Meant To Be

Chapter 1 - Lesson Learned

Gwen's POV

"Gwen!" lumingon ako kung saan nanggaling ang boses nung sumigaw. Lumingon ako sa likod at nandun si Luke, na hingal na hingal.

"Hi Babe! Tara, uwi na tayo?" wika ni Luke nang makalapit na sa akin at kinuha ang backpack ko at binuhat niya.

Hay nako, napakasweet talaga netong boyfriend ko.

"Ok, let's go!" sagot ko at naglakad na kami palabas ng school gate.

Habang naglalakad, nagsalita siya.

"Babe, anong gusto mong kainin? Meryenda na lang muna tayo, you want?" he asked.

Napaisip ako, wala namang assignment or projects kaya sige pumayag na lang din ako.

"Sige, ikaw na bahala kung saan." sagot ko.

Tapos. Doon na pala magtatapos ang lahat. Doon na pala siya mawawala sa buhay ko. Ang araw bago ang aming First Monthsary, he broke up with me throught just a fucking text. At anong nakalagay sa pesteng text na yon? Eto.

Gwen,

I don't want to hurt you or to do something that is not necessary for you. Its okay if your friends blame me about this shitty thing. I gave all the responsibility and the chances to do a part as your "M.U. bf".
But then idk why and where are the parts where our relationship lose the sweetness and eagerness to do our parts.
Hmmm.. I became cold, you became cold. We both. I dont underestimate your age, i understand your part as a 13 yr old girl. I can realize that in that age, it can't handle a real and pure LOVE. As the short mean, "CRUSH".
I fell in love with you and you know whats the reason. I love you. and idk how you love me the way you do.
So i thought that you've known our situation, IS TO STOP THIS.
Im sorry for my coward attitudes. Sorry. And thanks for all the concerns and love.
Everything has a end with a proper reason. Ours is valid. Hope you understand. Im sorry.
Yes! We will still be friends for Volleyball. But not the active way you like.
Sorry. And bye.

Oh diba. Nang dahil lang sa hindi ko siya namessage ng isang araw?! Napakababaw. Siguro, nagsasawa na rin siya. Ayos lang, hindi lang naman siya ang lalaki sa mundo. Kaya ko 'to. Ako pa, tss.

"Bes! So ano di ka na ba gagalaw diyan? Buhay ka pa ba bes?! Kanina ka pa namin tinatawag! Iniisip mo na naman si Luke. Pabayaan mo na yun bes! Move on!" sigaw ng kaibigan kong si Nicole.

Di ko napansin na kanina pa pala ako tulala dahil sa kakaisip pa rin kay Luke. Ayoko na! Magsisimula ako muli. Hindi lang dahil dito ay magkakaganito na ako. Pake ko doon sa Luke na yun? Walang hiya yon! ARGHHH!!!!

Bigla na lang akong bumaba ng sasakyan at dumiretso sa isang bench at nagpahangin.

Nang mag ring ang bell, sakto namang dumating sina Nicole, Ingrid, at Bernadette.

Tumayo ako sa harapan nila at sumigaw. "LET'S GO GIRLS!"

At parang nag slow motion ang lahat habang naglalakad kami because all eyes on us. Huh! Kami na ata ang pinakamagaganda dito. Madaming ngumingiti sa amin but we just ignore them. Syempre, pacool kid muna tayo. Kunyare famous. HAHAHAHAHA.

After ng class, dumiretso kaming canteen. On the way canteen, may nakita kaming magandang wall. So, we took a picture! YIE! Para may mapost sa instagram bes. ;)

Pinipicturan ko si Bernadette, at humahanap ako ng magandang anggulo. Jusko, ang hirap naman! Umaatras ako hanggang sa may nabangga na ata ako. Napatingin ako sa mga kaibigan ko, nanlaki ang mga mata nila.

Why? Sino ba 'tong lalaki na 'to? He's just a normal guy lang naman. Wala na akong nagawa kundi ang mag-sorry. Attitude bes.
"Sorry. Hindi ko sinasadya."

He smirked and said, "Bakit ba kasi kayo nagphophotoshoot dito? School 'to okay? And please, check out your way. Baka mamaya hindi ako ang mabangga, pwede si Dean." and he walked out.

Sht!! Nakakahiyaaaa! Ayoko naaaaa! Lamunin na ako ng lupa pleaseeeeeee. Bullsht!

Bigla bigla na lang akong umalis at hindi na lumingon pa. I'm dead.

~~~~~~~

End of Chapter1! Hoped you like it! Read, Comment, Vote and be a Fan.