Δύο μέρες αργότερα.
Μπήκε στο δωμάτιο τους αφήνωντας το πετσινο σακάκι του και τα κλειδιά του στο γυάλινο τραπεζακι , δίπλα από το τηλέφωνο.
Η Ροζαλιν ήταν απέναντι με την πλάτη της γυρισμένη σαυτόν , καθισμένη καταχαμα,
Τα μαλλιά της ατσαλα πιασμένα και μία λευκή μπλούζα , δύο με τρεια μεγέθη μεγαλύτερη από εκείνην , καλυβε το σώμα της . Είχε γεμίσει ολόκληρη με μπογιές καθώς μπροστά από εκείνην απλονωταν ένας καμβάς .
Κοιτωντας τον πίνακα το μυαλό της φαίνεται ένα χάος . Σκέψεις ασύνδετες ...Μα εχει Καλό μνημονικό . Θυμάται πως να συνδέσει τα χρώματα της φύσης σωστά, θυμάται πως να τα αποδώσει .
Μα ταυτόχρονα δεν συγκεντρώνετε στο να αποδώσει μία τέλεια εικόνα των λουλουδιών αλλά την ψυχή τους . Τώρα ζωγραφίζεις
Ένα μοναχικό άσπρο λουλούδι στο κάτω μέρος του καμβά , Ροζαλίν... Μήπως είσαι εσύ?
Ρόζαλιν ... Τι όνομα είναι αυτό ; Αμέρικανικο δεν ειναι σίγουρα. Είναι όμορφο, όμως
. Δεν μακους Ροζαλιν που περπατάω στο δωμάτιο , ε?
Δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι είμαι εδώ.
Έχεις μουσική στα αυτιά σου, πολύ δυνατή. Μέχρι και εγώ την ακούω.
The Cure ... Ωραίο κομμάτι.
Ακούς την φωνη του Σμίθ και δεν μπορείς να νιώσεις την μαύρη σκιά πίσω σου. Κρίμα. Ήσουν τόσο νέα, τόσο ταλαντούχα , είχες δυνατότητες να γίνεις κάποια στον χώρο της τέχνης .
Τι κρίμα όταν πεθαίνουν τόσο νέες ψυχές , ε ?
Σήκωσε το όπλο του και το έτεινε μπροστά , σημάδεψε το πίσω μέρος του κεφαλιού της . Το δάχτυλο του ακουμπούσε την σκανδάλη.
Ανδρεναλινη απλώθηκε στο σώμα του .
Το στόμα της άνοιξε και μία γλυκιά μελωδία βγήκε από αυτό . Ο τόνος της φωνής της έφερε μία ανεξήγητη γαλήνη στην ψυχή του .
Αναστεναξε , στρέφοντας το όπλο πάνω του εξισε το πλαι του κεφαλιού του ανακατεύοντας τα σκούρα μαλλιά του .Έβαλε το όπλο πίσω στην θέση του και έριξε επίτηδες κάτι χάμω ώστε να κάνει θόρυβο αρκετό , και να γυρίσει η Ρόζαλιν να τον δει.
Εβγαλε τα ακουστικά απ τα αυτιά της και τον κοίταξε
"Γεια σου , Τζόναθαν "
Δεν της μίλησε , την προσπέρασε .
Είναι πολύ νωρίς ακόμα , πολύ νωρίς . Θέλω να απολαύσω τον θάνατο της ...Θέλω το σώμα της να αφήσει την τελευταία του πνοή στα χέρια μου , θέλω να την κρατάω .
Λένε πως το σώμα , όλα τα σώματα ανεξαρτήτως βάρους , κατάστασης ή ηλικίας χάνουν 23 γραμμάρια μόλις παιθανουν.
Κάποιοι , οι πιο πνεύματικοι λένε πως είναι το βάρος της ψυχής.
Κάποιοι άλλοι , οι άνθρωποι της λογικής , πως είναι ο αέρας , το οξυγόνο που αδειάζει απ το σώμα .
Ότι και νανε
Θέλω να νιώσω αυτό το βάρος να φεύγει .
Την ψυχή της να αποχωρίζεται το σώμα της .
Το θέλω ειλικρινά.
