Sonsuz Aşk

Bölüm 34 : Telefondaki Ses

Önümde duran vize ve gidip gitmemek arasında kalan ben.Ne kadar zordu sanki otuz kırk yıl geçmiş ve ben artık dönmek istemiyordum.Dakikalardır kampüsün kantininde Irene ve Maritayı bekliyordum.Aslında geç kalmaları daha bile iyiydi.Çünkü düşünmek ve kendime gelmek istiyordum.Bu normal değildi benim için normal bir aşk normal bir sevgi değildi onu çok seviyordum ve buraya gelip iki sene geçirdikten sonra bu aşkı unutmam gerekirken sanki her gün daha çok körüklenmişti.Bazen gizliden bile olsa aramak sesini duymak istiyordum hatta bir keresinde Ireneye aratmıştım ama telefona Ceren çıkmış Kemalin dışarda oldugunu söylemişti.Demek hala birliktelerdi.Ne zordu benim için ve ne acıydı madem birbirinizi bu kadar sevecektiniz Kaanın ve benım hayatımı neden mahvettiniz ki ? Sinirle dolan gözlerimi Maritayı görünce anında sildim o bilirdi anlardı ve bana kızardı yanıma geldiğinde Allahtan anlamamıştı :

'Bebeğim çok beklettim seni özür dilerim .'

'Yok canım sorun değil olsun.'

'Vizeni yeniletmişsin hızlı kızsın.'

'Sende halletsen iyi olacak çok az bir zaman kaldı.'

'Haklısın bu haftasonu büyükannemlerle kiliseye gideceğiz sonra da işte bilirsin geleneksel balık günleri saçma ama geleneksel ne yaparsın'

'Neden öyle diyorsun ne güzel bir ailen var akrabaların var bence çok şanslısın.'

Marita kırdıgı potun farkına yeni varmıştı ama benim için bu konu önemsizdi aile konusu çoktan kapanmış ve bitmişti o yüzden artık canımı yakmıyordu.Marita ise beni kırdıgını sanarak durumu toparlamaya çalıştı gerçekten bu kız kadar kimse düşünceli olamazdı :

'Irenede geliyor sende gelsene hepberaber oluruz.'

'Saçlama Marita ! aile toplantısında benim ne işim var .'

'Irenenin ne işi var ozaman.'

'O heryerde olmalı canım.'

İkimizde kahkaha attıgımız sırada masaya Irenede gelmişti her zamanki şıklıgı ve göz alıcıgıyla kampüsteki tüm erkekleri kendine hayran bırakıyordu.Kampüsten çıkıp elbise bakmaya gitmiştik.Postaneden Mirayıda aldıktan sonra Cananın çalıştıgı butiğe gittik burda karar kılmamızın en büyük sebebi Cananın bize yapacak olacagı fazladan indirimdi.İçeriye girer gitmez gelini falan boşverip çenesi düşük Ireneyi giydirmeye baktık altı üstü saçı başı derken tam bir saatimizi Ireneye harcamıştık.Marita ile ben ise yirmişer dakika incelemeden sonra ben iki marita üç kıyafet denemiş ve begendiğimizi almıştık.Canan ise son güne bıraktıgını söylemişti.Patronu kötü kötü baksada aldıgımız ürünleri görünce Cananada bizede iyi davranmaya başladı.Asalak adam liseliler gibi deneyip almayacagımızı falan düşündü galiba.

Eve geldiğimde ayaklarım gerçekten tutmuyordu Kıyafetler elbiseler herşey burdaydı hatta Miranın çeyizi bile.Burda herşey fazlasıyla ucuz ve kaliteli oldugu için Mira burdan almış ve benim evim müsait oldugu için misafir odasına yıgmıstı.Mira yurtta kalıyordu ve orası bu kadar müsait değildi gelip gidip bana teşekkür ediyorlardı hatta bir akşam Kayhan ile birlikte buraya gelmişlerdi ve ellerinde koca bir paket vardı çeyize ait bir parça sanmıştım ama bana türkiyeden gelen koca tepsi antep fıstıklı bir baklava ve trabzon hatırası hediyeler getirmişlerdi.Hem sevinip hemde aglamıştım sonra ise beraber kahve içmiş Türkiye hakkında uzun uzun sohbet etmiştik.Evet burda hayat güzeldi,huzurluydu hatta fazla güzeldi ama Hiç aklıma getirmek istemesem de korkularımla yüzleşmek zorundaydım.

Çayımı alıp kütüphanemin yanına geçtim buraya geleli tam üç tane günlük sayısız kitap bitirmiştim.Kitap okumayı çok seviyordum ayrıcada yazmayı içimdekileri dökmeyi fazlasıyla önemsiyordum.Neler yazmışım diye elime aldıgım günlük üzerinde Norveçte ilk yıl yazıyordu.Hele o ilk günü okurken gülme krizine girdim gerçekten çok acemiymişim.Sonra Maritayı bulmam Ireneyle tartışarak arkadaş olmam bir sürü anı kütüphanede türkçe kitapları karıştırırken Mira ve Kayhanla tanıştıgım gece çok aglamışım gerçekten vatan ve dil sevgisi çok farklı.Sayfaları çevirdikçe içime birşeyler çöküyordu her sayfada öyle yada böyle Kemalden bahsetmiş onu çok özlediğimi Cerenden fazlasıyla kıskandıgımı yazmışım ah bu birinin eline bir geçse düşünemiyordum gerçekten.