The Forgotten Wife Book 1, 2 and 3

2

Authors Note:

To na po! And attention wala pong pov ang story na ito ng mga bida gaya nang iba, Para po malinaw salamat po
***
"Okay na ba kuwarto nung bata?" Soraya

"Opo" sabay alis ng katulong na may dalang panlinis pababa ng hagdan

"SORAYA MAG-USAP TAYO!" dagundong na sambit ni Don Juan

"Lolo, dito na po muna si Steph baka nabalitaan na po ninyo?" sabay harap dito

"DOON NA LANG SIYA SA RESORT! WAG MONG MAPATAPAK IYAN BATANG YONG DITO! BAKA AKO ANG MAKAPATAY!" sigaw ni Juan sa apo

"Huhu daddy! Huhu balik na lang po tayo sa resort huhu." iyak ni Steph at takot na takot kay Don Juan habang nagtatago sa likod ng pantalon ng ama.

"No your going to stay here." Soraya calmly said

"Tita ayaw po." lumapit si Soraya sa bata

"Kung gusto mo makasama ang ama mo, dito ka." umiyak lalo ang bata "kung ayaw mo dito, makakaalis ka, pero tandaan mo "hindi mo na muling makikita ang daddy mo." understand?"

"Huhu opo huhuu" ngumawa ng todo ang bata.

"Soraya!" Excel

"Yung bata ang may gusto makasama ka at ako, yan ang terms ko, package deal." kumunot ang noo ni Excel "kasama sa pagtira niya dito pansamantala ay kadikit na noon ang malamig na pakikitungo ng mga tao sa kanya gaya ng kung ano kami sa iyo." huminga ng malalim "take it or leave it, give and take haha" naluluha "Kung coldness namin di naman makakapatay ng bata! So "welcome home steph, what a happy family!" Sarkastikong sabi. sabay martsa sa kuwarto.

***
"Steph tandaan mo ha, pag nan diyan si Don Juan bumalik ka na dito sa room mo." sabay tango ng bata "wag makulit ha."

"Daddy, huhu he hate me po huhu." pinunasan ng ama ang luha ng anak

"Anak please wag makulit"

"Opo huhu." agad na kinuha ng yaya para malinisan na, napaupo naman sa kama si Excel.

Kung dati sobrang hirap na nang sitwasyon nun kumpleto pa ang kanyang anak ngayon mas mahirap, pero ngayon, sobrang mahirap nag-iisa na nga lang si Steph. Ngunit ang gulo gulo, napapaisip tuloy siya kung tama ba na hinayaan niya ang magulang na kunin nila ang costudy ng bata. Tumayo na siya at niluwagan ang polo, mamaya pang madaling araw bibiyahe siya patungo ng maynila para sa isang board meeting. Napatingin siya nang lumabas ang yaya at anak nakapambahay na ito "oh anak? Okay ka na? If you want I will as the maids na dito na lang ikaw kumain."

Tok tok!

"Pasok po" sabay bukas ng pinto at iniluwa ang katulong

"Sir kakain na daw po."

"Ang mam mo?" Excel

"Nasa habag kainan na po, kayo na lang po at si Don Juan ang wala." sabay alis nito

"Anak tara na." sabay kuha sa anak at sinundan ang katulong

Nasa harap na nang kainan sila, agad na sinerve ang pagkain pero si Steph di ginagalaw ang soup. "Anak bakit?"

"Daddy bat po ang daming kutsara? Alin po dito ang gagamitin?" sabay turo sa mga kubyertos.

"Manang? Iba nga ata ang ayos ng kainan?"

"Sir nalimutan ninyo na po? This week po ay European Cuisine ang iseserve sa dinner bukas po japanese breakfast at sa tanghalian po korean lunch." magalang na saad

"Hindi mo nga pala sinasabi ang menu." sabat ni Dom Juan

"Sir paumanhin po, tonight we are having oxtail soup, ceasar salad, paella negra, roasted goose breast, smoked salmon with truffles, five cheese's, for dessert pineapple custard and macaroons, for wine we have sweet red wine, and fresh orange juice."

