İYİLİK MELEKLERİ

39 - bölūm

2 - Yıl sonra
ÖZET
Vucuduma  iki kurşun
İsabet etmişti  Ölūm'den   Kurtulduğum için Kendimi   çok şanslı Hissediyordum 
Çūnkū ölūp ölūp Dirilmişim. Tam olarak   Kendime gelebilmem  iki Yıl sūrdū.

Anna sevgili Eşim canım
Herşeyim hakkını hiç bir  Zaman ödeyemem   
Bir an beni yalnız Bırakmayarak benim Hayatta kalmama  ve Hayata yeniden Tutunmama benimle Birlikte   inanılmaz Bir Mucadele  vermişti    ben Komada kaldığım Zamanlarda can Çekişirken onun  Duaları'nı  ve varlığını Hissedebiliyordum.     Yirmi gūn  kadar yoğun  Bakımda kaldıktan sonra
iki ciddi Ameliyat Geçirmişim  meslek Arkadaşlarım Doktor'lar
Özveri ile   Yaşamam    için Ellerinden gelen herşeyi  Yapmışlar ve  beni  hayata Tekrar döndūrmūşler. 
Onlara  bunun  için  ve Beni yeniden Aile'me Kavuşturdukları için Hayatım boyunca borçlu
kalacağım.   
Can dostum Arkadaşım
Bora oda   yaşıyordu  Kendime geldiğimde Bora'yı görūnce Gözlerimden
Dökūlen yaşlara engel
Olamıyordum bunlar
Sevinç   gözyaşlarıydı.
 Vurulma anımızdan itibaren
Neler oldu neler
Yaşadım Anna'dan  
Öğreniyordum.
Bora'yı  ve beni vuran
Şahıs 17 - yıl hapis Cezasına çarptrılmış
Kūçūk Çiğdem Ailesine
Kavuşmuş Bana isabet Eden Kurşunlardan  biri
Kalbimin  hemen  yanına
Diğer Kurşun  ise
Karın  boşluğuma isabet Etmişti.  Bu konuda Bora benden daha şanslı idi Arkadaşım adına çok Sevinmiştim onu Sağlıklı Görmek  beni çok Mutlu  etmişti.   Bora İki Kurşun da Bora'ya  biri Bacağına diğeride Omuzuna isabet etmişti.    Arka arkaya Yapılan Ameliyat'lardan  Sonra   Kendime Gelebilmem Aylar  Sūrmūş  Sonunda birgūn Gözlerimi Açtığımda  bir Hemşire'nin Nabzımı Kontrol ettiğini Görūnce Elimi kımıldattım
Hemşire koşarak odadan Dışarıya çıktı. Anna Kapı Önūnde bekliyordu  Koşarak  yanıma geldi Elimi tuttu  burdayım Aşkım Şūkūrler olsun diyor. Ben ona cevap Veremiyordum Anna'ýı Gördūğūm an ona Sarılmak Onu koklamak İstiyordum ama hareket  Edemiyordum.       Sonra Doktorlar geldi kendimi Daha  iyi hissediyordum. Söylenenleri duyabiliyor
   Ve anlıyordum. iki gūn  Sonra beni  yoğun  bakım Odasından çıkardılar.   Anna bana merak ettiğim Ne  varsa anlatıyordu.  Kendimi iyi  Hissediyordum ama yinede         
Birşeylerin ters gittiğini Anlamam uzun
Sūrmemişti  Ayak'larımı Hareket ettiremiyor   Belden Aşağımı   Hissetmiyordum. Anna
Anna Ayak'larımı Hissetmiyordum dedim
Anna beni Sakinleştirmeye  çalışıyor
Bir yandanda hıçkırarak
Ağlıyordu herşeyi biliyordu.    Sonra Antonyo İçeriye geldi   Elimi  Tutuyor neler olduģunu Sorsamda sorularıma Cevap alamıyordum
Taki beni Ameliyat Eden Doktor'lar odaya gelene  kadar. Onlardan   Durumum  hakkında açık  Konuşmalarını istedim. Benim Doktor olduğumu Biliyorlardı.  Kıdemli olanı PR Doçent Dr. İlker Semerci İnğiliz'ceyi  çok İyi konuşuyordu. Bay Sebastiyan diye başladı
Sizin için Elimizden Gelenin en  iyisini   Hertūrlū ve  herşeyi yaptık
Sizinle açık konuşacağım
Ayağa kalkmanız çokzor Hatta mucuze dedi şu an Hayatta olmanız   bile mucize dedi.
Yani birdaha Yūriyemiyecekmiyim dedim.?          
Bunun için çok ūzgūnūm Dedi Ama yinede Tanrı'dan ūmūdimizi Kesemeyiz. Bayan Keysi Bora herkes gelmeye  Başlamıştı. Neyapacağımı
Bilmiyor etrafa boş boş Bakıyordum. Bayan Keysi Sakin ol Sebastiyan bizler Seninde yanındayız   seni Amerika'ya götūrecegiz
   En iyi Doktor'larla Görūştūm bizi bekliyorlar Sen hiç merak etme dedi.  On beş   gūn daha Hastahane'de   kaldıktan Sonra Amerika'ya gittik Birazda olsa umutluydum Yūrūyeceğimden 
Fakat Doktor'lar   benimle Aylarca uğraştı ama ne   Yapsalarda Fayda etmiyor Ve ben Tekerlek'li Sandalye'ye mahkum Olmuştum.
Çaresizce Mexica'ya  dönmūştūk. 
  Hava alanında bizleri
Karşılamak için çoksayıda
İnsan gelmişti bu beni çok Duygulandırmıştı.  
Benim için çok gūzelşeyler
Söylūyorlar kucağım Çiçeklerle  dolmuştu.
Eve vardığımızda Babam
Marianna ve çocuklar bizi bekliyorlardı.   Çocuklarıma kocaman
Sarıldım ve onları Bırakmak istemiyordum
Bir yıl oluyordu Çocuklarımı  görmeyeli
İkizler yūrūmeye Başlamışlar ama beni Unutmuşlardı.  
 
Gūnler su  gibi Akar iken  
 Ben bu durumu Kabullenmiş gibi Görūnūyor kimseye Birşeyler belli  Etmiyordum ama içimde  Yanan Ateş hiç sönmūyor             İçime içime Ağlıyordum.        
 
Artık gerçekten mucadele Edecek
Gūcūm kalmamış ve Anna'ya  daha fazla yūk olmak istemiyordum 
Nasıl baş edeceğimi bilmiyor geceleri Uyuyamıyor  Aklıma kötū
Şeyler geliyor ve Kendime Engel olamayacağımdan korkuyordum.  
Böyle gūnlerden  birgūn
Kafama takmış canıma
Kıyacaktım herşeyi planlamıştım herkes
Uyuyor ben Anna'ya ve  
Antonyo'ya bir mekyup yazdım.