Merhaba Arkadaşlar ;
Umarım severek okuyacağınız bir bölüm olur.
İyi okumalar...
Geçen Bölüm ;
Yorgunluktan ölmek üzere olan bedenimin ihtiyacı olan tek şey uykuydu. Evimin önünde indim. Kapıya doğru yöneldim. Çantamda duran anahtarımı ararken arkamda tanıdık bir ses duydum.
"Şebnem"
Arkamı döndüğümde Selim ile karşılaştım. Hayal gördüğümü düşünerek gözlerimi kıpraştırdım ama buradaydı işte karşımdaydı.
"Selim!!"
..............
Yazarın ağzından;
"Selim senin burada ne işin var ?"
"Şebnem seninle konuşmam gerekiyor."
"Ne konuşmasından bahsediyorsun bee sen ! Hangi yüzle hala karşıma çıkıyorsun? Çek git buradan düşüp kalktığın kızın yanına git!"
"Şebnem lütfen bir dakika dinler misin beni ? "
"Bana bak Selim eğer gitmezsen avazımın çıktığı kadar bağırırım. Polisi ararım içeri attırırım seni. "
"Şebnem neler söylüyorsun bu kadar kin bu kadar nefret neden?"
Selim hem konuşuyor hemde her söylediği sözde bir adım daha yaklaşıyordu Şebneme.
"Bir de soruyor musun be? Biliyor musun ben seni adam sanmıştım Selim. Sana olan sevgimin bedelini neyle ödediğimi tahmin bile edemezsin! Bana doğrudan ve dolaylı olarak yaşattığın acıları inan bilemezsin. Şimdi defol git!"
"Şebnem lütfen beni dinle. O mesajı ben sana atmadım. Bana yazdığından bile haberim yoktu. Yasemin almış telefonumu o yazmış."
"Umrumda değil Selim defol git dedim sana! İsterse Yasemin yazmamış olsun ne fark eder ki. O gün sen o kızla birlikte olmadın mı ?"
Sahi bu sorunun cevabını Selimde bilmiyordu. O güne dair hatırladığı her kare hep kesik kesikti. Birbirinden alakasız sahneleri birleştirmekte zorlanıyordu.
Olmadım diyemezdi. Emin değildi verecek cevabı yoktu.
"Biliyor musun Selim susmakta bir cevaptır aslında ben cevabımı çok iyi bir şekilde aldım. Lan ben seni adam sandım, güvendim ben sana sevdim ben seni. Daha yüzünü görmeden kalbime dokundun sen ADAM dedim sana çünkü biliyordum bu dünyada onlardan çok az kaldı. Biride sendin ama değilmissin. Senin yüzünden be.. ben ka.. kat.. "
Devamını getiremedi Şebnem. Evet katildi, Burağın katiliydi. Sözleriyle öldürmüştü onu.
"Ne Şebnem benim yüzümden ne ?"
"Burak öldü!!!"
Şebnem için söz bitmişti. Avazı çıktığı kadar bağırmıştı. Olduğu yerde çöktü hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Selim ne diyeceğini bilemiyordu. Burağı hiç sevmiyordu ,sevdiği kadını çalmıştı ondan ama ölüm çok, çok farklıydı. Böyle gencecik birinin ölmesine çok üzülmüştü. Şebnemi çaresizce ağlarken gördükçe içi dahada kahroluyordu. Ne kadar çok sevmiş Burağı...
Sevecek tabi dedi içinden sevmese neden onu tercih etsin ki ?
Daha fazla ağlamasına dayanamadı.
"Şebnem lütfen kalk!"
Hareket etmiyor Selim konuştukça daha çok ağlıyordu.
"Pekala hanımefendi bunu sen istedin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKIN SANAL HALİ
Romance"Aşk bile bile ateşe yürümekmiş değil mi Şebnem. Sonunu görmediğin bir yolda bir ışık bulurum diye rastgele karanlığın içinde yürümekmiş. Yalnızsan aşk tek kişiliktir. Biri hayatına girdiğinde cümleye dönüşür. Sen benim cümlemdin ama yarım kaldık ta...
