Wolfblood

-1-

Zuchtend laat Kylie haar boog zakken. Normaal jaagt ze gewoon met haar klauwen, maar dit bos is te dicht bij het menselijk kamp.
Voorzichtig nadert ze het geraakte hert en haalt haar dolk tevoorschijn.
Tsjak.
Ze trekt haar dolk uit de borst en schuift hem terug in de schede.
'Zo hertje, jij gaat mooi met mij mee.', fluistert ze terwijl ze het hert oppakt en naar haar dorp terugkeert.
Eenmaal door de poort heen komt een jongen van zestien op haar afgelopen.
'Kylie! Je weet wat mam zei! Niet jagen in het mensenbos.', wijst de bruinharige jongen haar.
Ze rolt met haar ogen.
'Ja tuurlijk joh. Net als dat we geen schapen mogen stelen.'
Ze vind het echt belachelijk. Waarom zou ze geen schapen mogen stelen? Als ze honger heeft, moet ze eten. En de volwassenen doen het zelf ook, dus waarom zou zij het niet mogen?
'Dat mag ook niet!',zucht de jongen, waarna hij hoofdschuddend wegloopt.
'Ooit brengt ze ons nog eens allemaal in gevaar.',hoort Kylie hem nog geërgerd mompelen.
Dan maar naar huis,denkt ze bij zichzelf.
Ze loopt de brug over en ziet drie wolfbloods over elkaar heen en weer springen. De pups vermaken zich zo!
Ze kijkt minochtoon toe. Helaas is die tijd voor haar voorbij.
Ze gaat het huis binnen en sluipt zo stil mogelijk door de woonkamer.
'Kylie? Ben jij dat?',hoort ze haar moeder vragen.
Ze bijt zacht op haar lip terwijl ze haar adem gespannen inhoud.
Als ik stil blijf denkt ze misschien dat het niets was. Haar moeder is al wat ouder, maar helaas is haar reukzin nog hetzelfde.
Ze hoort haar moeders lichte voetstappen halt houden op een halve meter van haar.
Tik, tik, tik.
Het geluid van haar tikkende voeten weergalmen door de woonkamer en Kylie bereidt zich voor op een uithaal.
Pats.
Ze voelt hoe haar hoofd wat naar achter schokt door de kracht van haar moeders slag.
'Verdomme Kylie! Hoe vaak moet ik nu nog zeggen dat je niet mag gaan jagen in het mensenbos? Kind, luister jij wel? En hoe zie je eruit!',haar woede lijkt kalmer te worden want ze haalt haar hand langs mijn kaak.
'Ga het verzorgen in de badkamer en maak je klaar. De toespraak kan elk moment beginnen.'
Kylie haalt haar hand langs haar bonkende wang en voelt bloed. Haar moeder was dus écht kwaad.
Ze stapt de badkamer in en bekijkt de schram op haar wang.
Ze haalt nooit uit met haar klauwen, alleen als ze echt kwaad is.
Ze zucht en gaat met een vochtige doekje over de huid. Zodra de wond schoon is trekt hij samen en een paar seconden later zie je er niks meer van.
'Waarom moet ik persé volwassen worden? Ik haat het.',mompelt ze zacht, waarna ze haar kamer binnenstapt.
Ze trekt haar witte kast open en laat haar hand langs de jurkjes glijden. Allemaal strak en ongemakkelijk.
Waarom kan ik niet gewoon een broek aan?,vraagt ze aan zichzelf, waarna ze een bloedrood jurkje uit de kast haalt. Het heeft een mooie cut-in en als Kylie eerlijk is, vind ze het eigenlijk nog een mooi kleedje. Het zit het lekkerst van al haar jurken en heeft geen diepe decolette.
Ze trekt het aan en haalt nog eens een hand door haar haren.
'Doe ze in een dot, en doe die mooie ketting aan.'
Ze schrikt en knikt naar haar moeder die in de deuropening staat.
'Mam, waarom eigenlijk al deze heisa? Omdat de Alfa komt?'
Haar moeder knikt en gaat achter haar staan.
'Ja meid, dus hou je je kalm?',vraagt ze terwijl ze een haarlok door haar vingers laat glijden.
'Kan jij deze aandoen voor mij mam?',vraagt Kylie, waarna ze het amulet aan haar moeder geeft.
Ze knikt en zucht.
'Je vader is meegeweest op de jacht in de Onbekende bossen,' begint Kylie's moeder en Kylie knikt dat ze verder kan.
'Hij vertelt dat er 4 mannen vermoord zijn.'
'Wat? Weeral? Maar mam wie doet die dingen?',vraagt Kylie geschokt. Wat als het haar vader was geweest?
'Weet de Alfa hier dan niks van? Hij mag dat toch niet zomaar laten gebeuren!',schreeuwt ze nu kwaad door het huis. Ze trekt zich los van de stoel en stampvoet naar beneden zonder te wachten op een antwoord.
'Kylie! Blijf hier! We moeten zo meteen vertrekken naar de toespraak!', roept haar moeder haar nog na, maar ze is de deur al uitgestapt. Ze gooit de deur met een klap dicht en ademt de frisse avondlucht in om kalm te worden.
'Jongedame, terug naar binnen, nu!',roept Kylie's moeder nu door de deuropening.
'Mam, ik ben terug voor de toespraak. Beloofd.'
En ze was weg. Verbaast stond haar moeder in de deuropening.
Hoe moet ik dat kind nu ooit deftig gaan opvoeden,denkt ze bij zichzelf, waarna ze naar binnenstapt en doorkrijgt dat ze nu moet vertrouwen op de stiptheid van haar dochter.

