Matem

☆Bölüm 6☆

《 Birine duymak istediği şeyleri söyleyince, iyi insan oluyorsunuz. Hepsi bu işte... 》

Aradan iki gün geçmişti.
Annemin yaraları iyileşmeye başlamış, babamın ise sessizliği hüküm sürüyordu küçük evimiz de..
Babam bana hayli kızgındı. Fakat anneme söylerim, yuvamız dağılır diye ses çıkaramıyor du.
Bundan sonra onun yaptıkları umrumda değildi.
Artık karşısında güçsüz durmayacaktım. O adamla da evlenmeyecektim. Evet bundan sonra hamza yoktu ama, belki seveceğim başka biri çıkardı karşıma. Zorla evlendirilip hayatımı mahv etmek istemiyordum.
Sonra birden aklıma Ayşegül geldi. Hamza ile basıldıktan sonra hiç görüşme fırsatım olmamıştı.
Hamza ile buluşma yerimizi sadece ayşegül biliyordu.
Ozaman babama söyleyen kişi Ayşegül den başkası değil di.
Iyide neden yapmıştı bunu?
Neden hamza ile evlenmemi, mutluluğumu istemiyordu?
Benim en yakın arkadaşım dı.
Bunu öğrenmenin tek yolu onu bulmak diye düşündüm.
Ve anneme haber verip, evden çıktım.
Dolmuşa binme durağına geldiğim zaman, az ötede kahvede oturan cihat'ı fark ettim.
Beni görmemesi için hemen arkamı döndüm fakat geç kalmıştım. Yanıma doğru gelmeye başladı.

"Nereye gidiyorsun eyşan" dedi merak edercesine.
"Sanane" dedim umursuzca.
Birde sevgilim gibi hesap mı verecektim elalemin adamına?

Sinirli duruyordu. Böyle bir cevap vermemi beklemiyor du sanki.
Tam ağzını açıp bir şeyler diyecektiki hemen gelen dolmuşa atladım. Söyleyeceği lafı ağızına tıkamıştım.
Arkamdan baka kalan cihatı umursamadan parayı ödeyip arka tarafa geçtim.
Yol boyunca aklımda olan tek şey
Ayşegül'ün neden bana ihanet ettiğiydi.

...................................

"Nasıl yaparsın bana bunu Ayşegül? Sen benim en yakın arkadaşımdın nasıl bana ihanet edersin?

Karşımda duran arkadaşıma bakıyordum. Gözleri sinirle bana bakıyordu.

"Eyşan ben" diyebildi sadece.
Duraksadı. Hiç utanıyor gibi durmuyordu. Onun bu yüzsüzlüğüne sinir olmuştum devam ettim sözlerime,

"Neden yaptın ayşegül söylesene?
Neden hamza ile buluştuğumu söyledin babama?

Sesim yüksek çıkmıştı. Öfkeli ve sinirli. Hayatım mahvolmuştu. Elbette bunun hesabını, bana yaşatan herkesten soracaktım.
Karşımda duran ayşegül gayet düz bir şekilde bakıyordu bana.
Pişman mıydı bilmiyorum ama onun yüzünden fazlaca canım yanmıştı. Belki o söylemeseydi babama,
Babam bizi yakalamasaydı, hamza burdan gitmeyecekti. Beni cihata zorla vermeye çalışmıyacaktı.
Herşey güzel olacaktı belki.

"Bana bağırma eyşan neler yaşadığımı bilmiyorsun"

Şimdide bağıran kişi ayşegül dü.
Düşüncelerimden sıyrılıp bir zamanlar can dostum bildiğim arkadaşıma baktım.

"En fazla ne yaşamış olabilirsin ayşegül?
En fazla ne kadar acı çekmiş olabilirsin!?
Seni ailen prensesler gibi yaşatıyor elini sıcak sudan soğuk suya sokmuyor. Yediğin önünde, yemediğin arkanda. Her istediğin oluyor. Sen, benim gibi
benim kadar ne yaşamış olabilirsin? Seni baban hergün dövüyor mu Ayşegül? Seni zorla biri ile evlendirmeye çalışıyorlar mı?
Peki Sen, benim gibi her allahın günü dayak yemekten, yüzündeki, vücudun daki morlukları kapatmaya çalıştın mı ayşegül?

Ateş püskürmüştüm. Artık bu kadar şımarık olmasına dayanamıyor dum.
Gözleri dolmuştu. Bu sefer bağıran kişi ayşegül dü.
"Yeter artık! Yeter! Bıktım şu insanların beni hiç dinlemeden yargılamasından! Herkes sen zenginsin, senin tıkırın yerinde diyor kimse hiç kimse bilmiyor benim neler yaşadığımı!
Sen söyle Eyşan! Beni bu zamana kadar kim sevdi? Kim önemsedi?
Herzaman senin hamza ile olan aşk hikâye ni dinledim.
Sevdiğim adamı hergün ben en yakın arkadaşımdan dinledim."

