Hiç dusunurmuydum bu eller bidaha kalem tutar. Baslanmıştı oysa , kusmustu şair satırlarına, bir gece ansızın vuran o ışık aydınlatınca dünyasını yeniden sarıldı namelerine, bu sefer mutluluktan. Önüne çıkan en güzel şey miydi. Galiba öyleydi. Yoksa eline ala bilirmiydi kalemini, filizlendi yeniden tomurcuk git gide büyüyor. Yeşerip ciceklenecek gün sayıyor sanki mutluluk Elbet birgün gulecekti ama o gün ne zaman gelecekti o güne sabretmisti. Belki de o gün bugündür.. yarınlar heyecanlastı geride neler var merakta bıraktı..güzel olan umuttur o umuduna sarıldı. Şair aşka geldi. Kalemi kağıdına sarıldı..
