My Badboy Love

Chapter 9

2 weken later
P.O.V. Lauren
Het is twee weken na 'het ongelukje'. Tenminste, zo noemen de meiden en ik het.

Ik weet niet wat hij ervan denkt. Ik ga weer naar school, maar wil sindsdien niet meer met hem praten. Hij probeert me weer in z'n bed te krijgen, als de badboy die hij is. Whatever!

Emma en Kai hebben ondertussen al zes dates achter de rug, en ik denk dat het niet lang meer zal duren voor Kai haar vraagt. Zelfs Dylan en Daphne gaan erop vooruit.

Ook ga ik sinds anderhalve week naar de sportschool, omdat ik dacht dat ik wel wat fitter mocht worden.

In tegendeel tot wat sommige mensen denken, ben ik geen hulpeloos kind dat niet voor zichzelf kan zorgen.

"Emma! Daphne! Laat me los! Ik ga het niet uitpraten met hem! Hij heeft mijn hart gebroken en het is weer perfect geheeld, oké!?" schreeuw ik ter verdediging, terwijl de meiden me proberen te overtuigen.

"Het is niet geheeld!" Emma gilt m'n oren kapot.
"Ik zie wel hoe je pijn lijdt iedere keer je hem ziet," zegt ze daarna zachter.

Daphne kijkt me bemoedigend aan zegt dan "Lau, hij is een loser, dat weet ik. Maar hij is wel een knappe loser." Ik kijk haar geschrokken en jaloers aan.

"Al vind ik Dylan knapper," grijnst ze daarna, wetend welke reactie ze bij me opriep. Emma laat me los en komt naast me op de bank zitten. Ze kijkt heel serieus naar Daphne, mij en dan weer terug naar Daphne.

"Meid, jij hebt geen behoefte aan een peptalk." Ik kijk haar achterdochtig aan.
"Jij hebt nood aan een knuffel." Daphne neemt me vast, waarna Emma haar met een schuine grijns aankijkt.

"Niet van ons!" roept ze half lachend.
"Van de knappe gast die voor de deur staat!" Juist op dat moment gaat de bel.

Ik heb zo een vermoeden van wie er aanbelde, dus blijf ik zitten, terwijl Daphne de deur openmaakt.

"Kom binnen. Ze is in de living(woonkamer😋)," hoor ik haar zeggen van op de gang. Ik kijk verveeld voor me uit, wetend dat hij nu binnen komt wandelen.

"Uhm, Lauren?" Nog steeds kijk ik voor me uit. Ik hoor de trap kraken, waarna mijn kamerdeur dichtslaat. De meiden hebben me verlaten! Verraders. Hij komt voor me zitten op de vloer. Hij heeft bloemen mee!

"Lauren, het spijt me echt. Ik had je nooit zo mogen behandelen. Ik ben niet goed voor je-"
"Je bent inderdaad niet goed voor me! Ik vond je leuk en jij liet me vallen!" kap ik hem af.

"Wat jij deed, brak mijn hart. Ik kan blijven herhalen dat het geheeld is, maar dat is het niet. G*dverd*mme, Jake! Je stal m'n eerste kus en al waar ik aan konden denken de laatste tijd, is hoe mijn toekomst eruit zou zien met jou erin!"

Hij kijkt me verbouwereerd aan. Ik haal diep adem, waarna ik mijn tranen de vrije loop laat. Ik stort in elkaar, en val recht in zijn armen.

"J-Jake. Doe dat nooit meer." Hij sust me met lieve woordjes en vertelt me hoe hij de moed kreeg om hierheen te komen.

"... En toen ik bij haar graf kwam, was hij daar. Paul, mijn oom. Hij heeft mijn tweelingzus verkracht en vermoordt en hij kwam er mee weg." Hij vertelt over een gevecht, een agent en de woorden van zijn overleden zus.

"Ik fluisterde haar toe dat verlaten worden niet leuk is. Ze vroeg me waarom ik het jou dan aandeed..." Hij kijkt me vol spijt aan.

"Waarop ik zelfs nooit geantwoord heb. De laatste tijd hoor ik haar meer en meer. Ze bleef me maar vertellen dat je pijn had, door mijn toedoen. Dus kwam ik je opzoeken." Hij eindigt zijn verhaal met de vraag of ik nu denk dat hij gek is.

"Nee! Helemaal niet!" Hij haalt opgelucht adem. Ik sta op en ga op de bank zitten. Ik klop naast me, ten teken dat hij moet zitten. Wanneer hij zit, nestel ik me tussen zijn armen.

Ik kijk omhoog naar hem en hij omlaag naar mij. Hij grijnst zijn tanden bloot, waarbij ik bijna flauwval.

Mensen! Heb ik het te warm of is hij gewoon hot!? Hij buigt zich een klein beetje voorover.

Als de verlegen meid die ik ben(#sarcasme!), wrijf ik mijn lippen over die van hem. Hij grijnst tegen mijn lippen aan, wat ik opvat als een teken om verder te gaan.

Ik kom op zijn schoot zitten en ga met mijn handen door zijn haar. Hij vraagt om toestemming, die ik hem geef, waarna onze tongen beginnen te dansen.

De vlinders die ik voel zijn onbeschrijflijk. Hij frunnikt wat aan m'n schortje. Ik trek me voorzichtig terug, waarbij ik zijn hand vastneem en van m'n shortje naar mijn heup verplaats.

"Nog niet," fluister ik buiten adem.
"Het is oké," grijnst hij. Opgelucht haal ik adem.
"Is alles weer oké tussen ons?" vraagt hij ongemakkelijk.
"Meer dan oké," antwoord ik hem.

Ik sta voorzichtig op, waarna ik naar de keuken loop. "Zet jij alvast een film op!" roep ik.

"Wil je wat drinken?"
"Uhm, cola is oké," roept hij terug. Ik neem de chips, de drankjes, de salami en de kaas, en loop terug naar Jake. Hij trekt zijn wenkbrauwen op bij het zien van al dat eten.

"Wat? Een meisje mag toch eten als ze daar zin in heeft?" beantwoord ik zijn blik. Ik kijk naar de tv, waar de kleine zeemeermin op pauze staat. Ik val bijna om van verbazing. "Geen horror?" vraag ik.

"Nah, ik vind deze ook wel mooi," grijnst hij. Ik kruip weer tussen zijn armen en geniet van de film.

Wanneer het themalied begint, beginnen ik en Jake 'spastisch' mee te zingen.
"Diep in de zee! Diep in de zee! Al die sardientjes zijn ook mijn vriendjes! Jipie ya jee!" zingen we.

We vallen lachend op de grond, met Sebastiaan op de achtergrond. Als we uitgelachen zijn, kruipen we de zetel weer op en kijken we de film uit.

Ik heb moeite om niet in slaap te vallen. Voor de eerste keer in heel mijn leven, voel ik me compleet veilig. Mijn ogen vallen dicht. Ik voel twee sterke armen die me opheffen, me de trap op dragen en me op bed leggen.

Ik kijk slaperig en verward om me heen. Waar zijn de meiden?
"Ze zijn een eindje geleden al vertrokken," antwoordt Jake, alsof hij mijn gedachten kan lezen.

Ik knik begrijpend. De slaap is niet meer tegen te houden, dus laat ik hem binnen.
"Slaap lekker lieverd," is het laatste wat ik hoor.