Chapter 4

102 10 9
                                    

P.O.V. Lauren

"What the heck!!" Midden in een zin tegen Emma wordt ik ruw onderbroken. Ik kan niet uitleggen waarom, maar ik voel meteen een grote angst opkomen.

Zelfs voor ik kan zien waar het geluid vandaan kwam, zie ik een leerling en een leerkracht in de deuropening staan kijken naar iets.

Iets aan het meisje dat bij de leerkracht staat, doet een belletje rinkelen, maar ik kan er m'n vinger niet opleggen.

Ik wil naar binnen kijken, maar mijn aandacht wordt opgeëist door een nieuwsgierige Jake.

Ik kijk hem aan en knik in de richting van het meisje. Met zijn vingers maakt hij een X, waardoor ik plots begrijp waarom ze me bekend voorkwam. Ze is een van Jake's jaloerse 'exen'!

Als ik even nadenk over haar naam, voel ik Jake's warme adem in m'n nek. Ik heb de drang om me tegen hem aan te nestelen, maar hou mezelf tegen.
"Ze heet Naomi. Ik heb nog iets gehad met haar, je snapt me wel," fluistert hij in m'n oor.

Ik weet niet waarom, maar ik voel een steek van jaloezie in mijn buik, die ik zo snel mogelijk weer onderdruk. Ik ben niet jaloers op haar!

"Lauren, leef je nog?" Oeps. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik niet heb gemerkt dat iedereen al weg is.
"Waar is iedereen? En wat is er gebeurd?!" vraag ik schuldbewust aan Jake.

"Blijkbaar waren Daphne en Dylan aan het kussen daarbinnen..." hij kijkt me veelbetekenend aan voor hij verder gaat "en zijn ze betrapt door Naomi, die er de leerkracht bij haalde."

"UCH! NAOMI GAAT ER ZO AAN!!! WAAR IS ZE!?!" Ik kijk Jake aan op zoek naar de o zo hatelijke grijns die er altijd is, en ja hoor, daar is hij. Zijn ogen fonkelen als hij antwoord.
"Ik doe mee. Ze zijn in de directeur zijn kantoor."

Na die woorden storm ik naar het kantoor, waar ik de deur zie opengaan om Daphlan (Ja, mensen DAPHLAN! *juicht inwendig*) naar buiten te laten.

Ik kijk Daphne aan en zie meteen dat ze goed nieuws heeft. Ik stuur snel een sms naar Emma, die ondertussen wel al thuis is, dat ze vanavond bij mij mag komen slapen(want het weekend is begonnen! *woohoo*) samen met Daphne.

Als ik hetzelfde vertel aan Daphne, kijkt ze me dankbaar aan.
"Dan hoef ik het hier niet uit te leggen." zucht ze opgelucht.

------------------------------------------
<later die avond>

De meiden en ik gaan naar boven om 'jeweetwel' te bespreken. Als Daphne haar verhaal eindigt met:"...en nu moeten we volgende vrijdag nablijven." kijk ik haar veelbetekenend aan.

Emma houd het niet langer en begint enthousiast te gillen terwijl ze schreeuwt:
"Ik wist het wel! Ik wist het wel!" Voor een seconde kijkt ze Daphne en mij, in stilte, aan en begint ze opnieuw, bijgestaan door Daphne en ik.

Onze beste gilpartij ever wordt onderbroken door Emma's telefoon die afgaat. Ik kijk het ding kwaadaardig aan terwijl Emma haar telefoon opneemt.

"Hallo? Ow, Kai. Je staat op speaker."
"Hoi Kai!" gillen Daphne en ik tegelijk.
"Hoi meiden. Uhm... Emma, wil jij morgen op dubbeldate met mij?"
"Tuurlijk..."begint Emma een tikje nerveus "...maar wie gaat er nog mee?"
"Daphne en Dylan. Heeft Daphne dat niet verteld dan?"

Emma kijkt Daphne aan alsof ze op het punt staat te ontploffen, terwijl Daphne lekker kwaadaardig grijnst.

"Nee, dat heeft ze niet."
"Nou, uhm, dan weet je het nu. Ik zie je morgen. En doe iets leuks aan, dat is vast wel geen probleem, want we gaan op restaurant."

"Komt in orde!" roepen Daph en ik zo enthousiast als maar kan.
"Doei." zegt Emma lichtelijk geïrriteerd.

Ze kijkt ons een voor een aan en gilt dan zo luid als maar kan:
"IK HEB EEN DATE MET KAI!!"
"WETEN WE!!" roepen we even luid terug.

"Meiden, slapen!" roept mijn moeder van beneden.
"Ja mam!" roepen we alle drie terug. Meteen liggen we in een deuk. Als we uitgelachen zijn, sta ik recht, doe snel het licht uit en kruip in bed.

De meiden gaan op de matras liggen en we wensen elkaar welterusten. Het duurt nog een tijdje voor ik in slaap val, maar na een paar minuutjes ga ik over naar het land van mijn dromen.

Het is een beetje een saai hoofdstuk, ik weet het. Meer dan 600 woorden en niks interessants.*Proef het sarcasme* Nu, wat ik wilde zeggen is: ZO BEDANKT DAT JULLIE MIJN VERHAAL WILLEN LEZEN!! Echt bedankt. Tot de volgende keer xxx<3

My Badboy LoveWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu