Pijn

Deel 9

'Waren dat..? Dat kan toch niet..?' Fluisterde Misha tegen zichzelf. Ze deed haar ogen open en kreeg een pijnlijke steek door haar hoofd. Alles zag er wazig uit maar het wat net duidelijk genoeg om te zien waar ik was. Ik was niet thuis, dat wist ik zeker. Ik keek even om me heen en zag een jonge daar staan. Ik kon het niet goed uitmaken wie het was maar ik kende hem wel. Ik herkende ook de kamer. Ik was bij Dillen in het huis. Was dit zijn kamer? Is dat Dillen in de kamer met mij?  Opeens kwam er een tweede jonge mijn kamer binnen. Hij zag dat ik om me heen keek. 'Misha!' Riep die jonge. Het was Dillens stem. De andere jonge keer snel naar mij toe en stapte snel naar me toe. Ik zag twee wazige blikken over me heen hangen. Ik probeerde iets te zeggen maar er kwam alleen maar onhoorbare woorden uit mijn mond. Mijn ogen waren zo moe en zwaar dat ze dicht probeerde te vallen. De meer ik het tegen hield de zwaarte het werd om ze open te houden. Alles was zwart aan het worden en ik hoorde woorden verstoppen in het verte.

Dillen keek Tim meteen aan toen Misha weer in slaap viel. 'Ze... leeft nog..' zei Dillen ongemakkelijk. Tim keek hem geërgerd aan en keer weer toen terug naar Misha. 'Het komt goed,' zei een oudere stem met een accent. Dillen en Tim draaide tegelijk tijd met een ruk om. Dillen keek maar voor een paar seconde naar hem en liep boos weg. Tim was verward maar dacht er niets veel van. 'Tim?' Zei de man rustig, 'Zou je misschien even mee kunnen komen?' Tim keek nog een keer naar Misha en liep zonder iets te zeggen mee.

Jacob deed de tv aan en zag het nieuws over de ongeluk. Jacob werd zo boos dat hij zijn glas tegen de scherm van zijn tv gooide. 'Als ik die kind nog een keer zie leeft ze de dag niet om te vertellen wat er gebeurt is,'

Ik werd weer wakker, deze keer in een lege kamer. Ik ging rechtop zitten en alles begon te spinnen. Ik stond op en liep naar de deur. Ik struikelde een beetje en ving mezelf op aan de deur. Ik deed de deur open en keek in de gang. Mijn blik werd steeds langzamerhand beter. De gang was helemaal leeg. Er waren drie schilderijen, zelf geschilderd leek het wel. En tussen de drie schilderijen zitten 2 kasten met een pot plant en niks anders. Links en rechts zijn deuren. Ik liep naar links en probeerde de eerste deur maar hij ging niet open. De tweede deur zat ook op slot. Aan het einde van de gang zat nog een laatste deur. Toen ik m'n hand op de deurklink had gestopt hoorde ik mensen praten. In plaats van de deur te openen hing ik naar voren en probeerde te luisteren wat ze zeiden. Ik hoorde alleen een boze toon. Ik kon het niet uitmaken wat ze zeiden. Het waren wel twee mannen stemmen. Zonder dat ik gemerkt heb, had ik mijn hele hoofd tegen de deur aan gedrukt om beter te luisteren. Opeens stopte het gesprek. Ik deed een stap achteruit en ging weer om de richting van de deur klink. Net voordat ik de deur op wouw doen ging de deur met een ruk open. Ik strompelde naar achteren, waar ik tegemoet kwam met een warm lichaam. Tim kwam verbaast de deur uit en achter me had Dillen mij opgevangen met z'n lichaam. Dillen was blijkbaar opzoek naar mij sinds ik niet meer in de kamer was. Tim keek me verdrietig aan. 'Het.. het gaat wel,' zei ik. Ik denk niet dat iemand het geloofde. Ik geloofde het zelf eenmaal ook niet, maar ik probeerden hun tenminste een stuk te kalmeren. De tweede man zag ik niet in de kamen, maar aan de manier waarop Tim de deur geopend heeft wist ik dat Tim de gene was die geïrriteerd was.

Sorry dat deze stuk wat korter was, maar ik heb steeds minder tijd om te schrijven. Ik hoop dat je genoten hebt.

(Wie kiezen jullie tisha (Tim en Misha) of Millen (misha en dillen) ik ben nieuwsgierig)