The Nerd and The Badboy - Larry Stylinson

Twenty-One (SPECIAL)

Soms had ik het gevoel dat ik niet belangrijk was. Als een vuilniszak die door iemand werd gedumpt op straat. Als een vergeten speelgoed die onder een kast lag. 

Zo was mijn jeugd. Mijn ouders gaven meer om hunzelf dan om mij. Voor mijn ouders was geld belangrijker dan wat er ook op aarde was. Elke dag waren ze druk aan het geld, alleen maar om meer en meer geld te verdienen. Soms zagen we elkaar een week niet en als ze me zagen, keken ze me alleen aan en zeiden: "Louis, doe iets nuttigs." 

En dat bleef zo tot mijn achttiende. Toen ging ik naar de campus. Eindelijk. Dat was het begin van mijn nieuwe leven. Ik wou een totaal andere leven dan mijn saaie en eenzame jeugd. Ik wou mezelf een stoere gevoel geven. Een machtige. Eentje waar ik bij de populaire groep hoorde. Waar mensen bang van moesten worden. Die gevoel, die wou ik. En dat lukte.

Een dag voor de eerste dag op de campus kocht ik een heleboel kleren die mijn ouders sowieso niet goed zouden vinden, maar kom op, ze hebben nooit aan dacht aan besteden dus zouden ze het niet merken. Mijn blouses verbrande ik, mijn te chique broeken scheurde en knipte ik ze stuk en mijn schoenen gooide ik ze weg in een meer. Het voelde goed. 

En ik zei mijn oude ik vaarwel. 

Toen ik in mijn nieuwe kleren voor de spiegel stond herkende ik mezelf bijna niet meer. Ik zag er veel cooler uit. Niet de saaie Louis met een blouse, kaki-kleurige broek en bijpassende schoenen, maar de coole Louis met alleen maar Adidas kleren. Ik wist dat ik er indruk zal maken en veel aandacht kreeg. En dat kreeg ik zeker. En niet alleen dat. 

En ik zei mijn nieuwe ik welkom.

Ik kreeg vrienden,  aanbidders, vijanden, en zelfs een vriendin. Of nou ja, als je het wilt noemen. Ik ging alleen maar voor haar omdat ze er goed uit zag. En voor meer. Ik en mijn vrienden vormden samen een populair groepje. We waren machtig, werden op vele feestjes uitgenodigd, gingen naar de club en een paar keer kregen we gratis wiet van een gast die zich Boomer noemde. Het was geweldig. Ik bleef zitten, mijn vrienden ook, maar boeiend. Je moet van het leven een feestje maken.

Maar toen dit schooljaar. Toen kwam er een gast de klas binnen. Hij keek gelijk mij aan. Zijn groene ogen waren verbazingwekkend mooi. Zelf was hij gekleed als een nerd. Grote bril, ruitjes trui, te grote kaki-kleurige broek. Maar ik wist dat hij gevaarlijk zou zijn. 

Nu kijk ik hem na hoe hij het feest verlaat. Liam en Zayn kijken mij kil aan. "Gast, die had je moeten winnen!" zegt Zayn een beetje boos. Hij wilt nog wat zeggen maar ik geef hem een vernietigende blik en hij houdt zijn mond. "Hij wordt gevaarlijk." sist ik woedend. Mijn groepje knikt ook. "We moeten er iets aan doen." zegt Michael. "Vind ik ook." Luke geeft mij een klap op mijn schouders. "Dude. Onze wraak wordt zoet." De anderen knikken. "Inderdaad. Net zo zoet als bloed." zeg ik terwijl ik mijn lippen aflik. 

--------------

Hihi, twenty-one...

Twenty-One Pilots 

Sorry, moest even eruit. Ze zijn super goed !!!

MORGEN NIEUWE HOOFDSTUK WHOOEEHOEEE

PS. Dit boek bestaat meer dan een jaar ben ik er achter gekomen. EEN JAAR EN IK HEB HET NOG NIET AFGEROND WHUT