebeuren met je. We zullen je testen. Als je weigert iets uit te voeren zullen er nare dingen met je gebeuren. Pas op met wat je doet en zegt. Alles wat jij doet zien wij. Een...
