What Is Love?

6

{Melisa}

Als ik mijn ogen open zie ik dat ik niet thuis ben. Vincent zijn arm ligt over me heen geslagen.

"Lekker geslapen?" Vraagt Vincent met een hese stem terwijl hij een kus  op mijn wang drukt.

"Super! Ondanks jou gesnurk."

"Oh ik snurk niet!"

"Nee nee grapje."

"Wist ik wel hoor." Zegt hij met een zwakke glimlach.

"Je bent toch niet boos op me?" Fluister ik.

"Niet als ik een kusje krijg." Grijnst Vincent.

"Blijf dan maar boos." Grijns ik terug.

"Je wilt toch niet de kieteldood! ?" Waarschuwt hij.

"Jij wilt toch geen gebroken neus?" Kaats ik terug.

"Wow je hebt ook altijd een comeback!"

Ik kijk hem recht in de ogen.

"Ik hou van je." Fluister ik.

"Ik meer van jou als ik nu een kus krijg."

Ik zucht en breng men lippen dichter bij de zijne, maar ik kus hem niet.

Ik bijt op mijn lip.

"Je bent me echt aan het martelen Mel. Je doet echt iets met me. Je maakt me gek." Fluistert hij.

Ik knuffel hem en verberg mijn gezicht in zijn shirt.

Weer kijk ik hem aan, maar nu zoen ik hem wel. Hij haalt zijn hand door mijn haar. Een tijdje later verbreek ik de kus.

"Shit!" Sis ik. "Ik heb niets eens mijn moeder gezegd dat ik bij jou bleef."

"Zal ze boos zijn?"

"Ik weet het niet. Ik ga haar gelijk bellen."

Ik zoek mijn mobiel en bel naar mijn moeder.

"Melisa? "

"Mam... het spijt me dat ik niets liet weten ik wa-"

"Je was bij Vincent. Ik weet het van Dries." Werd ik onderbroken. " Het is niet erg , maar laat me het  me de volgende keer weten als je ergens blijft.  Ik zou niet willen dat er iets met je gebeurt..." Ze zucht.  "Hoe gaat het met Vincent?"

"Goed. Hij is blij dat ik er ben. Zo heeft hij wat gezelschap."

"Dat is goed om te horen. Doe hem de groeten... Zeg wanneer ben je weer thuis?"

"Waarschijnlijk vanavond. Maak je maar geen zorgen ik zal al gegeten hebben tegen dan. Dus geen eten voor mij voorzien."

"Ah is goed. Hou van je schat."

"Ik meer van jou mamsie."

"Tot vanavond dan maar."

"Salut !"

Met die woorden hang ik op.

"Je hebt de groeten van mijn moeder." Zeg ik tegen Vincent.

"Doe haar straks ook de groeten van mij. Je hebt zo een geluk met je moeder. Mijn moeder is niet zo ... allez voor zover je dat een moeder kan noemen."

"Vince ?"

"Ja."

"Alles komt goed. Ze heeft het waarschijnlijk moelijk gehad met de scheiding en is misschien daarom gaan drinken... Een moeder zou nooit zo iets haar kinderen aandoen. Ze had beter moeten nadenken, maar ik denk dat ze je wel mist en jij haar."