Pijn

deel 3

Kira lachte naar hem en keek boos om naar Tim. 'Hij heeft jou helemaal in elkaar geslagen!' gilde Kira 'Ja dus, jij hielp ook helemaal niet!' riep Tim boos. 'Jij bent een watje daarom hebt je hem niet eens een beetje pijn gedaan! Het is uit ik wil hem!' Zei ze dwingend. 'Misschien is Misha zelf wel beter dan jou!' zegt Tim boos. Kira draait met een ruk om. 'Wat zeg je! WAT ZEG JE!? NEEM DAT TERUG! NU!' roept Kira kwaad. 'Nee dat meen ik,' zei Tim wat rustiger. Kira liep naar Tim en wouw hem slaan, maar Tim pakte snel haar pols waardoor ze niks kon. Ze rukte haar hand los en liep weg.

Ik deed de deur open en keek voorzichtig of mijn vader thuis was. 'Gelukkig hij is er nog niet,' zei ik zacht. 'Gelukkig is wie er niet, madam!?' zei mijn vader luid. Mijn hart sloeg een hartslag over. 'Uhm, hi pa...' zei ik zonder te denken. 'Wat zei ik over pap!? Ik ben geen vader van jou!' schreeuwde hij. Hij stond recht voor mijn gezicht, zijn ogen waren helemaal rood en natuurlijk net als altijd rook zijn adem als stinkende alcohol. Hij pakte mijn arm en liftte zijn hand op. Ik kneep mijn ogen steef dicht en gelukkig ging de deurbel die mij redde. 'Maak open!' zei hij streng. Ik pakte de deurknop en draaide het langzaam. Ik deed de deur open en keek wie het was. Dillen!? 'Wie is het!?' zei mijn vader zonder geduld. 'I-ik weet het niet,' loog ik. Mijn vader rukte de deur open. 'Wat wil je!?' zei hij boos. Ik draaide meteen om en rende naar boven. 'Wat doet hij hier!?'dacht ik. Ik hoorde mijn vader aan het praten. Ik kon horen dat hij boos is. Ik hoorde mijn vader de deur dicht slaan. 'MISHA!!' riep mijn vader. Ik keek om me heen om te zien of ik ergens kon ontsnappen. Ik keek meteen naar de raam, maar het was al te laat. Hij gooide de deur open en greep naar mij. 'Jij zei dat jij hem niet kende, dus waarom is hij hier gekomen voor jou!?' hij tilde weer zijn hand op en sloeg me. Ik gilde het weer uit van pijn en keek naar hem met tranen in mijn ogen. En opnieuw en opnieuw en opnieuw. Blauwe plekken elke dag. 'Dit had mam nooit gewild!' schreeuwde ik in tranen. 'Jij weet niks over je moeder dus jij houd je mond!' zei hij nog boos. Ik stond op. 'Dat is waar maar ik weet wel dat zij dit niet gewild zou hebben!' En nog een klap. 'Je kan door gaan slaan maar dat maakt mij niet uit!' riep ik. Dillen liep langs te achterkant van het huis en hoorde het gegil. Hij rende meteen naar de voordeur en belde aan. Ik keen naar de deur van mijn kamer maar mijn vader gooide hem dicht. Net toen ik niet oplette sloeg hij mij en viel ik op de grond. 'Jij houd je mond voortaan over je moeder begrepen!?' zei hij. 'Ja...' snikte ik. 'Vanavond geen avondeten voor jou' hij keek mij boos aan, ging de deur uit en deed het op slot. Ik ging weer op bed liggen huilen.

Ik fietste met pijn weer naar de stomme rot school. Nog steeds die stomme gekraak van mijn fiets. 'Misha!?' riep een stem achter me. Ik keek om me heen en zag Dillen. Zo perfect... Dillen haalde me in en zag me gezicht. 'Gaat het? Ik kwam gisteren langs en hoorde gegil en jou vader zei dat je me niet kende. Is er iets?' vroeg hij bezorgd,' Deed hij iets tegen jou?' 'nee, we waren een enge film aan het kijken en jij belde aan bij een interessante stuk dus was hij geïrriteerd,' loog ik. Dillen barste van het lachen. 'Haha dat is goed dan. Hey je hebt iets gezegd!' zei hij lachend. Ik zweeg weer. 'hmm.. jij bent niet echt de ene voor het praten hé?' vroeg hij. 'Nee niet echt nee,' antwoorde ik eerlijk. Ik glimlachte want dit was de eerste keer sinds mijn moeder vertrokken was dat ik me veilig voelde. Dillen keek mij aan en begon te lachen. 'huh..?' ik keek hem verbaasd aan. 'Jij hebt een prachtige lach,' zei Dillen met een warme glimlach. Toen we op de schoolplein kwamen stond Kira bij de fietsenstalling. Dillen en ik parkeerde de fiets en liep langs Kira. Kira pakte Dillen bij de kraag en zoende hem. Ik keek hun met grote ogen aan.

{bedankt voor het lezen volg ook de toffe mensen:

noorjustinbieber xEmma_xx Maud04x lia_073

en als je van hun komt welkom}