Perfect [N.H]

Chapter 21

~Sometimes quiet is violent~

Anastasia's P.O.V

Με τα παιδιά έχω να μιλήσω πολύ καιρό...ακόμα και με τα κορίτσια.
Μετά από αυτό το περιστατικό έφυγα από το Λονδίνο και μένω για λίγο στον θείο μου στο Maryland. Έπρεπε να κάνω ένα διάλειμμα...από όλα.

Παρ'ολα αυτά δεν έχω σταματήσει να προπονούμαι για τον χορό. Ποτέ μου δεν θα έκανα ένα τόσο μεγάλο λάθος. Τελικά με τον Harry χώρισα. Τον έπιασα με άλλη στο κρεβάτι. Βέβαια δεν με πήραξε και τόσο. Ήμουν πολύ ψύχραιμη.

Συνέχισα να πηγαίνω χορό σε ένα κέντρο το οποίο κάνει και διαγωνισμούς. Είχα βγει σε αρκετούς  πρώτη. Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχισμένη. Τέλος πάντων. Γνώρισα μια κοπέλα η οποία φαίνεται πολύ καλή!! Μπορώ να πω ότι την εμπιστεύομαι πιο πολύ από τα άλλα κορίτσια. Δεν ξέρω γιατί απλά μου φέρνει αυτό το συναίσθημα εμπιστοσύνης και σιγουριάς. Την λένε Νία. Πάμε μαζί στο κέντρο χορού.

Καθόμουν στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση μέχρι να περάσει η ώρα για να πάω για χορό. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι με αποτέλεσμα να πεταχτώ διότι ήμουν λίγο αφηρημένη. Νόμιζα πως ήταν η Νία αλλά αποδείχτηκε ότι έκανα λάθος...

Α: Niall?

N: Αναστασία!! Συγγνώμη που σε ξάφνιασα απλά...μου έλειψες.

Α: Άαα...εεε, πέρνα μέσα.
Ν: ευχαριστώ.

Α: Οι άλλοι?

Ν: Έχουν μείνει στο Λονδίνο μόνος μου ήρθα.

Α:Μάλιστα...
Μπορούσα να διακρίνω ότι ήταν κουρασμένος αλλά και αγχωμένος...Η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά φορτισμένη.

Πριν φύγω από την Αγγλία μίλησα με την Αθήνα και της είπα ότι μάλλον ένιωθα κάτι για εκείνον. Και αυτός ήταν ένας λόγος που έφυγα. Ο λόγος που δεν θέλω να κάνω σχέση με έναν διάσημο, ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η λέξη, είναι γιατί όλοι θα νομίζουν πως τον θέλω μόνο για τα λεφτά του και για τίποτα άλλο. 
Κοιτούσα απέξω από το παράθυρο μέχρι που έβηξε και γύρισα να τον κοιτάξω. Με κοιτούσε πολύ βαθιά στα μάτια σαν να προσπαθούσε να καταλάβει τι σκεφτόμουν. Τα μάτια του είναι τόσο μπλε σαν του ωκεανού. Θα ήθελα τόσο πολύ να πνιγώ σε αυτές τις θάλασσες που καθρεφτίζουν τα μάτια του. Πλέον το έχω παραδεχτεί στον εαυτό μου ότι τον έχω ερωτευτεί αλλά δεν θα κάνω καμιά κίνηση. Και τον λόγο τον είπα ήδη. Ξαφνικά άνοιξε το στόμα του και είπε κάτι που με προβλημάτισε λίγο...

Ν: Μερικές φορές η ησυχία είναι βίαιη...

Α: Δεν ξέρω τι να πω...

Ν: Μην πεις τίποτα...

...ήρθε και ένωσε τα χείλη μας...