Gece Esen Rüzgar

Aşık Olduğum Kurabiye Rüzgar

      Bu bebek nerden çıktı? Kimindi? Yoksa Rüzgar evlimiydi? Belki yeğenidir? Olamazmı? Ahh sanmıyorum...
        "Kapının önünde buldum. Sanırım terk edilmiş. Ne yapacağımı bilemedim,bende sana getirdim."
         Şükürler olsun kendi çocuğu değilmiş. Teşekkürler tanrım.
          "Polise vermektemi aklına gelmedi?" Arkadan bağıran abime bakıp konuştum "Sanırsın oğlanın kapısına her zaman bebek koyuyorlar" gözlerimi devirdikten sonra kafamı Rüzgar'a çevirdim "İçeri geç istersen" Rüzgar abime ters ters bakarak içeri girdi. Yoksa beni kıskanmışmıydı? Ay yerim çok tatlı.
Mutfağın kapısına dikilmiş olan abime bakmaya devam ederken kapıdan geçmek için abimi itekledi ve buğlemin yanına oturdu. Buğlem Rüzgarı gördüğünde gülerek "Aa Rüzgar abi gelmiş! Rüzgar abi atcılık oynayalımmı?" Dediğinde Rüzgar gülerek "Tabii,oynarız." Dedi. Bende yanlarına giderek Rüzgarın elinden bebeği aldım ve sallamaya başladım. "Uykusu gelmiş olmalı. Baksana gözleri hemen kapandı." Dedim fısıldayarak. Buğra bana bakarak gülümsedi "Noldu? Niye gülüyorsun?" Diye sorduğumda yanıma gelerek bebeğin yanağını okşadı ve "Senden çok tatlı bir anne olur Gece" dedi. Böyle bir iltifat beklemediğimden bir kaç dakika yüzüne saf saf baktım. "Teşekkür ederim" dedim tebessüm ederek.
            Dikkatleri üzerine çekmek istercesine yalandan boğazını temizleyen Rüzgar'a baktım. "Artık emniyete gitsek diyorum." Diyerek buğraya baktı. Ayy resmen beni kıskanıyo yerim,evimin direği,çocuklarımın eşeği yapıcam seni yakışıklı şey.
            "Bak ilk defa mantıklı bir şey söyledin."  Buğranın söylediği sözün ardından kavga çıkacağını anladım ve bebeği buğranın kucağına bırakarak "Hazırlanında  gidelim o zaman. Üstümü değiştirip geliyorum" diyerek mutfaktan çıkıp odama girdim. Yarın işe gitmek için seçtiğim kıyafetleri gardırobumdan çıkarıp kapının arkasına astım. Yarın yorucu bir gün beni bekliyordu. Sanırım rüzgarla aynı hastanede çalışıyoruz çünkü hastanenin seminerinde o da vardı. Yaşasın! Hayatım düzene girmeye başladı.
           "Gece biz hazırız. Hadi çabuk ol!" Buğranın sesin duyduğumda boy aynasına bakıp bileğimdeki tokayı saçıma bağladım "Tamam geliyorum!"
               Koşarak  dış kapıya gittiğimde herkesin ayakkabısını giymiş olduğunu gördüm.Rüzgarın elindeki bebeğe bakıp güldüm,bir insanın eline bebek bu kadar çok yakışırdı ancak. "Hadi gece,kaç saatir seni bekliyoruz. Ağaç oldum valla" Hayallerimin katili olan buğraya bakıp ayakkabılarımı giymeye başladım.

       *  *  * 

   "Yorucu bir gündü" diyerek kendimi koltuğa attım "Biz niye gittik ki karakola,kendi gidemiyormu!?" Yanıma söylenerek gelen buğraya baktım "Rüzgar ne yapsın! Ya yolda çocuk ağlasaydı? Rezil olurdu valla karakola gidene kadar"  "Rezil olursa olsun banane. Hem bişi dicem sen niye bu oğlanı savunup duruyorsun?" Hiç bir şey demeden sehbanın üzerindeki magazin dergisini alıp okumaya başladım. "Bana baksana sen" diyerek burnumun dibine girdi "Yoksa..."  Gözlerini pörtleterek benden uzaklaştı "Sen bu adama aşıksın!"  "Aaa abi bak Tarkan evlenmiş" magazin dergisini elimden çekip tekli koltuğa fırlattı "Tarkan evleneli kaç ay kaç yıl oldu! Soruma cevap ver,gerçekten bu oğlana aşıkmısın?" Ayağa kalktım ve mutfağa doğru yürümeye başladım "Buğlem nerde? Ona kurabiye yapıyım diyorum. Sence kurabiye adammı yapsam?" "Ah hayır,kurabiye adam yapma. Onun yerine aşık olduğum kurabiye rüzgar yap. Nasıl fikir?" Dolaptan yumurtaları çıkarıp tezgaha koydum "Üzgünüm. Onun tarifini bilmiyorum en iyisi kurabiye adam" diğer malzemeleride çıkarttıktan sonra Buğlem mutfağa girdi "Napıyosun abla?"  "Kurabiye adam"  "Ben aşık olduğum kurabiye rüzgar yap dedim ama ablacığın tarifi bilmiyormuş. Ne kadar kötü değilmi?" Buğlem anlamayan gözlerle buğraya baktı "Aşık olduğum kurabiye rüzgarmı? O ne be"  "Bişeyide anlasan şaşarım zaten Buğlem"  "Aynı abisi işte" dedim yumurtayı çırparken "Ablan Rüzgar'a aşık!"  Buğlem gülerek buğraya baktı "Günaydın abi. İyi uyudunmu?" gülmeye başladım "Her neyse kafanızda yazmış olduğunuz senaryoluları başka bir güne saklayında kurabiye yapmama yardım edin" dediğimde ikiside yanıma gelip beni izlemeye başladılar "Abi tepsiyi çıkartırmısın? Buğlem sende adam şeklini şu çekmeceden çıkartırsan sevinirim."  Buğra tepsiyi çıkartırken bana bakarak "Bence Rüzgarıda çağırmalıyız özlemişsindir şimdi sen." Dedi  "Üzgünüm abicim umrumda olmayan kişileri özlemem." Katiyen yalan! Ah Tanrı'm onu çok özledim.