Matem

☆Bölüm 4☆

《 Etrafımız okadar çirkefle dolu ki, temiz kalmak için tek çare, kendi dünyamıza çekilmek...
Sabahattin ali. 》

Annem...
Fedakar annem...
Benim için canına kıyan annem...

Hastahanenin kapısında doktorlardan bir haber bekliyor duk. 1 saat olmuştu annemi içeri alalı. El bileklerini kesmiş çok kan kaybetmişti. 'Ah ulan annem niye böyle bir şey yaptınki'
Beni o adama vermemek için herşeyi yapacağını biliyordum ama canına kıyacağı, intihar edeceği aklıma gelmemişti.

"Kalk kız ayağa gel benimle"

Bu sesin sahibi babamdan başkasına ait olamazdı.

"Ne oldu" dedim sakince.

Babam sinirle kolumdan tutup yürütmeye başladı. Hastahanenin kapısından çıkıp, soğuk rüzgar ve kar yüzüme vurunca kendime geldim.

"Bırak beni" diye bağırdım.

Babam suratıma bi tokat patlatıp kar'ın içine gömdü.
Ve bağırmaya başladı.

"Annen senin yüzünden intihar etti senin yüzünden canına kıydı anliyormusun? Dedi.

Hem vuruyor hem söyleniyordu.
Tamamen kar'ın içine gömülmüştüm.

Bende bağırmaya başladım.

"Asıl senin yüzünden intihar etti. Senin yüzünden canına kıydı. Beni sevmedigim bi adama zorla veremezsin" dedim bağırırak.

Kafama gözüme belime bacaklarıma nereme geliyorsa vuruyordu.

"Hemde Öyle bir vereceğimki, düğününde davul zurna tutup oynayacağım"

Ona cevap vermeye gücüm kalmamıştı. Ağlıyordum, ağladıkça daha sert vuruyordu. "Ağla ağla! daha bu akılsız kafan yüzünden sen çok ağlayacaksın " dedi ve tam karnıma vuracakken durdu.

Tanımadığım bir adam yanımızda dikilmiş, babamı durdurmuştu.
"Yeter vurma artık ekrem ağa" dedi tanımadığım o ses.

"Sen benim işime karışma cihat" dedi babam sinirle.

Adını cihat olduğunu bildiğim kişi babamın elini tutup;

"Bir baba evladına nasıl bunları yapar ekrem ağa! kendine gel!
Git de karınla ilgilen! gözlerini açmış doktorlar seni çağırıyor " dedi.

Babam sinirle elini çekip;

"Esma hanımın oğlu olmasaydın ben yapacağımı bilirdim" dedi ve gitti.

Demek esma hanımın oğluydu bu cihat denen herif.

Bana döndü ve elini uzattı.

"Bana elini verirmisin seni kaldırayım" dedi sakince.

Hızlıca uzattığı eli itip yerden destek alarak ayağa kalktım.
Karşısına dikilip;

"Senden yardım falan istemiyorum" dedim öfkeli bir şekilde.

"Ben sana ne yaptım neden bu kadar sinirlisin" dedi.

"Daha ne yapacaksın? Annem senin yüzünden intihar etti. Babam denecek şerefsiz beni zorla sana vermek istiyor bu yüzden annem canına kıydı" diye bağırdım.

"Bilmiyordum" dedi üzgün görünüyor du. Ama umrumda değildi.
"Artık biliyorsun seni istemeyen bir kız ile evlenmek istemezsin diye düşünüyorum " dedim.
Kaşları çatılmıştı. Yüzünde hayal kırıklığına uğramış bi ifade vardı.
'Daha beter ol' diye geçirdim içimden ve cevap vermesine izin vermeyerek hızlıca hastahaneye girdim.

Annemin bulunduğu kata çıkıp odasına yürüdüm. Babam kapıda bekliyor du.
Onun bana bir şey söylemesine fırsat vermeden içeri girdim.
Annem boylu boyunca yatıyordu.
Nefes alıyordu ama cansız gibi duruyordu bedeni. Beni görünce gözleri ile yanıma gel işareti yaptı.

Yanına gittim. Ellerini avucumun içine aldım buz gibiydi. Bileklerinde ki sargılara baktım. Benim yüzümdendi.

Gözlerimden bir damla yaş akıp annemin avucuna düştü.

"Ağlama güzel kızım" dedi annem yorgun bir şekilde.

Ellerini bırakıp yüzünü okşamaya başladım.
"Nasıl ağlamam anne az daha benim için ölüyordun" dedim
Hiç düşünmeden devam etti annem
"Asla pişman değilim" dedi.
Bi anda sinirlendim.

"Anne az kalsın ölüyordun bizi babama bırakıp gidiyordun nasıl yaparsın bu iyilik değil bana bu daha fazla kötülük sen olmasan yaşamamın ne anlamı kalır benim bu dünyada anne sen olmasan herşey daha kötü olur anne birileri ile evlenmek zorundaysam da sen varken olsun bu anne ben annemi kaybetmek istemiyorum" hem ağlıyordum hem bağırıyordum. Hem onu çok seviyordum hem çok öfkeliydim.

"Tamam haklısın özür dilerim kızım ama artık sende ağlama bundan sonra daha güzel şeyler olacak" dedi annem.

'Hİç sanmıyorum'
Diye iç geçirerek zoraki gülümsedim.
O sırada doktor içeri girerek
"Hastamızı fazla yormayalım küçük hanım yarın anneniz taburcu olacak evde bol bol konuşursunuz" dedi doktor.

"Tamam" diyip annemin alnına öpücük kondurup odadan çıktım.

Kapıyı arkamdan kapattığımda küçük kardeşim tek başına oturmuş beni bekliyordu.
Yanına gidip
"Babam nerde neden burda tek başına bekliyorsun bebeğim " dedim

Kerem 5 yaşında en küçük kardeşim di.

Bana bakıp
"Abya babam esma teyze ile bi yere gittiler " dedi.

"Tamam keremcim sen burda bekle ben hemen geliyorum tamammı " dedim
Kerem olumlu anlamda kafasını sallayınca yanından kalkıp, babamı aramaya başladım.

İşkillenmiştim.
Babamı son zamanlarda bu kadınla fazla samimi görüyordum. Rahatsız olmuştum. Aslında kadın da evliydi ama yinede gözüm tutmamıştı.
Sonra aklıma gelen şu iğrenç düşünce ile kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım. 'Asla, asla böyle bir şey olamaz' diye söylendim.

Birazdaha ilerledikten sonra duyduğum ses ile durakladım.

"Daha ne kadar sabredecem be kadın! yandım bittim hasretinden"

Bu sess bu bu ses babama aitti.

Temizlik odası yazan odaya doğru yöneldim kapı hafif aralıklıydı.
Gördüğüm görüntü karşısında dünyam, başıma yıkılmıştı.
Babam esma hanımı duvara yaslamış iki bacağını da beline dolamış sarmaş dolaş nefes nefese konuşuyorlardı.

"Sabret ekrem beeyy
Hele bir kızın gelinim olsun, ozaman daha sık görüşücez. Daha sık birlikte olacağız. Daha fazla doyacağız birbirimize"

Babam homurdanarak boynuna öpücük konduruyordu.

"Merak etme hayatımın kadını vericem kızımı oğluna.
O oğlunun gönlünü hoş edicek
Sende benim"....