Rosalia.

Κεφαλαιο 4ο.

"Σε προειδοποίησα να μην μεθύσεις. Με παρακουσες για μια ακόμη φορα. Οπως πάντα κανεις", ψιθυριζει στο αυτι μου ενω νιώθω τα γυμνασμενα χερια του να ταξιδευουν στο κορμί μου.

Ανατριχιάζω ενω ταυτοχρονα μου ξεφεύγει ενας αναστεναγμός.

"Δεν θα αλλάξω. Για κανεναν δεν θα άλλαζα μωρο μου. Πρέπει καποια στιγμη να το παρεις αποφαση νομιζω", γελαω γυρίζοντας το σωμα μου προκειμενου να βρισκόμαστε πλεον προσωπο με προσωπο.

"Δεν θελω να αλλάξεις. Η συμπεριφορά σου με εξιτάρει, με κανει να θελω να"

"Να τι Damien; ", τον προκαλώ εχοντας πλεον υψωμένο το αριστερό μου φρύδι, ενώ κατεβάζω σκόπιμα τις τιραντες της δαντελωτης μου μπλούζας, κάνοντας τη να πεσει στο πάτωμα.

"Να σε πηδήξω τοσο αγρια", σε κλάσματα του δευτερολέπτου με αρπάζει απο τη μεση με δύναμη και βυθιζόμαστε και οι δυο σε ένα καυτό φιλι.

Ενα φιλι γεμάτο πάθος και ενταση.

Διακόπτω εσκεμμένα το φιλι μας και βλεπω τις κόρες των ματιών του να εχουν φανερά διασταλει.

Εχω όρεξη να τον βασανισω λίγο. Να χαθώ στη μαγεία ενος παιχνιδιού.

Ερωτικού.

Ανοιξα τα ματια μου διαπλατα. Ολο το βραδυ αναμνήσεις με εμένα και τον Damien να κάνουμε ερωτα ειχαν κατακλεισει το μυαλο μου.

Παρατηρώ το δωματιο στο οποίο βρίσκομαι.

Μισο λεπτο.

Μου ειναι εντελως αγνωστο.

Εξετάζω τον χωρο προσπαθώντας να θυμηθώ τι εγινε χθες το βραδυ.

Να παρει ελπιζω να μην εκανα κατι που επρόκειτο να μετανιώσω!

Παρατηρώ το σωμα μου κανω απο το μεταξωτό σεντόνι.

Πολυ ομορφα. Ειμαι γυμνή.

Τυλιγω το σεντόνι με σκοπο να κρύψω τη γύμνια μου και σηκώνομαι απο το μαλακό μπορω να πω κρεβατι.

Τα ρουχα μου είναι διπλωμένα στην αλλη ακρη του, ενώ τιποτα δεν μαρτυρεί τα όργια που ισως εκανα εχθές το βραδυ εδω με καποιον.

Καποιον άγνωστο.

Προσπαθώ να θυμηθώ τη χθεσινη βραδια, αλλα το μονο που καταφέρνω ειναι να αισθανθώ πιο εντονα τον πονοκέφαλο που ειχα απο τη στιγμή που ξύπνησα.

Μαλιστα πρεπει να ειχα πιει κιολας.

Ψάχνοντας για το κινητό μου το βλέμμα μου επεσε πανω στο κομοδίνο στο οποιο βρισκόταν ενα τριανταφυλλο και ενα γραμμα.