Wolfblood

-6-

'Je bedoeld dat mijn dochter dood is?'

In snel tempo rent Jalia naar de rand van het bos. Miron en Klint moeten zich haasten om haar bij te houden.
'Jalia wacht. Dat is een bevel.',beveelt de Alfa haar, voor ze haar eigen dood tegemoet loopt. Abrupt stopt ze. Miron moet bekennen dat hij het nog steeds vreemd vind om wolven die ouder zijn dan hem te bevelen.
'U ...u snapt het niet... dat-dat is mijn dochter!',stottert ze. Miron legt zijn hand op haar schouder.
'Het bos is gevaarlijk. U bewijst uw dochter geen dienst door nu als een bezetene het bos in te rennen en zelf om te komen. Als u gaat, wat waarschijnlijk het geval zal zijn, dan gaan wij mee.',brengt hij haar terug bij zinnen. Verslagen door zijn wijze woorden knikt ze. Klint legt een hand op haar schouder. Met zen drieën gaan ze het bos in.
'We moeten samen blijven, dat is het belangrijkste. We weten niet wat hier aanwezig is.'
In cirkelformatie stappen ze over het pad dat door het bos leid. Als ze bij een splitsing zijn gaan ze rechts af.
De open plek is niet ver meer, maar de spanning neemt toe. Geen van de drie durft een woord te zeggen, bang dat ze dat wat hier rondloopt lokken en zo hun dood tegemoet gaan.
'W-wat...dat k-kan niet.', staotterd Klint, wijzend naar de open plek die nu opdoemd voor hun neus, zonder teken van leven.
'Waar is het meisje?',vraagt Miron nu. Het komt niet vaak voor dat Klint stotterd, waardoor hij zeker weet dat dit helemaal tegen zijn verwachting was. Voorzichtig ze Miron een stap vooruit, het hoge gras in van de opzn plek.
'Ze kan niet ver zijn.',zegt hij bedenkelijk.
Plots galmt een ijzingwekkende kreet over de open plek en Klint en Jalia zien nog net hoe hun Alfa tegen de grond wordt geslagen door een plotselinge schim.
'Alfa!',gilt Jalia waarna ze allebei op hun leider aflopen die nu in gevecht is met een...wolf?
Jalia verstijfd.
'D-dat is mijn d-dochter.'
De wolf schart naar het gezicht van Miron en bijt om te doden.
Miron is oik in een wolf getransformeert en probeert haar nu van zich af te krijgen.
'Hou haar poten vast!',roept hij voor Kylie hem  probeert te bijten in zijn poot. Hij kan niet anders dan haar wegslingeren, anders heeft hij kans dat hij haar ernstig verwond.
Klînt en Jalia rennen op haar af en storten zich op haar terwijl Miron langzaam rechtkomt. Als de wolf weer terugtransformeert ziet hij duidelijk dat zij het meisje is van de bijeenkomst.
'Waarom valt ze me aan?',vraagt hij aan Jalia. Hij komt dichter en Kylie begint weer te grommen.
'Ik w-weet het niet', stottert Jalia waarna ze zich tot Kylie richt.
'Kylie? Wat doe je?',vraagt ze zacht, bijna bang om aangevallen te worden door haar eigen dochter. Kylie kijkt op en Jalia schrikt.
Haar ogen zijn zwart, al het kleur is uit haar ogen en het lijkt of haar pupillen alles in beslag nemen.
Jalia deinst achteruit.
'D-dat is mijn dochter n-niet.'
'Wat? Hoe bedoel je?',vraagt Klint verbaast. Miron staat verbazingwekkend rustig tussen de twee in. Te rustig.
'We nemen haar mee naar het dorp. Dat is haar enige redding.',stelt hij voor.
Klint en Jalia nemen haar bij haar armen en zo slepen ze haar naar het dorp terug.
-
'Ze kon hem niet doden, hij is te sterk.'
'Ze moet gewoon dichterbij zien te komen. Eenmaal dicht genoeg hoeft ze hem maar te verpletteren en we zijn van hem af.',beantwoordt de tovenaar de schimmige figuur die aan het koude, uitgedoofde haardvuur staat. De lange zwarte mantel bedekt zijn lichaam tot de enkels en enkel twee paar groene ogen zijn zichtbaar. Zijn contactpersoon.
'We moeten zorgen dat ze door hem bewaakt wordt. Alleen dan kan ze dicht genoeg blijven.', zijn stem galmt door de ruimte en laat de muren trillen en de meubelen schreeuwen. Zijn kracht is weerzinwekkend, denkt de tovenaar, als ik die in mijn macht krijg...
'Dat gaat niet gebeuren.' De schim maakt zich los van de schouw en stapt richting de tovenaar.
'We hebben een deal, als u dat maar niet vergeet. Het niet houden aan de regels zou u zwaar te verduren komen te staan.'
De tovenaar wou niet stilstaan bij het feit dat de schim zojuist zijn gedachten las, één van de machtigste spreuken en kunsten die er bestaan. Hij had niet zomaar te maken met één of ander zevertje die niks voorstelde, nee, hij had zo het gevoel dat dit wel eens één van zijn machtigste bondgenoten kon worden.
Hij was er vrijwel zeker van:
Deze keer zou hij niet verliezen.
_
'Verdorie! We gaan haar neer moeten slaan!'
Miron zucht als hij Kylie haar handen sterker achter haar rug duwt. Het gras hangt overal aan zijn kleren en bruine aarde vlekken sieren zijn wit t-shirt.
'Hou haar vast, dan kan ik haar slaan met een tak.',antwoordt Kent terwijl zijn ogen het padje dat naar het dorp leidt, afspeuren.
Kylie gromt hard als Jalia haar armen overneemt en Kent en tak zoekt. Ze probeert te transformeren naar haar wolf, maar gelukkig belemmert de Alfa dit op tijd. Jalia en Miron drukken haar tegen de grond terwijl Kent de grote tak boven haar hoofd houdt.
'I-is dit wel zo'n goed idee? Ik wil n-niet dat er iets met haar gebeurt. Ze blijft mijn dochter!', stottert Jalia door de gedachte dat haar dochter elk moment neer geslagen kan worden.
'Nee, ze is zichzelf niet. We hebben maar één kans, als we het nu niet doen gaat het nooit lukken.'
Miron klinkt kalm en beheerst, al voelt hij vanbinnen een tweestrijd.
Hij knikt naar Kent, die de tak boven zijn hoofd hijst om te slaan.
Plots houdt Kylie op met tegenstribbelen. Miron stopt Kent.
'Wacht, er klopt iets niet.'
Kylie's levenloze lichaam valt in elkaar op de grond. Met en bonk raakt haar hoofd het gras en haar handen vallen slap naast haar lichaam. Jalia schrikt op.
'W-wat is er gebeurd?'
Miron wil wel antwoorden, maar hij weet het niet.
__________________________
Gooooooodd newwsss peopleee
Nog maar +- 2 maanden school!
En bijna mijn B-day...soooowww I hope y'all have a good time xoxo
Mel