İYİLİK MELEKLERİ

42 - bölūm

Hayatımı yeniden
Kazanmıştım
her geçen  gūn  gūçleniyor  yeni  bir  Saya açıyordum kendime yūrūme duygusu beni çok heyecanlandrıyordu.  Anna'nın söyledikleri aklımdan hiç çıkmıyordu
evet Tekerlekli sandalyeden kurtulmanın vakti gelmişti  bunun için savaşmalıydım   ve o Sabah  kendimi zorladım
kimsenin yardımı olmadan Ayaklarımı  kaldırmadan iki ūç adım hareket ettirdim yere dūşmedim Anna odaya geldiğinde   beni görūnce.
Aman Tanrım Aşkım sakın durma devam et   hadi  lūtfen Sebastiyan devamet.   Bir yandanda göz yaşları yanağından 
sūzūlūyor onlara aldırmıyor  iki eli  yanağında uvuçlarının yaşla  dolduğunu görūyordum.  Sonra Anne'sine  seslendi ama bu  normal bir  seslenişdeyildi avazı çıktığı kadar bağırıyordu   Anneèeeee. Marianna Anne koşarak geldi arkasına Babam  ve çocuklar. Anna hem ağlıyor hem gūlūyordu.
Anne Sebastiyan yūrūyor
kendi  kendine yūrūyor.
Ama benim ayakta duracak halim  kalmamıştı Sallanıyordum Babam  son anda tutmuştu beni.  
Anna Tekerlekli sandalyeyi getiriyordu.
Anna'ya hayır Aşkım dedim onu istemiyorum herkes şaşırdı çūnkū henūz yūrūyemiyordum
peki nasıl olacaktı.         
   Sallanıyordum  ayaklarımda çok  ağrıyor ama  yinede
hayır dedim. Baba'mdan beni Arabaya götūrmesini   istedim.

  Bir kolumdan  Babam bir
kolumdanda  Anna tuttu
Ayaklarım çok acıyordu inanılmaz bir acı 
yere sūrte sūrte Arabaya vardım  Havuza gidiyorduk kesinlikle bu
terapi bana çok iyi gelmişti. Anna Antonyo'ya   gelişmeleri an ve an anlatıyordu.  Havuzda kendi başıma yūzebiliyordum ve ayaklarımı yavaş yavaş
kullanabiliyordum.   
Anna yanımdan ayrılmıyor benim ile beraber yūzūyordu. Antonyo 
Boralar ve Erdinç
lerde beni görmeye geldi 
 herkes  bir an önce iyileşmemi istiyordu
tabiki ben herkesten daha çok istiyordum. Yarın  14 Şubat sevgililer gūnū Bora Antonyo ve Erdinç Aramızda konuşarak   bayanlara gūzel  bir gūn yaşatalım istedik ama bu sadace gūzel birgūn deyil
aynı zamanda çok özel birgūn olsun istedik.
Herkes aynı fikirde idi. 
O gūn geceye çok özel hazırlandık bayanlar her biri birbirinden  gūzel  göz kamaştırıyorlardı tabiki içlerinde biri farklı
parlıyordu Anna !!!! içindeki  parlaklık būtūn Mexica'yı aydınlatıyordu.    onsuz nefes alamazdım.
  O gece gerçektende unutulmaz bir  gece olmuş ben hayatımda ilk defa sarhoş olmuştum mutluluk sarhoşu.    

    Bayan Keysi  çocuklar  bizim   
  gitme  vaktimiz  geldi dedi. Bir hafta  su gibi geçmişti.
Ben ara vermeden yūrūyebilmek için hergūn havuza  gidiyor  Bacaklarımı ve Adımlarımı  biraz daha uzağa yūrūyebilmek için
zorluyordum. 
Aradan beş  ay geçmişti
Aylardan Temmuz Hastahanede ofisimde
hasta raporlarını inceliyordum  içeriye bir kız çocuğu girdi ağlıyordu
Anne'sini arıyordu Anne
diyerek odadan koşarak çıktı çok korkmuş görūnūyordu arkasından gittim koridorda gözden kayboldu bu arada ben
hem bacaklarıma bakıyor hemde kūçūk kız çocuğunu arıyordum
yūrūdūğūmūn farkında idim  normal insanlar  gibi yūrūyebiliyordum  sonunda oldu başarmıştım Hemşire arkadaşlardan biri kūçūk kızı bulmuş
Anne'sine götūrūyordu
Annesi Ameliyat olmuş
durumu çok iyi görūnūyordu  biraz sohbet ettik adı Maya benim yūrūmeme neden olmuştu  Maya dokuz yaşında Anne'si ile başbaşa bırakıp tekrar
odama döndūm beni he men hemen   herkes  
tanıyordu iyileşmeme kimi gözyaşı ile seviniyor kimi el  sallıyor kimileride kutlamak için odamın
önūnde kuyruklar oluşturuyordu.     
   Akşam oluyordu Anna
gelmek ūzere idi ben yerimde duramıyor durmadan yūrūyordum
bu duyguyu anlatmak
gerçekten çok zordu
bir mucize gerçek olmuştu.  Sabırsızlıkla Anna'yı bekliyordum Anna bana Telefon açtı
ve Aşkım seni Antonyo
alacak  dedi Fabrikada biraz yoğunluk olduğunu söylūyordu. Antonyo haberi öğrenmiş nefes nefese yanıma  gelmişti.  koşarak ona sarıldım
beni havaya kaldırıyor
sevincini odadaki herkesi kucaklayarak gösteriyordu  Anna biliyormu dedi.  Hayır bilmiyor hadi  Anna'ya götūr beni dedim. Antonyo'ya önce Sen Fabrika'ya  gir  ben arkandan gelirim dedim.  Antonyo bağırıyor çılğınlar gibi seviniyordu.    Fabrika'ya varmıştık
Antonyo içeriye girdi.
Anna.!!!!!!!!!!!