Ondertussen wordt alles klaargezet in de zaal van de toespraak.
'Maxus, regel de stoelen!', roept Klint, de handlanger van de Alfa naar zijn werkvolk. Een jonge wolf draait zijn hoofd en grolt naar hem.
'Wat? Hoezo is hij er niet?',roept Klint kwaad. De wolf buigt zijn kop als teken dat hij het niet weet en neemt een nieuwe stoel tussen zijn bek.
Kent wijst geërgerd een andere werker aan en loopt dan richting de suite. Hij is de enige die daar mag komen en dan nog moet hij eerst kloppen.
'Almachtige Alfa, laat u mij binnen als het u dient?',vraagt Kent. De Alfa zucht en de deur wordt van het slot gedraait.
'Wat Kent.',snauwt hij. Kent lijkt het al gewoon te zijn want hij begint gewoon te vertellen.
'Maxus is afwezig, maar de stoelen staan allemaal klaar. Heeft u zich al klaar gemaakt mijn Alfa?'
Miron grolt boos en antwoord:'Waar moei jij je mee Kent? Ik ben klaar als ik klaar wil zijn en niet vroeger of later!'
De deur wordt met een klap op de neus van Kent dicht gegooit en Miron besluit dan toch maar om zich klaar te gaan maken.
Kent rolt met zijn ogen en gaat op zijn plaats in de zaal gaan zitten. Helemaal achteraan dus.
De mensen beginnen al binnen te stromen en de stoelen raken steeds meer bezet.
Miron komt op en hij huilt als teken dat iedereen stil moet zijn. Direct valt de zaal stil en kijkt iedereen naar hem. Kent kijkt rustig rond en ziet een vrouw vooraan onrustig heen en weer kijken.
Dan vliegen de deuren open.
_________________________________
Hey peepss😍
Jaja! Dit is mijn tweede boek! Ik hoop zooooo hard dat jullie hem leuk vinden! Dit is een totaal andere stijl van schrijven dan mijn ander boek maar ik hoop dat het meevalt. (Voor de lezers die nieuw zijn, lees zeker eens mijn ander boek: Badboys can love, or not? En laat me zeker weten wat jullie ervan vinden!)
Veeeell liefde!
Mel