My Badboy Love

Chapter 14

P.O.V. Jake
Ik rol me op mijn rechter zij en kijk naar de engel in mijn armen. Ze is zo teder, zo perfect, en ze heeft het niet eens zelf door. Ik geef haar een zachte kus op haar kruin en rol voorzichtig uit bed.

Ik trek snel een trainingsbroek aan maar laat mijn shirt achterwege, aangezien Lauren die nu aanheeft om in te slapen. Ik loop zachtjes de trap af. Mijn ogen schieten open bij het zien van alle troep die we moesten opruimen. Ik kreun en haal mijn hand door mijn haar.

Snel maak ik een kleine berekening, als het wiskundig genie dat ik ben. Lauren kennende komt die niet vrijwillig voor 10 uur uit haar bed. Nu is het 8.30 uur, dus als ik snel doe kan ik de zooi opruimen EN ontbijt maken voor ze wakker wordt.

Na zo'n uurtje werk is al de rommel opgeruimd en bij het vuilnis gezet. Ik heb nog zo'n half uurtje voor Sleeping Beauty wakker wordt. Ik begin aan het ontbijt en dek de tafel, terwijl de roereitjes bakken. Bijna alles staat op tafel als ik boven geschreeuw hoor.

"Jake?!" Lauren's stem klinkt geschrokken, en haar haar staat alle kanten uit als ze onder aan de trap verschijnt. Haar verwilderde ogen, die overal heen schieten vertellen me dat ze echt bang was.

"Ik ben hier, baby." Haar houding wordt rustiger en ze zucht.
"I-ik dacht dat je weg was," fluistert ze. Ik loop langs de tafel heen en knuffel haar.
"Ik ga helemaal nergens heen. Kom, ik heb ontbijt gemaakt." Haar ogen beginnen te stralen, en ze glimlacht bij het zien van de pannenkoeken.

"Pannenkoeken!!" Ze rent naar de tafel en gaat op een stoel zitten, nog steeds gekleed in enkel mijn shirt. Ik herhaal: ENKEL mijn shirt. Ze schuift wat heen en weer op haar stoel, wat ervoor zorgt dat het shirt wat omhoog kruipt.

Wanneer Lauren merkt waar mijn ogen heen gaan, worden haar ogen groot en begint ze te blozen.
"Ben zo terug." Ze laat haar vork vallen en rent de trap op, wat ervoor zorgt dat ik net nog meer zicht krijg. Ik lach en schud mijn hoofd.

Niet veel later komt ze terug aan tafel zitten, nog steeds gekleed in mijn shirt, maar met een onderbroek aan.
"Vond het niet nodig om een broek aan te doen, snap je," zegt ze lachend.
"Er was helemaal niks mis met je vorige outfit," zeg ik, waarna ik een stuk pannenkoek in mijn mond prop en veelbetekenend met mijn wenkbrauwen wiebel. Ze grinnikt en eet ook wat pannenkoek.

"Ik heb een lekker kontje, weet ik, kunnen we nu een beschaafd ontbijt hebben, misschien?" lacht ze. Ik stik in mijn eten door haar reactie en schiet in de lach. Ze drinkt van haar glas melk, en knipoogt.

"Damn, girl," grinnik ik. Ik schenk haar melk nog even bij.
"Morgen weer naar school," kreunt Lauren. Dat geluid is echt hot, sorry.
"Urgh, zwijg erover," zucht ik. Er schiet me plots iets te binnen.
"Binnenkort is die talentenjacht, remember?" Lauren knikt en slikt haar melk in.
"Ja, maar we moeten nog nadenken over een goed liedje, wat nogal moeilijk is als je iets moet zoeken met een viool." Mijn wenkbrauwen schieten de lucht in bij het horen van het viool-gedeelte.
"Speelt er iemand viool, dan?" Ik weet van Dylan dat Daphne gitaar speelt, maar dit is nieuw?
"Mhm, ja, Emma speelt viool," vertelt Lauren. "Daphne speelt gitaar. Ik kan het ook, maar ben veel slechter. Daarom zing ik gewoon en laat ik de instrumenten over aan Emma en Daphne."

Ze neemt haar laatste stuk pannenkoek in haar mond en spoelt het door met een restje melk. Mijn bord was al een eindje leeg, dus neemt ze die mee als ze gaat afwassen. Voor ze begint sluit ze haar mobiel aan op een Bluetooth-box en speelt wat muziek. Ze glimlacht en laat water in de wasbak lopen. Tijdens het afwassen zingt ze en swingt ze met haar heupen, en ik mag genieten van het uitzicht.

Geintje, tuurlijk ga ik helpen, anders slaap ik voor de rest van mijn leven op de bank, als het van Lauren afhing.

Ik sta op van mijn stoel en help de vaat afdrogen. Als we na een eindje klaar zijn, gaat Lauren zich omkleden, maar wanneer ze richting de trap loopt merk ik dat ze wat stijfjes is.

"Nog last van gister nacht?" grinnik ik. Ze draait haar hoofd naar me toe, trekt haar ogen tot spleetjes en geeft me een kwaadaardige grijns.
"Jij niet dan?" Sinds wanneer heeft deze meid zoveel sass?! Ik schud mijn hoofd en volg haar de trap op.

————————————————————
P.O.V Lauren

"Jake, stop, dit doet pijn."
"Ik ben er bijna, rustig aan."
"Nee, stop gewoon!"
"Kom op! Ik heb de puist bijna uit!" Ik draai mijn rug van hem weg en sla zijn handen weg.

"Je probeert nu al een kwartier om die ene puist uit te duwen. Het gaat je niet lukken." Ik had geklaagd dat de puisten op mijn rug jeukten en toen had Jake gezegd dat hij ze wel wou uitduwen. Hij heeft er al een aantal uit, maar er is eentje waar hij hardnekkig op blijft duwen.

"Kom op, Jake. Geef lekker op. Je ouders zijn hier binnen een minuut of tien, haal je spullen." Ik trek hem uit de zetel en duw hem richting de trap.
"Ik hoor het wel als je hulp nodig hebt."
Ik plof me terug neer op de bank en kijk verder naar tv. Een geluid alsof iets viel doet me opkijken en verschrikt naar de trap lopen.

"Jake?!"
"Alles oké! Gewoon m'n tas laten vallen!"
Ik schud m'n hoofd, maar besefte dan dat hij dat niet kan zien.
"Eikel!"
"Jouw eikel!" Ik rol mijn ogen en liep terug naar de zetel, maar halverwege gaat de bel. Ik snel naar de deur, aangezien ik wel denk te weten wie het was.
"Hallo, meneer en mevrouw D-"