"Soraya, bat ang kumplikado naman ng set up may bata."

"Bakit mag-aadjust kami sa nakasanayan namin dito?" Don Juan "si Jorhe ganito din kumain dito." natahimik si Excel

"Kung kumplikado sa bata turuan mo, o ikaw ang mag-pakain." soraya sip her soup "may problema ba steph? Ayaw mo nang pagkain."

"Okay lang po." sabay kuha nang isang kutsara

"Tonta!" sigaw ni Don Juan "para sa dessert yan sobrang liit ng kutsara, kasing liit nang utak mo!"

"Daddyyy....huhuhu" iyak ni Steph nang masigawan ng Don "huhuhu" sabay yakap sa ama.

"Sir sa kuwarto na lang po siya kakain."

"Ano?" sabay baba ni Soraya sa kutsara "pinapagod mo ang mga tao dito! Excel gusto mo ata dumami ang asawa ng anak mo? (Kasabihan pag palipat lipat ng upuan o lugar na kainan ng isang tao ay dadami ang magiging asawa nito.) masasanay din yan."

"Gusto ata ipares sa lola niyan sa ina." sabay balik sa pagkain ng Don

Tiniis ni Excel ang panlalait sa anak at tinuro sa bata ang gagawin.

**
Nasa Veranda si Soraya at nag-babasa nang isang libro ukol sa isang lalaki na may kumplikadong buhy at napabuntong hininga ito "maganda daw yan." sabay upo ni Excel sa harap nito.

"Matulog ka na may biyahe ka pa bukas."

"Soraya please naman, wag mo ibunton sa bata ang galit mo pati na rin ang sa lolo mo."

"Excel? Masisi mo na kami? Kahit bata lang yan diyan sa bata na iyan nag ugat ang lahat nang "hirap ko" kung bakit "mag-isa na lang ako." tell me di mali bang masaktan? Kung maramdaman ko ang sakit" sabay punas sa mga mata "kahit kailan di magiging normal ang buhay ni Jorhe, pero siya naging normal dahil namatay ang anak ko."

"Soraya." nahihirapan ang dibdib

"Ang sakit eh, sobrang sakit. All my life isa lang ang gusto ko na lumaki ang anak ko, makita ko na makagraduate sa college" umiyak si Excel "magtrabaho, till one day he will came home, with a lovely fine lady as lovely as Samuela Velasco, ask for my aproval, ikasal, to have the family, huhu yung masaya, huhu *suminghot* bilang ama huhu." umatungal "NA MASASAKSIHAN KO MA MAGIGING MAKATAO AT MABUTING ASAWA SIYA SA KANYANG, YUNG HINDI NIYA AABUSUHIN, SASAKTAN, LOLOKOHIN! YUN PROPROTEKTAHAN NIYA ANG PAMILYA NIYA! YUNG BAGAY NA  PINAGMOT MO SA AMIN! HUHU PERO ANO! PINATAY NANG HAYOP NA INA NIYA ANG ANAK KO! TELL ME! TELL ME! WALA BA AKONG KARAPATAN NA MAGALIT! HA!"

"Sorry, sorry." humagulgol si Excel

"PULOS DRAWING NA LANG AKO!" sabay balibag ng binabasa "WALA NA AKONG ANAK! ANG SUWAPANG NINYO! KAYA WAG MO AKONG ASAHAN NA GAGANDA PA MULI ANG PAKIKITUNGO KO SA KANYA KASI! DUROG NA DUROG NA AKO! ANONG AKALA MO SA AKIN MATUTUWA NA MAKASAMA KO ANG ANAK KO MAKIKITA KO SA KANYA ANG ANAK KO!? PUWES HINDE! MAS LALO AKONG NASUSUKLAM!" sabay alis sa Veranda.

Napasabunot si Excel at umiyak nang umiyak "sorry Im so sorry, tangna to lang ba ang kaya kong gawin anak huhu." iyak sa sarili ni Excel.

"Daddy huhu, tita will forgive us po huhu she is kind huhu, she is just hurt like all of us." sabay akap sa ama.

"Sana nga anak, sana nga." niyakap si Steph.