Άγρια ξημερώματα και ή Ρόζαλιν δεν είχε ύπνο . Ακόμα εβρεχε έξω , άκουγε την δυνατή βροχή και έβρισκε ηρεμία με τον εαυτό της , στο διπλανό κρεβάτι ο Τζοναθαν είχε βυθιστεί σε ένα βαθύ , σκοτεινο ύπνο . Το σωμα του άρχισε να συσπαζεται απότομα πετώντας απο πανω του τα σεντόνια , κρύος ιδρώτας έλουσε το μέτωπο του και μουρμουριζε λέξεις δίχως νόημα . Οι συσπασμοι έγιναν χειρότεροι και ξαφνικά το χέρι του με μία μεγάλη κίνηση έριξε κάτω το γυάλινο ποτήρι που ειχε δίπλα του , ο ήχος δεν τον ξυπνήσε μα ή Ρόζαλιν πετάχτηκε πάνω και έτρεξε κοντά του , πλησίασε και κάθισε δίπλα του , το σωμα του άρχισε να τρέμει από το κρύο και τα μάτια του να δακρύζουν ασταμάτητα . Έβλεπε εφιάλτη . Το σαγόνι του ετρεμε ολόκληρο.
Η καρδιά της έσπασε όταν τον είδε σαυτη τη κατάσταση . Ακουμπηξε το χέρι της στο μαγουλο του και ευθείς το πρόσωπο του σταμάτησε να τρέμει . Χάιδευε τα μαλλιά του και του ψιθύριζε με γλυκό τόνο όμορφες εικόνες για να τον καθησυχάσει ." Σςςςς...Σςςς είναι όλα ένα όνειρο .... Κανείς δεν θα σε πειράξει ....Σςςςς "
Τα μάτια του δεν έλεγαν να ανοίξουν μα το σώμα του βρέθηκε σε μία κατάσταση αρμονίας ,σα να βγήκε από τον εφιάλτη .
Έκανε να σηκωθει μα το χέρι του γατζωθηκε στη μπλουζα της και ένας ψιθιρος βγήκε από τα χείλη του " Μη φύγεις ... "
Έμεινε στο πλάι του όλες αυτές της ώρες , ξαπλωμένη δίπλα του , ξύπνια για να τον προσέχει . Ξημερωνε και το σώμα της την ξεγελασε , τελευταία στιγμή αποκοιμήθηκε δίπλα του .Τα μάτια του άνοιξαν αργά και έκλεισαν πάλι απαλά , ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη του όταν ένιωσε το απαλό χέρι της γύρω από την μέση του . Οι αναμνήσεις του ποιος ήταν και του ποιά ήταν αυτή, όμως, δεν άργησαν να γυρίσουν στο μυαλό του . Τοτε το χαμόγελο εξαφανίστηκε απο τα χείλη του και τα μάτια του άνοιξαν ορθανοιχτα , πετάχτηκε πάνω και την έσπρωξε αγρια από πάνω του .
Εκείνη δεν ήξερε τι να πει , πως να του εξηγήσει...
- ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ?
- Εγω, συ- συγνώμη ... Φοβήθηκα , έβλεπες εφιάλτες και δεν ... Δεν ήθελα να κάνω κάτι κακό απλά ... Να σε ηρεμισω προσπαθουσα, συγνωμη ... Συγνώμη , συγνώμη ....