Pijn

deel 4

Ik keek Dillen met grote ogen en begon te huilen. Ik rende meteen weg zonder na te denken en keek niet om. Dillen duwde Kira weg en keek naar mij. 'Wat de hel doe je!?' riep Dillen. 'Jij word van mij,' zei Kira en legde haar hand op Dillens wang. Dillen sloeg het meteen weg. 'Doe toch normaal,' zei Dillen boos en rende achter mij aan. Ik rende naar de dames toilet. Ik liep naar de kraan en waste mijn gezicht. Twee meiden kwam lachend naar binnen maar toen ze mij zagen zwegen ze allebei. Ik keek omlaag en liep de deur uit. Ik keek opzij en zag Dillen naar me toe rennen. 'Misha!' riep Dillen. Ik keek weg en liep naar mijn klas. Ik wist namelijk dat Dillen een andere klas had. Ik opende de deur en liep naar binnen. 'Je bent laat,' echode de stem van de docent het klas door. Ik ging op mijn plaats zitten en keek naar mijn bureau. 'Wat is er?' vroeg de meisje naast mij. Ik leunde weer op mijn vuist en merkte dat ik zat te trillen.

Pauze, de enige tijd dat Dillen naar mij toe kan kommen. Ik heb er helemaal geen zin in. Ik keek om mij heen om te zien of ik Kira of Dillen zag. Gelukkig zag ik ze niet en ik liep naar de toilet. 'Misha?' hoorde ik iemand zeggen. Ik keek naar achter en zag Tim. 'Hey...' zei ik verdrietig. Hij ruste zijn hand op mijn wang en keek mij lief en zacht aan. Zijn handen zijn zo zacht. Ik liet mezelf helemaal verlijden. 'Wat is er?' vroeg hij. 'Misha!?' hoorde ik Dillen roepen. Tim trok zijn hand weg en keek naar beneden. 'Wat gebeurt hier?' vroeg Dillen toen hij mij zag. Ik zweeg en begon te huilen. 'Misha... je hebt het verkeerd begrepen,' zei Dillen. 'Nee jij begrijpt het niet! Mijn moeder vertrok toen ik vijf was en sinds dien had ik niemand meer totdat jij kwam ik voelde me eindelijk veilig! Maar blijkt dat dat allemaal leugens was!' riep ik. 'Nee...' zei Dillen. Ik liep weg en barste uit in tranen. 'Heb ik iets gemist?' vroeg Tim. 'Waarom wil jij weten!? Denk niet dat ik jou hebt vergeven!' zei Dillen boos. 'Jij bent degene die mij in elkaar had geslagen!' riep Tim kwaad. 'Urg prima, bij de fietsenstalling kuste Kira mij recht voor Misha en dus..' zei Dillen verslagen. 'Wacht, wat heeft ze gedaan!?' schreeuwde hij. Tim keek opzei en rende weg. Dillen keek hem verbaasd aan en liep naar Misha. Dillen legde een hand op haar schouder en zuchtte. 'Wat wil je?' snikte ik. 'Laat me alstublieft uitpraten voordat je iets zegt. Ik heb niks met Kira, wat zij deed was onverwacht. Ik rukte me meteen weg. geloof me alstublieft,' zei Dillen. 'Dat wil ik ook, maar...' werd ik afgehaakt. Hij rukte me om en trok me omhoog tot ik op mijn tenen stond. Ik snapte er helemaal niks van. Ik sluiten mijn ogen en dacht niet na. Dan plotseling merkte ik wat er gebeurde. Ik had het helemaal niet verwacht. Zijn lippen waren zacht net als de wolken. Het voelde alsof mijn lippen aan die van hem was vast geplakt. Ik opende mijn ogen en keek naar hem. Zijn ogen waren dicht maar ik kon zien van hoe hij reageerde dat hij het fijn vond. Ik trok mezelf langzaam weg en keek naar de grond. Mijn wangen waren helemaal rood en ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik had duizenden vragen maar ik wist even niet meer hoe ik moest praten. Dillen keek mij alleen aan en hij wist ook niet wat hij moest zeggen. Hij begon tranen in zijn ogen te krijgen. Hij begon te huilen en kon nauwelijks praten. 'Het spijt me, echt. Ik... Ik hield van je. Ik hou van je en ik wist niet hoe ik het moest vertellen,' hakkelde hij. Ik kon alleen naar hem kijken. Dillen keek om zich heen en bleef kijken bij een opening. Ik keek naar de opening en zag Tim. Dillen liep weg, ik probeerde nog zijn arm te pakken maar hij was te snel. Ik veegde mijn tranen weg en stond daar. Tim liep langzaam naar me toe en stopte een meter voor me. 'Het...' Tim kon niet door praten. Waarom moest ik toch in zo'n drama zitten. Hij liep weg zonder iets te zeggen en keek niet terug. Ik liep naar de fietsenstalling en ging naar mijn fiets. Ik ging naar huis toe fietsen en moest stoppen voor een trein. Ik had een vreemd gevoel in mijn lichaam ik wist niet hoe ik het moet beschrijven. Het was een soort kracht die mij erna toe trok. Ik stapte van mijn fiets af en deed een stap naar voren. 'Misha!' riep Dillen. Ik stopte en keek om. Daar was Dillen en hij fietste snel naar mij toe. Ik ging snel weer terug naar mijn fiets en begon te fietsen toen de slagbomen omhoog was, maar Dillen was nog steeds sneller dan mij. 'Ik weet dat ik het recht niet had om dat te doen. Maar ik wil weten... Wat moet ik nu doen. Als je wilt kan ik je met rust laten,' zei Dillen toen bij me inhaalde. Dillen zuchtte als hij dacht dat ik niet zou reageren. 'Nee,' zei ik snel ,'vond het wel... fijn,' Er verscheen een kleine glimlach op Dillen gezicht. 'Kan ik misschien bij jou langs komen?' vroeg Dillen. Ik schrok en dacht meteen aan mijn vader. Ik was veel te laat en begon hard te fietsen harder dan ik dacht dat ik kon. Ik was helemaal vergeten dat Dillen mij iets vroeg. Dillen kon mij niet inhalen en was verbaast. Ik gooide mijn fiets tegen het huis aan en keek alleen naar het voordeur. Ik zag de auto niet maar laatst was hij ook gewoon thuis. Ik was doods bang om de deur open te maken. Ik opende de deur langzaam en keek om me heen. Ik hoorde hem niet maar dat betekende niet dat hij er niet was. Ik rende snel naar boven in mijn eigen kamer en hoopte dat hij er niet was. Maar jammer genoeg hoorde ik gestamp op de trap. Het klonk alsof het huis stuk ging. De deur ging wijd open en wie voor de deur stond herkende ik niet.