Vampire Tale: A Love 'Till Eternity [EDITING]

Chapter 36

Jocas’ POV

I was just crying over my parents’ dead bodies.
The doctors just let me take my time.

Paano na ako ngayon?
Ano nang gagawin ko sa buhay ko?
Wala ng aalalay sakin.

Inangat ko ang ulo ko nang bumukas ang pinto ng emergency room..
Napatiim bagang ako ng makilala ko siya..
Ang owner ng hospital.

“Cas”-Kaisuken

Dali-dali akong lumapit sakanya.
“You, heartless creatures! You did this to my mom and dad! How could you!”
Pinagsusuntok ko ang dibdib niya habang umiiyak ako..
Gusto kong ilabas ang galit ko.
Gusto kong ilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko

Hinawakan ni Kai ang dalawang kamay ko upang pigilan ako.

“Jocas, I feel sorry about your Parents’ death.” He said while looking intently to my eyes..

Saglit siyang sumenyas sa mga tao sa loob ng emergency room.
After that, lumabas na ang iba.
Kaming dalawa nalang ni Ken ang natitirang living things dito.

“This is your mother’s fault! She’s so evil! S-She didn’t made her promise. S-She killed the----“ bigla nalang akong niyakap ni Kai.
Napahagulgol ako sa sakanya.

“I understand your agony. But Jocas, you don’t need to blame everything to the Queen. She’s out of this incident. Believe me. She’s nothing to do with this.” –Kai.

“Really, huh? How could you say that? Ikaw dapat ang mas nakakaalam kung gano kasama ang reyna niyo!” asik ko sakanya.. lumayo ako sakanya.

“Oo, masama siya. Pero meron siyang isang salita at marunong siyang tumupad sa usapan. You don’t know her, Cas. Stop blaming her” malumanay niyang sabi.                       
“Sino bang dapat kong sisihin sa nangyari?!”

“Just accept the fact that it was just an accident!” nag iwas ako ng tingin sakanya..

Ayokong maniwala na aksidente lang ang lahat…

“Umalis kana dito” mahinang sabi ko.

Ayoko muna ng kausap. Gusto kong mapag isa.

“Excuse me? Pinapaalis mo ako dito? Duh. Hospital ko kaya ‘to”

Tinignan ko siya ng masama..

“Bakla ka ba?! Gusto mo bang gilitan kita  ng leeg?!” pagbabanta ko sakanya..
Itinaas niya ang dalawang kamay niya tanda ng pagsuko niya..

“Chill.. Oo na. lalabas na. masyado kang highblood eh” and with that.. lumabas na nga siya

Tumingin ako sa bangkay ng magulang ko.
Napaluha nanaman ako.
Gusto kong sumunod sakanila.
Gusto ko silang makasama

Pero alam kong hindi iyon ang gusto nilang mangyari.
Hindi nila gustong sayangin ko ang buhay ko.

Gusto nilang magpatuloy ako sa buhay.
Alam ko namang babantayan nila ako..

Napahikbi ako..
Ang hirap mawalan ng magulang..

Sino nga bang dapat kong sisihin?
Sarili ko?
Dahil kung hindi ako napalapit sa mga bampira, maayos sana ang buhay namin.
Pero dapat pa ba akong magsisi?
Kanino ba dapat ako magalit?
Pero…….Dapat ba akong magalit?

Maibabalik ba ng galit ko ang buhay ng mga magulang ko?
Maibabalik ba ng pagsisisi ang buhay nila?

Ang dami kong tanong.
Na tanging ako lang ang makakasagot.
Lumabas na ako ng ER.
Pagbukas ko ng pinto, nakita ko ang buong barkada sa tapat ng ER.
Nandito rin si Kai..