Sonsuz Aşk

Bölüm 17 : Çok İğrençsin

Kelimeler boğazımda düğümleniyor Kaanın garip bakışlarına rağmen sadece önümde duran sehpaya anlamsızca bakıyordum.Garipti çıplaktım üstümde bornoz vardı üşüyordum ama en çokta ruhum üşüyordu.Kaan şuan bir rahatsızlık vermiyordu ama benımde gerçekten ayakta durmaya bile gücüm yoktu git de diyemezdim sadece kısa süren bir konuşma yapmayı planladım:

'Kaan biliyorum merak içindesin ama bu biraz özel bir mesele yani ne kadarını anlatabilirim ki sana ?'

'İstediğin kadarını anlatabilirsin Melek ben dinlerim gerçekten sadece dinlemek ve anlamak isterim'

'Peki konu şu ki sorunlarımız var aşılamayacak şeyler değil ama bu şeyler canımızı yakıyor aramıza mesafeler koyuyor ama seviyorum oda beni seviyor biliyorum ve en önemliside bu bir sınav kazanırsak güzel şeyler olacak'

'Pekı ya kazanamazsan ne olacak?'

'Bu ihtimali eledim bile '

'Sen gerçekten çok güçlü bir kızsın ve bence mutlu olmayı hakediyorsun.'

'Teşekkür ederim ama bence artık gitmelisin Kemal seni burda görürse pekte mutlu olmaz'

'Kendını bu kadar ezdirme Melek sen kaç yaşında kızsın bırakda neyin senin doğru olduguna sen karar ver '

'Tavsiyelerin için teşekkür ederim ama tavsiyen sana kalsın benım başka planlarım var mesela uyumak gibi o yüzden iyi geceler '

'Tatlı tatlı kovuluyorum galıba neyse pekı yarın senı daha iyi görmek istiyorum görüşürüz'

İyiden iyiye sinir oluyordum ama aslında kendımı ona bırakıp saatlerce ağlamak ve herşeyi anlatmak isterdim.Neyse ona pekte güven olmaz bi bakarım boğazıma falan sarılır.Saçma düşünceler eşliğinde onu kapıya kadar uğurladım çok şükür asansöre binmiş ve gidiyordu tam çok şükür diyerek kapıyı kapayacaktım ki kapının kapanmasına engel olan bir ayak gördüm buda neydi şimdi diye düşünürken karşımda gözlerinden ateş çıkan Kemali buldum ne oluyordu böyle kapıyı kapamasıyla beni salona çekmesi bir oldu :

'Bu halin ne senin ?!'

'Ne oluyor Kemal ne bu sinir ?'

'Soruma soruyla karşılık verme Melek ! Silahımı burda unutmuşum onu almak için geldim hemde seni merak ettim ama düşüncelerimde haklı çıkmışım sen gerçekten sığınmaya bir kapı arıyormuşsun ve bunu çoktan bulmuşsun!!'

'Kemal yeterrr! ne saçmalıyorsun sen ! Ben duştaydım sonra o geldi biraz konuşmak istedi konuştuk ve gitti!'

'Bence daha fazlası olmuş gibi.Bana yalan söyleme Melek ben yetemedim galıba sana bu akşam ne hoş ki doyumsuzluğunu böyle geçiriyorsun ama bu sana sadece iğrençlik katıyor !'

'Kelimelerine dikkat et Kemal ben senin çocugun değilim tamammı ! Kendı kararlarımı doğrularımı yanlışlarımı seçebilirim ve bu seni zerre ilgilendirmez !'

'İlgilendirmez öylemi hah !Çok iğrençsin, Sen bu iğrenç herifle bu iğrençlikleri yapmadan sadece yarım saat önce bana seni seviyorum dedin Melek !'

'Sende tam arkasından sana güveniyorum demiştin Kemal...'

Aramızda oluşan sessizlik aslında kırgınlıgın kızgınlıktan büyük oldugunu gösteriyordu.O Kaanla olabilme ihtimalimi bile aklından geçirmiş hatta beraber oldugumuzu düşünmüştü.Bu iğrençti iğrençten öte tiksindiriciydi.Belki iyi bir insan olsaydı ancak dostum kardeşim olabilirdi ama asla öyle şeyler düşünmez aklımdan bile geçirmezdim.Kırgınlıgım göz yaşlarına sebep olurken yavaşça odaya girdim ve onun peşimden gelmesine beni izlemesine aldırış etmeden üstümdeki bornozu yere atarak üstüme birşeyler giymeye başladım o ise artık beni bizi bitirme  noktasına getirecek cümleleri söylemeye başlamıştı :