My Badboy Love

Chapter 1

{Eerst stonden de personages in media, maar ik vond ze niet zo goed. Daarom zijn ze nu weg. Have fun 😁}

P.O.V. Lauren

"Auw! Sorry, ik keek niet... Oh , het spijt me niet. Jou kun je niet ontwijken." Ik rol met m'n ogen als ik besef dat ik tegen Jake aan liep, de badboy van de school. Perfect, het is de eerste schooldag en ik heb nu al een slechte start.

Begrijp me niet verkeerd, ik ken hem al 2 jaar. Ik ben 16 jaar, zit in het vijfde middelbaar. Ik heb een paar lessen samen met Jake en ik ken hem goed genoeg om te weten dat je niet met hem speelt.

"Oh, ben ik zo onweerstaanbaar?" grinnikt hij. Die had ik kunnen zien aankomen.

"Nee, ik bedoelde het als in jouw-ego-is-te-groot-om-te-ontwijken." Hij kijkt me gefrustreerd aan en ik weet dat hij kwaad begint te worden. Niet dat ik er iets om geef.

"Jake, ik wilde gewoon naar m'n vriendinnen gaan. Is dat een misdaad?" zeur ik, quasi-beledigd.

"Tuurlijk is dat geen misdaad! De enige misdaad die ik jou in de toekomst zie begaan is een moord."

"Oh ja? Waarom zou ik dan iemand vermoorden?" Hij begint op m'n zenuwen te werken en hij weet het o zo goed.

"Om in mijn bed te geraken." Oké, nu ben ik het beu.
"In je dromen. Je hebt te veel ego en je bent niet knap genoeg." Ik maak zo'n gebaar dat zegt 'Alsjeblieft zeg, je bent mijn tijd aan het verspillen.'

Blijkbaar begrijpt hij wat ik bedoel, want hij buigt voorover en fluistert kwaad in mijn oor:
"Ik zal je krijgen, geloof me maar." Pffff tuurlijk. Ik ben niet onder de indruk, maar toch gaat er een rilling over mijn rug.

"See you later, babe." Hij legt de nadruk op het woord 'babe'. Oh man, ik zit diep in de problemen. Ik ga snel naar mijn vriendinnen, maar zeg dat ik het later wel uitleg. Ze begrijpen meteen wat ik bedoel en zouden desnoods nog een hele dag wachten.
——————————————————

Wanneer de lessen gedaan zijn gaan we met z'n drieën naar de fietsenstalling.
"Oké, en nu leg je uit wat er is gebeurt," zegt Emma. Sh*t.

"Kom op Lauren, we willen het weten!" doet Daphne een duit in het zakje.

"Ok, ok... Ik liep per ongeluk tegen Jake aan in de gang." Ik vertel hun het verhaal en bedenk ondertussen wat voor reacties ik zou krijgen.

"Het komt erop neer dat hij ervoor wil zorgen dat ik zijn nieuwste aanwinst wordt." Ik eindig mijn verhaal en kijk hen aan.

"Was Kai er ook bij?!"
"Ja, Emma, Kai was er ook bij."
"En Dylan?!"
"Jup."
"Meid, jij zit in de puree." Wow Daphne, dat had ik nog niet door. Proef het sarcasme.

"Kom op meiden, we gaan naar huis." Onderweg naar huis fietsen we het eerste stuk samen, maar bij een kruispunt moet ik rechtdoor, Emma rechtsaf en Daphne linksaf.

"Zie jullie morgen!" roep ik hen nog na.
"Doei!" roepen ze terug. Ik moet nog een half uur fietsen naar huis.

P.O.V. Jake

Wat denkt die meid wel niet?! Dat ze zomaar tegen mij kan praten en me dan ook nog beledigen met m'n vrienden erbij?!

"Pas maar op meid, ik zal je krijgen," fluister ik bij mezelf.
"Zei je iets?"
"Nee, Dylan. Ik zei niets, laat maar."
"Oké dan."
"Kai?"
"Ja?"
"Ik zag je kijken naar de vriendin van Lauren. Hoe heet ze weer? Emma?"

"Ik keek helemaal niet!" roept hij. Iedereen kan zien dat hij plots super rood wordt. Is Kai aan het blozen?! Wat is er mis met deze wereld?!

"Oké, oké. Niet panikeren, ik zeg al niets meer," grinnik ik.
"Ja, doe dat, Jake," mompelt Kai.
"Schattig hoor," grinnikt Dylan.

---------------------------------------------

Na school zeg ik gedag tegen m'n vrienden en loop naar m'n auto. Oké, waar is ze? Aha, ze fietst juist weg. Dit is geen stalken, denk ik bij mezelf. Ik heb haar beloofd dat ze van mij zou zijn en ik ben een man van mijn woord.

Juist ja, blijf dat zeggen tegen jezelf.

Fijn, daar is dat stemmetje weer. Gewoon negeren Jake, gewoon negeren. Nu, laat ik Princess lekker volgen.

"Hey babe. Hier is je lift." Ik merk gewoon dat ik haar nu al irriteer.
"Nee bedankt, Jake," zucht ze.

"Het was geen vraag, princess."
"Stel nu dat ik met je mee ga, wat zou ik dan met m'n fiets moeten doen?"
"Die leggen we achterin. Duh."

Ik ben het wachten beu. Van zodra ik uit de auto stap en naar haar toe loop, wordt ze achterdochtig.

"Jake... Wat doe je?! Zet me neer!!" schreeuwt ze.
"Geen denken aan." Ik zet haar op de passagiersstoel en doe de deur dicht.
"Jake!!"
"Rustig nou maar, zet gewoon je adres in de GPS," zeg ik, terwijl ik haar fiets op de achterbank probeer te wurmen.

"Eindelijk!" roep ik triomfantelijk, als haar fiets op de achterbank ligt.
"Heb je je adres al ingevoerd?"
"Uhm, nee..." "Wat wil je zeggen, princess? Slaap je liever bij mij?" grinnik ik.

"Ieuw, nee!!" roept ze uit. Ze noemt het adres, ik zet het in de GPS en ik rij erheen. Van zodra we er zijn, gooit ze de deur open en trekt ze haar fiets uit de auto.

"Bye, Jake," zegt ze vol minachting.
"Doei, princess." Haar overtuigen wordt de grootste uitdaging tot nu toe, maar dat boeit me niet. Ik wil en ik zal haar krijgen. 

Hoi iedereen. Dit is mijn eerste boek dat ik echt heb gepubliceerd, dus comments zijn altijd welkom. Votes ook btw 😉.Wat vinden jullie tot nu toe al van het boek? Als ik ergens een spelfout heb gemaakt of iets niet klopt aan het verhaal mag je het altijd zeggen. Bedankt dat jullie de tijd nemen om dit te lezen. Bye tot de volgende keer xxx <3