Ayşegül'ün sözleri karşısında ağzım açık kalmıştı.
"Sevdiğim adam? Derken?" Diye sordum.

Tereddüt etmeden cevap verdi.
"Evet sevdiğim adam! Hamza!
Ona âşıktım ve hiç bir zaman ses çıkarmadım. Sessizce karşılıksız sevdim. Mutluluğuna ortak olmaya çalıştım. Ama o en son hamzanın sana evlilik teklifinden sonra artık dayanacak gücüm kalmadı ve babana söyledim! "

"Keşke babama söylemek yerine benimle paylaşsaydın be ayşegül!
Şimdi daha mı iyi oldu hamza gitti. Ben okulu bıraktım hayallerime veda ettim babam zorla beni vermeye çalışıyor
Yani şimdi daha mı iyi oldu?"

Dedim eski dostuma...
Gücümü tükenmiş hissediyordum.
Bu kadar fazla gerçekler canımı yakıyordu. Tek bi dostum vardı. Onu kaybetmiştim. Tek bi sevdiğim vardı. Oda gitmişti. Tek başıma kalakalmıştım şu dünyada...

"Bu kadar şeyler olacağını tahmin edemedim özür dilerim" dedi ayşegül...
Ama artık geç kalınmış bi özürdü.

Hiç cevap vermeden kapıyı çarpıp çıktım. Asla bidaha onunla eskisi gibi olamayacaktım. Güven bitmişti.....

..............................

2 saat sonra...

Yozgatın en sevdiğim ırmağının kenarında oturmuş düşünüyordum. Bu ırmağın kenarında ne kadar da çok buluşmuştuk hamza ile.
Ne yıllarımız geçmişti beraber
Vaybe diyerek iç geçirdim.
Hepsi yalan mı oldu şimdi?
Her aşk bir gün biter derlerken doğru mu söylüyor lar dı yani şairler?
"Eyşan!"
Gelen ses ile düşüncelerim den sıyrılıp sesin nerden geldiğine baktım. Arkamı döndüğümde gördüğüm kişi elbette ki cihattı.
Bu çocuk ile heryerde karşılaşmak zorundamıydım ya?
"Bi nefes aldırmıyorsunuz cihat bey!" Dedim resmice..

"Sonunda buldum seni bütün köyü talan ettim napıyorsun burada" dedi sanki beni hiç duymamış gibi yaparak.

"Niye beni arıyosun ki sen?" Dedim sinirli bi şekilde. Bu çocuğa katlanamıyordum. Önce babamın beni rahat bırakmaması sonra da hayatıma iğrenç bir zamanda dahil olan şu çocuk gerçekten deli oluyordum.

"Cevap bile vermeden bindin gittin Merak ettim seni eyşan!" Dedi
Hazır cevap bir şekilde hiç düşünmeden devam ettim sözüme;

"Ben seni nasıl merak etmiyorsam, sende beni merak etmeyeceksin cihat!"

Dedim sinirli ve korkusuzca...
Ona hesap vermek zorunda değildim. O benim hiç bir şeyim değil di.  Bana bu kadar karışması beni bu kadar sahiplenmesi sinirimi bozuyordu.

"Sadece seni düşündüğüm için merak ettim eyşan kusura bakma bidaha etmem" dedi cihat kırılmışcasına.. üzgün çıkan sesinden kalbini kırdığım anlaşılıyordu. Ama kendime bi söz vermiştim bundan sonra erkeklere acımak yok diye.

"Aynen etme!" Dedim tekrar sert bi şekilde.
Arkamda bir çift nemli göz bırakarak yürümeye başladım.
'Hayatım boyunca bana kimse acımadı bende acımayacağım. a
Artık sus pus eyşan yok! Lafsa laf! Cevapsa cevap! küfürse küfür!
Susmayacağım....'

.....................

Evet canlar uzun bi aradan sonra kısa bir bölüm ile döndüm aslında silmiştim wattpaddi yazmayacaktım bugün bi indiriyim bakıyım ne kadar okunma olmuş diye baktım ve aranizda yorum yapıp yeni bölüm isteyen okurlarım için kısa bir bölüm yazmaya karar verdim.
Bide kısa bir açıklamam var
Arkadaşlar hikaye gerçek bir hayattan ESİNLENMİŞTİR
her yerini gerçek hayatta olan gibi yazamam çünkü insan 50 senelik bir yaşantısının her kısmını çok iyi hatırlayamaz ve replikler tamamen ben yazıyorum bana hayatını anlattı bende ondan esinlenerek bunu yazmaya karar verdim. Devam edip etmemem size bağlı eğer beğeniyorsanız yorum ile bildirirseniz çok sevinirim ve hikayenin gidişatı ile ilgili ne düşünüyorsunuz merak ediyorum yorumların hepsine cevap vereceğim sormak istedikleriniz varsa sorabilirsiniz.

Iyi okumalar dostlar... 😍