My Badboy Love

Chapter 12

Ik heb mijn 4G opgeofferd om dit te publiceren, dus enjoy!
P.O.V. Lauren
"Nou, hoe willen jullie dit vieren?" vraag ik.
"Heb je alcohol in huis?" Ik kijk Dylan dom aan en beantwoord zijn vraag.

"Nee, ik ben een braaf meisje en ik doe nooit wat fout." Als tegenspraak op mijn eigen zin, sta ik op en loop naar de kast. Jake volgt me en pakt wat extra glazen.

Ik neem wat flessen uit de kast en maak drie passoa's, aangezien ik weet wat de meiden graag drinken. Net als ik wil vragen wat de jongens willen drinken, pakt Jake een bacardi-cola, een biertje en een gin-tonic limoen.

Iedereen heeft zijn/haar drankje vast en Daphne regelt de achtergrondmuziek.

"Als jullie stomdronken worden door al die sterke drank, is het niet mijn schuld," lach ik. De meiden stemmen in met elk een "Mijne ook niet."

Kai schudt lachend zijn hoofd en trekt Emma op zijn schoot, wat hem een gil van haar oplevert.

"M'n passoa! Kai! Pas op!" Een geïrriteerde zucht verlaat haar mond, maar ze lacht alweer snel als Kai wind door haar nekhaar blaast.

Ik sta nog steeds met mijn drankje bij de tafel, maar sta hier even goed. Als ik er gewoon al aan denk wat voor een saai leven wij vroeger hadden, krijg ik al kippenvel.
———————————————————
*Twee hele flessen cava later*
"Lauren, wil je even mee wandelen?"
"Ik pak snel even mijn jas!" Ik race de gang door, grijp m'n jas en sprint naar de deur. Ik open hem met een zwiep en spring de deur uit.

"Gewonnen! Jake, waar blijf je!"
"Ik kom! Man, jij hebt echt te veel gedronken, princess." Ik geef hem een blanco gezichtsuitdrukking, en een opgetrokken wenkbrauw.

"Oké, oké. Ik ook." Ik lach met zijn reactie en trek hem met me mee.
"Waar wilde je naartoe?" vraag ik terwijl we hand in hand verder lopen.
"Hier links is een parkje." Ik knipper even verbaasd.

"Hoezo weet jij beter dan ik wat er in mijn wijk is? Eng, zeg. Stalker," giechel ik. Jake lacht en loopt door. In stilte lopen we verder, tot er plots een vraag bij me op komt. In mijn dronken staat denk ik niet aan de gevolgen en open ik mijn mond.

"Weet je nog die keer toen een man me neersloeg? Wie was dat?" vraag ik, terwijl ik hem aankijk. Hij slikt en glimlacht zwakjes.
"Iemand die Paul kent, je weet wel, mij oom." Walgend spreekt hij het woord "oom" uit, alsof het gif was op zijn tong.

Ik haal mijn schouders op en ga er verder niet op in. Geen idee waarom dat plots bij me opkwam, maar ik moest het vragen.

Na nog een eindje wandelen wijst Jake naar een kleine bloemenboog.
"Daar is het." We steken de straat over, maar in onze haast letten we niet op de auto's. We rennen zo snel mogelijk naar de overkant als een auto ons toeterend voorbij raast.

Gierend van het lachen lopen we het parkje binnen en ik wordt meteen verrast door de vele schattige bloemen. Ik zet me neer op een bankje, maar Jake blijft staan.

Ik kijk verbaasd naar hem op, maar hij glimlacht. Hij gaat op een knie zitten, de tranen springen in m'n ogen en ik wil recht springen, maar hij houdt me tegen.

"Relax, princess. Ik ga je niet vragen om met me te trouwen. Nog niet tenminste." Ik giechel weer. Jake haalt een klein doosje uit zijn zak en kijkt me met zijn prachtige ogen aan.

"Lauren, ik wil je wat vragen," begint hij. Tranen van geluk stromen over mijn wangen. Eindelijk, denk ik bij mezelf.

"De anderen weten niet dat ik ging doen, dus dat wordt lachen later." Ik lach luid, waarschijnlijk nog steeds door de alcohol.

Jake opent langzaam het doosje, waardoor twee prachtige kettingen tevoorschijn komen.

"Twee delen van hetzelfde hart, net zoals wij. De ene is een zilveren ketting, voor jou, en eentje is leer, voor mij. Hier." Hij haalt het ene hartje uit het doosje en doet mijn haar uit de weg. Als de ketting rond mijn nek hangt, valt me op dat er iets op de achterkant staat.

"Ik vond onze eigen initialen wat dom, dus daarom staat de J bij jouw en de L bij mij," legt hij uit. Ik glimlach en trek hem dichterbij. Nu doe ik zijn ketting bij hem om, en inderdaad staat de L op de achterkant.

"Ik hou van je," glimlach ik. Jake lacht en streelt mijn wang.
"Ik hou ook van jou. En daarom: wil je mijn vriendin zijn?"
"Nu ben je gewoon weer dronken."
"Echt niet. Ik weet wat ik doe, hoor," lacht hij.

"Dan... Ja. Natuurlijk." Jake heft me op en zwiert me rond, wat mij verschrikkelijk doet lachen.
"Hemels geluid, dit." Ik snuif, maar glimlach op hem neer.

"Je bent verschrikkelijk."
"Verschrikkelijk knap, ja," spreekt Jake tegen. Ik lach en sla m'n benen rond hem heen, aangezien hij me nog steeds in de lucht houdt.

"Dat spreek ik niet tegen." En met die woorden claim ik zijn lippen als de mijne.

Ik wil jullie even bedanken voor de 530 reads. You're the best!! Dit wordt een random en pretty akward vraag, maar moet ik kerst skippen? Want ik schrijf super weinig en daardoor klopt de tijdlijn niet helemaal... Dus kerst skippen of houden? Als je nog vragen hebt voor de Q&A, stuur ze gerust door via pb of de comments. Die komt dan waarschijnlijk aan het eind van het verhaal, als ik het ooit afkrijg 😅. Love y'all 💁🏼‍♀️💗