Vampire Tale: A Love 'Till Eternity [EDITING]

Chapter 35

Chapter 35

Jocas’ POV

Tumayo na ako sa kama ko..
It’s Tuesday.
Kahit nakakatamad pumasok, pinilit ko pa rin bumangon..
Nakakalungkot.
Lumayo na siya.
Hindi na siya nagpakita.
Wala na siya sa school.

The hell.. kahit pa sabihin natin na tama ang desisyon ko, parang nanghihinayang ako.. >_< …
Pumasok na ako sa CR at nagbabad sa bathtub..

Si Lucas? Ayun balik sa dati..
Buti naman at alam niyang hanggang kaibigan lang talaga kami.
Hindi niya pinagpilitan ang sarili niya sakin.

Ngayon ang flight ni mom at dad..
Gusto ko sana silang ihatid kaso tumanggi sila…
Mag-aral nalang daw ako..
Psh..

Hindi ako masyadong nagtagal sa bathtub..
Tatayo na sana ako nang biglang manginig ang buong katawan ko..
Muli akong bumagsak sa bathtub.

Darn it..
What was that?
Bigla akong kinabahan….
This feeling.. pakiramdam ko may hindi magandang mangyayari.
And I know, my instincts never failed..

-------------------------------
“Bakit parang balisa ka?” tanong ni Freya habang naglalakad kami papunta sa first subject namin.

Hindi ako sumagot..
Ayoko ng ganitong pakiramdam..
Something horrible will happen. I can feel it.

“Andito na pala ang mga pagong.” – Shaika.

Nakita namin ang Rascals na nakaabang sa tapat ng pintuan..

“Oh, may plano kayong maging guard?”-Freya..

“Asa. Pang model ang kgwapuhan ko, hindi ko bagay maging guard”-Gian.

“Model my ass”-sabi ko naman..
Nagtawanan sila..

Papasok na sana kami sa classroom kaso pinigilan kami ng Rascals.

“Bakit?”-Freya.

“Wala tayong klase. May meeting ang profs”-Lucas.

Ganun?

Alam na dis. Sabay sabay kaming nagtungo sa cafeteria..

Pinagtitinginan ng mga girls ang Rascals, tch.. lagi naman eh..

Minsan nagpapasalamat din ako na dumating sila dito sa school, hindi na masyadong OA ang atensyon na binibigay nila sakin.

napapitlag ako nang magring ang phone ko.

Bat anlakas ng ringtone nito?
Nakakagulat.
Pati tuloy yung ibang estudyante, napatingin sa direksyon namin.

Napahinto kaming lahat sa paglalakad.

Dinukot ko ang phone ko sa bulsa ng pants ko, at tinignan ang caller..

Si  mom?  Ewan ko. Pero iba ang pakiramdam ko dito..

Sinagot ko ang call..

“Hello? Mom?” bungad ko..

Sumagot ang nasa kabilang linya..

I-it’s not my mom..

Nabitawan ko ang phone ko dahil sa narinig ko..

Hindi ko na pinansin ang mga kasama ko, dali dali akong tumakbo sa parking lot at kinuha ang kotse ko.
Tinahak ko ang daan patungo sa Lorvanh Hospital.
Leshe yang Lorvanh na yan!

Shit!!! Mom, Dad, please live..

Hindi ko namalayan na tumutulo na pala ang luha ko.

Isang pulis ang nakausap ko sa phone ni mom.
He said ‘Are you a relative of Jairan Almante and Froy Almante? This is SPO1 Ferrer. They got into accident. And….. malala ang kondisyon nila. Nasa Lorvanh Hospital sila ngayon--------‘